WC-beestjes

Jawel, de beestjes waarvoor ik zoveel schrik had waren mijn anders perfect functionerende darmflora binnengedrongen. Na me eerst anderhalve dag op te zadelen met de eerder beschreven luchtballon in de maag mocht de WC en mijn arme roommate Kim er de dag nadien aan geloven. Maandag voor het eerst in ondertussen twee jaar Green Team carriere dat ik forfait moest geven. Om 8h nochthans met de moed der wanhoop vanonder de veren gekropen richting de bakker, maar 5 minuten later stond ik met de 'pan integrals' bij Leen op de bureau om mijn werkdagje te annuleren. Terug het bed in en denk dat ik er maandag alles opgeteld 5h terug uit ben gekomen.

Gelukkig, gisteren, na een klein dutje van bijna 20 uur, was de misselijkheid en de slapte zo goed als spoorloos verdwenen. Enkel elk klein rozijntje dat ik at bleef op de maag liggen als was het een frietje special met extra stoofvleessaus.

Vandaag heb ik het gevoel dat de trein terug op de rails staat. Drie dagen dat trainen en triathlon het laatste van mijn zorgen was. Een bed en een WC, meer interesseerde me niet. Vanmorgen echter werkgewijs al terug 5h heel rustig over de Canarische heuvels gepeddeld. Nu even mijn WC-bezoeken met de belgische medemens delen en om 17.00 een laatste uurtje werken onder het mom van de Off-road run.

Wel denk ik er serieus aan het seizoensdebuut van zaterdag te laten schieten. Drie dagen ziek zijn is niet op 1-2-3 uit het lichaam. Ik kan mijn tijd beter gebruiken om terug een aantal rustige duurtrainingen in te lassen in plaats van mijn longen uit mijn lijf te gaan rijden op enkele minuten van Joeri Vansteelant. Een speer op de 5km ben ik sowieso al niet dus ik denk dat er voor mij meer eer te rapen valt door 6h op mijn fietske te kruipen of voor 20km de Nimbusjes aan te trekken dit weekend. Het eerste wedstrijdverslag zal dus van den andere De Wolf moeten komen tijdens zijn duathlon in Ette-Leur. Waarschijnlijk in topvorm na zijn stage in Lanzarote.

Groeten daar in het Wezelse en omstreken.