Choco!

De door de Guy van de Stroop, in de late uurtjes, regelmatig gescandeerde uitdrukking "Het vat is af" was vandaag gedurende 5h op de fiets volledig op mijn lijf van toepassing. Nul, nul kracht in de benen, pijnlijke quadriceps, een hartslag die nog amper naar omhoog gaat en de oren van mijn fietscompagnon zijn kop zagen over de naar mijn goesting te strakke wind (sorry Gunther) waren voor mij de overduidelijke signalen dat er eventjes zonder enig schuldgevoel met de geteisterde beentjes omhoog gelegen moet en mag worden om verdere vermoeidheid te vermijden (die prijs voor langste zin van het jaar is ook weeral binnen). Onmiddellijk na de rit de koe bij de horens gevat (of de handdoek uit de kast gepakt is misschien beter) en me, sinds lang, een dik uur languit in de zon gelegd.

Vanaf maandag tot en met gisteren wel gans de week weer opnieuw schitterend kunnen trainen. Fris, veel kracht op de fiets en het lopen dat beetje bij beetje terug op lopen begint te lijken.
Voor het kopje is dit een belangrijke week geweest. Ik wou vooral focussen op het lopen. Als ik inderdaad vol voor de Ironman wil gaan moet mijn heup toch in staat zijn de komende maanden een aanzienlijke loopbelasting aan te kunnen. Beter dan verhoopt heb ik deze week op 5 dagen 65 km kunnen lopen met voor het eerst sinds maanden snelheid in de trainingen. Daar waar ik een maand geleden na een duurloop van 20km met Bob Maesen opnieuw aan de onstekingsremmers mocht, ondervond ik maandag na opnieuw een duurloop van 20km niet de minste hinder. Plus, het feit dat ik gisteren voor het eerst in mijn leven 25km op een dag heb gelopen zal misschien ook wel een lichte rol spelen in de sch*tbenen die ik vandaag had :-). De 25km werden wel bijeengesprokkeld door een ochtendtraining van 13km en een avondtraining van 12km. Ik ben van plan om vooral op deze manier mijn weekkilometers verder op te bouwen.

Even een lekkere bokkensprong maken in de chronologie van mijn verslag maar vorige week zaterdag ook nog een fantastische avond gehad. Zoals in mijn vorige bestseller aangehaald stond het La Santa-Kerstfeest gepland. Na drie maanden patersgewijs leven (op die uitspatting bij Hanske zijnen trouw na) lagen de verwachtingen hoog maar werden die met verve ingelost. Goeie sfeer, goei eten, vrouwen die per pint knapper en knapper werden en zowaar dikke prijs bij de jaarlijkse kersttombola. Gelukzak die ik ben won ik zowaar een haartontkrultang (als dit woord bestaat), een kruimeldief en jawel, als kers op de taart, een set huidverzorgingsproducten op basis van het allomgeprezen Aloë Vera.

Het volgende verslag wordt hopelijk terug volledig gerecupereerd en fris neergetokkeld. Het zal nodig zijn dan want ik krijg vanaf 28 december een atleetje uit Newcastle over de vloer die hier na enige triathlon-loze maanden nog eens een stage komt afwerken. Dus kalm houden van de week, en zorgen dat er poeier in de benen zit vanaf volgende week zondag :-).