Na anderhalf jaar van heupmiserie en gesukkel wou ik 7 maanden geleden absoluut nog één keer terugkeren naar Lanzarote om af te maken wat ik de vorige keer niet kon. Namelijk zien tot wat mijn lichaam in staat is op fysiek vlak tijdens de IM van Lanzarote. Louter met persoonlijke, realistische en gezonde ambities, op mijn niveau zien waar ik ergens kan uitkomen na een langdurige, goed uitgewerkte trainingsopbouw. De motivatie is doorheen die periode gigantisch geweest. Elke dag stond in teken van trainen. Behalve enkele zwemtrainingen in te koud water werd alles met de glimlach afgewerkt louter omdat het zo schitterend was terug volledig pijnvrij te kunnen sporten, los van irriterende pezen, afslijtend kraakbeen of scheurende gewrichtskapsels. De disco was een ver van mijn bed show, ‘una cerveza’ was voor mij ‘una coca cola light pequena’ en na 10h brandde er nog zelden licht in 166B aangezien de eerste training meestal rond 7h00 geprogrammeerd stond.
Dit alles verliep perfect tot ongeveer een maand geleden. Toen besloot een dikke Noor het eerste roet in het eten te strooien door vakkundig een scheur in mijn borstspier te creëren. Nadien werd deze zweminactiviteit aangevuld door een 2 weekse loopinactiviteit door de veelbesproken strakke “kieten”. Allemaal niet onoverkomelijk, geen enkele weg naar een IM gaat zonder hindernissen. Echter, eind vorige week hebben ze op mijn weg een iets te diepe put gegraven.
Heel enthousiast beschreef ik hier mijn eerste lange duurloop van 30km. Op zich was ik op dat moment al tegen mezelf aan het liegen. Gedurende de ganse loop werd ik irriterende steken gewaar in mijn rechtse heup die ik absoluut wou negeren. Steken die ik twee weken voor Gran Canaria ook al had en waarvoor ik toen veiligheidshalve een paar dagen rust heb ingelast. Steken die ik ook bij mijn eerste loopje na de kuitblessure onmiddellijk terug gewaar werd. Op donderdag, tijdens de koppeltraining, vanaf loopkilometer één waren ze daar opnieuw. Mijn wereld stortte (sportief) in. Heel die tijd wist ik goed genoeg van waar ik die pijn herkende. Een heel jaar had ik dezelfde klachten gehad aan de linkerheup. Dit kon gewoon niet waar zijn. Of het uiteindelijk waar is en ik inderdaad één maand voor de wedstrijd met dezelfde blessure kamp (misvormde femurkop waardoor ik mijn heupgewricht kapot loop) weet ik vrijdag. Ik heb net tickets geboekt voor woensdag. Op vrijdag kan ik met dank aan verschillende mensen, al onmiddellijk onder de scan en bij de chirurg terecht voor uitsluitsel. IM Lanzarote is een afgesloten hoofdstuk, maar ik kruis de vingers dat het enkel om een overbelasting gaat welke met een aantal weken rust is opgelost zodat ik toch nog voor een seizoen met enkele mooie wedstrijden in België kan gaan.
Tot sneller als verwacht dus,
Groeten.