Verslag marathon

Ik wist absoluut niet wat ik kon verwachten zondag. Sinds Hawaii en mijn vertrek uit La Santa is mijn trainingsregime serieus veranderd, zoals je eerder al hebt kunnen lezen. Ik vreesde dat vooral een gebrek aan lange duurlopen me zuur zou opbreken. Echter zoals ik al had aangegeven in een vorig verslagje, was mijn tacktiek zeer eenvoudig. Starten als een kanon en kijken hoe lang ik zou meegaan. Elke trainer, coach, zelfs een beginneling weet dat dit niet de beste manier is om aan een marathon te beginnen. Nu ik heb persoonlijk ondervonden dat zogenaanmde Kamikaze- marathonnekes me wel goed afgaan. Ik heb tot hiertoe een keer berekend een marathon gelopen en dat was bij men Ironmandebuut in Nice. Iedereen bleef er maar op drukken om te doseren. Op een gegeven moment passeerde er iemand, die ik zou kunnen volgen hebben. "Nee Bob niet doen, doseren, het is nog ver", zei ik toen tegen mezelf. Na 27 kilometer heb ik toen evengoed een peer gekregen. Sindsdien pas ik dus de kamikazestrategie toe die ik geexperimenteerd had bij men marathondebuut in 2006. Ik passeerde toen halverwege met de nummer 2 van de halve marathonwedstrijd naast me. De marathon en halve marathon waren namelijk samen van start gegaan. Die gast finishte toen zijn wedstrijd en zei heel vrolijk: allez succes nog... Ik mocht nog eens hetzelfde gaan doen. Natuurlijk serieuse koeken gekregen in dat tweede deel, maar uiteindelijk toch nog een behoorlijke tweede helft gelopen. Na Nice ben ik dan ook altijd op deze manier aan de marathon begonnen. Starten als ne zot en door de muur lopen. En dit bleek te werken voor mij.

Dus ook nu zondag vatte ik zo de wedstrijd aan. Ik voelde me onmiddellijk vrij comfortabel en kon na de Konijnenpijp aansluiten in een mooi achervolgend groepje. Een aantal Kenianen en de Belgische toppers waren toen al lang gaan vliegen. Ik had een goed gevoel en we kwamen na 10km door rond de 37 minuten. Meter per meter moest ik echter de meeste in dat groepje laten gaan en diende ik voor men eigen tempo te kiezen. Maar desondanks bleef ik ook de volgende 10km hetzelfde tempo aanhouden en passeerde halverwege in 1u18. Missie geslaagd dacht ik bij mezelf: "Mooie tussentijd, nu kan ik stillekes beginnen kapotgaan". En inderdaad de benen begonnen het al iets vroeger dan normaal te voelen, eerste pijnscheuten hier en daar. Maar als ik naar mijn kilometertijden keek. bleef ik maar onder de 3min50 lopen. En al bij al viel die pijn ook wel mee. Na 32km passeerde ik in 2u01. Ik dacht als ik nu niet volledig stilval, zit er hier begot ne mooie tijd in. Ik begon zelfs terug een aantal atleten die ik eerder had moeten laten lopen, terug op te rapen. Maar ja het is dan nog wel 10km he. Nu dit was men 6de marathon en ik denk dat mijn lijfke ondertussen al wat gewend begint te raken aan dit soort uitspattingen. Ik kreeg het moeilijk in die laatste 10km, ik kreeg serieus pijn in de beentjes, ik snakte naar de finish, maar ik parkeerde gelukkig niet. De laatste 10km nog in een behoorlijke 41 minuten en dus een eindtijd van 2u42'19'' en goed voor een 17de plaats.

Echt super tevreden met dit resultaat. Zij die men finish even willen bekijken kunnen op de
volgende link klikken:
http://www.runnersweb.nl/runnerstv?e=AN09M&ct_f=12:15:21&ct_s1=9:33:01&ct_s2=10:10:29&ct_s3=10:51:41&ct_s4=11:26:39&nt_s2=0:37:28&nt_s3=1:18:40&nt_s4=1:53:38&nt_f=2:42:19&L=NL&r=101768&n=DE%20WOLF%20Bob

Dit motiveert me zeker voor de rest van het seizoen. Binnen een kleine maand vertrek ik voor een volgende stage naar Lanzarote.

Groetjes Bobke.