Ik ben hier deze week gegarandeerd het record aan het breken qua langdurigste kuitstijfheid na een wedstrijd. Nu, vrijdag is het voor mij nog steeds quasi onmogelijk deftig te wandelen. Elke pas ik zet lijkt mijn kuitspier te twijfelen tussen volledig afscheuren of toch maar enkel een stevige pijnschuit veroorzaken. Massages, sauna´s, ijskoude dompelbaden, stretching, warme en koude zalfkes,.. alles is al de revue gepasseerd om die lactaatblokken uit mijn getormenteerde Gastrocnemius te krijgen. Voorlopig zonder succes.

Ik hoef er waarschijnlijk niet bij te vermelden dat dit de laatste twee dagen serieus op mijn systeem begint te werken. Vanaf maandag moet ik terug fiets- en loopklaar zijn om aan de laatste rechte lijn richting IM te kunnen beginnen.

In die rechte lijn zal immers al nagenoeg geen zwemmen zitten. 3 weken mag er immers niet in het bad gedipt worden aangezien de echo heeft uitgewezen dat ik met een scheur in de Pectoralis Menor (kleine borstspier) zit. Twee weken om dus snel te vergeten en mijn vingers zijn al kapot gekruist dat het tij rap terug mag keren.

Groeten