Windhozen en aanverwanten

Verslag maandag:

De Lanzarote wind, boeken heb ik er hier waarschijnlijk al over volgeschreven. Tijd om er dan nog eens een pagina aan toe te voegen.

Aangezien lopen en zwemmen de voorbije week geen trainingsopties waren, was het logisch dat er vooral aan het fietsen gewerkt zou worden. Had ik even geluk met de timing (ironie alom). Vanaf vorige week dinsdag tot vandaag, maandag, een Noordenwind die elke palmboom op het eiland plat tegen het wegdek doet hangen. Het straffe is dat ik elke dag op de fiets dacht: “nu kan het niet meer erger”, tot de volgende rit dus het bewijs kwam dat het wel degelijk nog erger en strakker kan. Vandaag hoop ik dan toch het summum gehad te hebben. Regenbuien, koude wind en dan voor jezelf een ritje samenstellen met het nodige klimwerk in, de SM-rechter zou er zowaar een broek vol goesting van krijgen (ge ziet via Humo en zowaar Dag Allemaal blijf ik up-to-date met het reilen en zeilen van de Vlaamse Cinema).

Nu ben ik natuurlijk content dat ik de voorbije week heb doorgebeten. Op 9 dagen toch een 750km bijeen gebokst doorheen de windhozen en orkanen. Daarbij ben ik elke rit de heuvels (sommigen durven het ook “de bergen” te noemen) ingetrokken om veel klimwerk te doen. Ik voelde de voorbije weken, ook in Gran Canaria dat ik bergop toch niet al te denderend reed en kracht te kort kwam. Via het invoeren van een aantal logaritmische functies, gecombineerd met de nodige vierkantswortels en ergens een aftreksel van het getal π schat ik dat de voorbije week toch overeen zal komen met een 1000km fietsen op het vlakke bij ons in het Wezelse. Hopen dus maar dat we er de vruchtjes van kunnen plukken.

Verslag dinsdag:

Driewerf hoera!! De smeekbeden van elke fiets-of loopsloefkes minnende eilandbewoner is ingewilligd. De wind is gaan liggen en de zon is er terug doorgekomen. De mond waaruit gisteren nog 110km lang gevloek en gehijg kwam, stond nu strak van linker tot rechter oor een smile te vormen van jewelste. Dit om verschillende redenen.

De eerste is klaar en duidelijk beschreven in hoger neergetokkelde alineas. De storm herleidt tot slechts een behoorlijke wind.

Ten tweede, de beentjes. Die twee kameraden durfden me al eens kopzorgen bezorgen de voorbije weken door wedstrijdgewijs iets te gigantisch in kramp te schieten en dit dan nog eens tergend lang vol te blijven houden. Vandaag had ik terug de eerste lange duurloop gepland sinds Gran Canaria. Op zich heb ik toch 3 weken met, op de 20km dodentocht in de wedstrijd na, héél weinig loopkilometers achter de rug dus de schrik zat er wat in dat de conditie wat achteruit was gegaan. Gelukkig, 30km vlot (wat heet vlot, zeer doen die benen na een tijdje toch) kunnen afwerken. Ook qua tempo zat alles nog zoals voorheen. Rustig begonnen en de duurloop progressief ingedeeld. Nog eens extra in de verf zetten dat het uitgekozen parcours voortdurend over schitterende off-road weggetjes liep langs de kust tot in Famara, dit onder een stralend zonnetje.

Ten derde, het eten. Binnen een paar uurtjes mag ik na het werk voor de tweede keer in 3 dagen tijd op visit bij mijn meter, tante Gerard, en nonkel Jan. Zij logeren hier in Puerto Del Carmen in een hotel waar ik het woord U graag voor in de mond neem. Ter viering van mijn 27e levensjaar mag ik daar vanavond opnieuw mee gaan aanschuiven aan het buffet. Zondag al eens gaan voorproeven en om het kort te beschrijven: gigantisch lekker!!

Groeten