Terug thuis

Na een schitterende vakantieweek zijn we sinds woensdag terug op de allomgekende rotspartij aanbeland. Toch twee dagen moeite gehad om uit mijn korte maar krachtige Belgische winterslaap te ontwaken. Moest me echt terug aan het trainen zetten want een week plat in de zetel liggen went sneller dan gedacht en is zeker ook een aangename bezigheid zo bleek. De korte motivatiedip is echter alweer volledig terug op de vlieger richting Wezel gezet en ingeruild voor een mooi nieuw pakske ‘moral’.
Hoe kan het ook anders… La Santa is momenteel weer de uitvalsbasis voor een heel peloton atleten. Gisteren ging ik even de borst nat maken, in het voor de moment ijskoude Olympische bad. Ik had 5x400m tempo gepland als kerngedeelte. Het glijden met lange slagen had meer weg van een waterpolo gevecht met mezelf als ik mijn tijden zag. Ten gevolge van het koude water, zo stelde ik me gerust. Kan niet goed zijn voor de spieren en de anders bij wijlen geweldig soepele slag. Tot er een Spanjaardje naast mij dezelfde training op het menu bleek hebben te staan. Elke 400m werd proper afgeklokt op 4’30”. Even 15” ademhalen tussen elke herhaling in bleek voldoende terwijl ik toch een half minuutje nodig had om de longen terug vol te pompen. Blijkbaar viel de impact op zijn spieren nog wel mee. Gelukkig voor mij bleek mijn gebuur Xavier Gomez te zijn. Waarschijnlijk de snelste triathleet op de Olympische afstand op deze aardkloot. Meer dan logisch dan ook dat ik daar een gigantische zwembroek van gepast kreeg.
Deze ochtend dan opnieuw in mooi gezelschap kunnen trainen. Om 7h had ik afgesproken met de reus van Estland voor 50’ duurloop. Ain Allar Juhansson, ergens in het archief staat hij nog met Bob op de foto in Hawaii, is hier ook gearriveerd. Om 9h dan opnieuw met Ain Allar de fiets op voor 4h duurrit. 2h30” in gezelschap, nadien nog 1h30 individueel de kilometers malen. Echt genoten van de training. Ain Allar is echt een gigantische verschijning op de fiets. Twee maanden geleden verpulverde hij nog alle fietstijden met de snelste fietschrono in Hawaii (een propere 41km/h gemiddeld over 180km beuken tegen een lekker briesje). Vandaag had hij een krachttraining op het programma staan. Mijn ogen staan nog scheel van op zijn SRM (powermeter) te loeren. Zijn laatste blokje werd netjes afgewerkt aan 520W. Voor zij die al eens de fiets boven halen, dat is een vrij behoorlijke weerstand om rond te draaien voor een aantal minuten.
Tot slot nog even dit essays afronden met schitterend nieuws. Althans voor mij, maar Bobbie from Brittain en zijn levensgezellin komen hier het nieuwe jaar inzetten. Het aftellen is al begonnen. Dat hij in Newcastle zijne fiets al maar eens een paar keer op de rollen zet op voorhand anders gaat hij heel veel de carbonne zolen van Nike fietsschoenen en een dikke kont in een zwarte koersbroek voor zijn ogen zien ;-).
Met andere woorden, alles hier terug dik in orde.
Hieronder ook nog enkele foto’s van de trouw van zaterdag kwestie van aan de vraag bij het vorige bericht te voldoen.
Adios