Vanochtend (zaterdag) zijn gasten numero 2 en 3 vertrokken uit “Hosteleria De Wolf”. Gert en Glenn, twee ‘kozeinen’, zijn hier een week hun kloeke torso’s komen showen en roodbakken. Ik moet zeggen: twee karaktermannen pur sang!! Ongeacht het uur dat de kadees in bed lagen, ongeacht de hoeveelheid Carlsberg die de avond ervoor genuttigd werd, om 8h werd er gezwind uit bed geveerd om op de fiets volledig de weg kwijt te gaan spelen, rond de Lagoon de 4km besttijd van Bekele te gaan scherper stellen, per kajak de Hawaiiganger bij zijn open-water training te begeleiden, of de huisbaas van 166B (lees: moi) te vergezellen bij zijn eerste looppaskes rond de hogervermelde Lagoon. Schitterend om die twee op bezoek gehad te hebben.
Verder wel een eerste vals nootje te melden. Al 3 dagen zo slap als een schotelvod omwille van een serieuze snotvalling. Waarschijnlijk vorige maandag iets te hard die twee jonge veulens van ’t Gooreind willen bijbenen in de disco waardoor het anders optimaal werkende immuunsysteem even een dipje kende. Hopelijk snel terug fit en gezond want vanaf maandag wil ik eraan beginnen. Genoeg gerust, gefeest en verdikt. Nu beginnen aan hetgene waarvoor we gekomen zijn. Een lange, geleidelijke opbouw afwerken naar hopelijk eindelijk een geslaagd triathlonseizoen. De motivatie en ambitie is groter dan ooit. Ben echt blij dat ik eraan kan beginnen.
Echter, op zeer korte termijn sta ik mezelf nog één feestje toe. Maandag is het hier immers Bob en Mel hun laatste avond, dus ook laatste show en disco. Hoewel ik dit meer iets vind om triestig van te worden moeten we er toch alles aan doen om het voor hen een onvergetelijke avond te laten worden. Hoewel ik er van overtuigd ben dat ik hier goed mijn streng ga trekken als de Newcastle-gangers hier weg zijn zal ik ze hier verschrikkelijk missen. Enorm content dat we hier toch nog 3 weken terug samen hebben gezeten en nu zal het aan mij zijn om hier de De Wolf-eer hoog te houden. Schitterend om zien welke progressie onzen Bobbie hier geboekt heeft en hoe hij ervoor leeft. Als je weet dat hij 3 edities geleden als halve voetballer 75e eindigde in Brasschaat en nu 16e in Antwerpen (foto), in een bezetting welke 5x sterker was dan toen, heeft hij de laatste jaren proper werk geleverd. Veel, hard en vooral slim getraind. Ongeacht het resultaat in Hawaii, zou ik zeggen: Geniet ervan, dit is de beloning voor al de opofferingen en de 1000’en trainingsuren. Hiervoor zijn we naar Lanzarote gekomen. Dit is een dikke kers op de taart, wat er nadien ook nog mag komen.
Groeten,
Ben
Verder wel een eerste vals nootje te melden. Al 3 dagen zo slap als een schotelvod omwille van een serieuze snotvalling. Waarschijnlijk vorige maandag iets te hard die twee jonge veulens van ’t Gooreind willen bijbenen in de disco waardoor het anders optimaal werkende immuunsysteem even een dipje kende. Hopelijk snel terug fit en gezond want vanaf maandag wil ik eraan beginnen. Genoeg gerust, gefeest en verdikt. Nu beginnen aan hetgene waarvoor we gekomen zijn. Een lange, geleidelijke opbouw afwerken naar hopelijk eindelijk een geslaagd triathlonseizoen. De motivatie en ambitie is groter dan ooit. Ben echt blij dat ik eraan kan beginnen.
Echter, op zeer korte termijn sta ik mezelf nog één feestje toe. Maandag is het hier immers Bob en Mel hun laatste avond, dus ook laatste show en disco. Hoewel ik dit meer iets vind om triestig van te worden moeten we er toch alles aan doen om het voor hen een onvergetelijke avond te laten worden. Hoewel ik er van overtuigd ben dat ik hier goed mijn streng ga trekken als de Newcastle-gangers hier weg zijn zal ik ze hier verschrikkelijk missen. Enorm content dat we hier toch nog 3 weken terug samen hebben gezeten en nu zal het aan mij zijn om hier de De Wolf-eer hoog te houden. Schitterend om zien welke progressie onzen Bobbie hier geboekt heeft en hoe hij ervoor leeft. Als je weet dat hij 3 edities geleden als halve voetballer 75e eindigde in Brasschaat en nu 16e in Antwerpen (foto), in een bezetting welke 5x sterker was dan toen, heeft hij de laatste jaren proper werk geleverd. Veel, hard en vooral slim getraind. Ongeacht het resultaat in Hawaii, zou ik zeggen: Geniet ervan, dit is de beloning voor al de opofferingen en de 1000’en trainingsuren. Hiervoor zijn we naar Lanzarote gekomen. Dit is een dikke kers op de taart, wat er nadien ook nog mag komen.
Groeten,
Ben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten