Dag en nacht verschil. Zo zou ik het gevoel beschrijven tussen de beentjes vandaag en vorige week. Opnieuw 5h op de fiets gezeten. Drie uur en half puur genieten in het gezelschap van twee ex- Topsport ABC collega's, Gijs en Bert. Genieten onder een stralend zonneke met de wind in de rug, tot dat we halfweg Tabayesco een tropische plensbui als extra'tje voorgeschoteld kregen. Het werd nog plezanter toen, eens boven, bleek dat Bert ergens naar rechts was gedraaid ipv links. Na een half uur schilderen en bevriezen op de top van de klim, in de gietende regen, zat er niets anders op dan met Gijs verder te rijden en te hopen dat Bert zijn weg terug wel zou vinden. Wat gelukkig allemaal vlot gebeurde.
Morgen kan ik dan nog extra schoon gezelschap ontvangen. Fantastisch dat den broer en de potentiële schoonzus met mij het nieuwe jaar komen inzetten. Een week van stevig trainen en één allerlaatste gigantische bom van een feest op woensdag. Meer moet dat niet zijn als vooruitzicht voor de komende dagen.
Groeten mannekes.
zaterdag 27 december 2008
donderdag 25 december 2008
zaterdag 20 december 2008
Hey gaffels,
Hier nog eens een berichtje vanop de Noordpool. Hieronder ziet ge een aantal fotokes van men nieuw trainingsterrein. Ok een beetje frisser dan in Lanzarote, maar zeker niet minder mooi.
Ik had trouwens het genoegen de Ma en de Pa voor een weekske over de vloer te hebben hier in Newcastle. We hebben dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om de omgeving eens te verkennen.
Vanaf dinsdag heb ik nen dag of 10 congee. Eerst gaan we Kerstmis vieren in Wales en dan vliegen we voor een weekse naar den kleinen broeder in Lanzarote voor men eerste stage van het nieuwe seizoen. Hij zit al met een serieus EI in zen broek en begint al aan prehandicapping te doen: "Ik zit er door, ik ben moe, men beentjes doen zeer,..."
Ik zal daar nog eens alle registers opentrekken en zien wat er nog inzit na twee maanden Engeland. De voorbije maanden altijd bezig gebleven maar natuurlijk wel geen 30 uur per week meer. Ik heb de laatste weken heel wat aan spinning gedaan, geregeld een loopke afgewerkt langs the river Tyne en af en toe ook eens op het fietske gesprongen. In Lanzarote wil ik aan de opbouw voor het volgende seizoen beginnen. Dus heel veel kilometers afmalen en een stevige basis opbouwen.
Er zal natuurlijk ook wel een deftig feestje worden afgewerkt van oud naar Nieuw.
Aan iedereen al een prettig kerstfeest en het allerbeste voor het nieuwe jaar.
Bobke en Mel.
Choco!
De door de Guy van de Stroop, in de late uurtjes, regelmatig gescandeerde uitdrukking "Het vat is af" was vandaag gedurende 5h op de fiets volledig op mijn lijf van toepassing. Nul, nul kracht in de benen, pijnlijke quadriceps, een hartslag die nog amper naar omhoog gaat en de oren van mijn fietscompagnon zijn kop zagen over de naar mijn goesting te strakke wind (sorry Gunther) waren voor mij de overduidelijke signalen dat er eventjes zonder enig schuldgevoel met de geteisterde beentjes omhoog gelegen moet en mag worden om verdere vermoeidheid te vermijden (die prijs voor langste zin van het jaar is ook weeral binnen). Onmiddellijk na de rit de koe bij de horens gevat (of de handdoek uit de kast gepakt is misschien beter) en me, sinds lang, een dik uur languit in de zon gelegd.
Vanaf maandag tot en met gisteren wel gans de week weer opnieuw schitterend kunnen trainen. Fris, veel kracht op de fiets en het lopen dat beetje bij beetje terug op lopen begint te lijken.
Voor het kopje is dit een belangrijke week geweest. Ik wou vooral focussen op het lopen. Als ik inderdaad vol voor de Ironman wil gaan moet mijn heup toch in staat zijn de komende maanden een aanzienlijke loopbelasting aan te kunnen. Beter dan verhoopt heb ik deze week op 5 dagen 65 km kunnen lopen met voor het eerst sinds maanden snelheid in de trainingen. Daar waar ik een maand geleden na een duurloop van 20km met Bob Maesen opnieuw aan de onstekingsremmers mocht, ondervond ik maandag na opnieuw een duurloop van 20km niet de minste hinder. Plus, het feit dat ik gisteren voor het eerst in mijn leven 25km op een dag heb gelopen zal misschien ook wel een lichte rol spelen in de sch*tbenen die ik vandaag had :-). De 25km werden wel bijeengesprokkeld door een ochtendtraining van 13km en een avondtraining van 12km. Ik ben van plan om vooral op deze manier mijn weekkilometers verder op te bouwen.
Even een lekkere bokkensprong maken in de chronologie van mijn verslag maar vorige week zaterdag ook nog een fantastische avond gehad. Zoals in mijn vorige bestseller aangehaald stond het La Santa-Kerstfeest gepland. Na drie maanden patersgewijs leven (op die uitspatting bij Hanske zijnen trouw na) lagen de verwachtingen hoog maar werden die met verve ingelost. Goeie sfeer, goei eten, vrouwen die per pint knapper en knapper werden en zowaar dikke prijs bij de jaarlijkse kersttombola. Gelukzak die ik ben won ik zowaar een haartontkrultang (als dit woord bestaat), een kruimeldief en jawel, als kers op de taart, een set huidverzorgingsproducten op basis van het allomgeprezen Aloë Vera.
Het volgende verslag wordt hopelijk terug volledig gerecupereerd en fris neergetokkeld. Het zal nodig zijn dan want ik krijg vanaf 28 december een atleetje uit Newcastle over de vloer die hier na enige triathlon-loze maanden nog eens een stage komt afwerken. Dus kalm houden van de week, en zorgen dat er poeier in de benen zit vanaf volgende week zondag :-).
Vanaf maandag tot en met gisteren wel gans de week weer opnieuw schitterend kunnen trainen. Fris, veel kracht op de fiets en het lopen dat beetje bij beetje terug op lopen begint te lijken.
Voor het kopje is dit een belangrijke week geweest. Ik wou vooral focussen op het lopen. Als ik inderdaad vol voor de Ironman wil gaan moet mijn heup toch in staat zijn de komende maanden een aanzienlijke loopbelasting aan te kunnen. Beter dan verhoopt heb ik deze week op 5 dagen 65 km kunnen lopen met voor het eerst sinds maanden snelheid in de trainingen. Daar waar ik een maand geleden na een duurloop van 20km met Bob Maesen opnieuw aan de onstekingsremmers mocht, ondervond ik maandag na opnieuw een duurloop van 20km niet de minste hinder. Plus, het feit dat ik gisteren voor het eerst in mijn leven 25km op een dag heb gelopen zal misschien ook wel een lichte rol spelen in de sch*tbenen die ik vandaag had :-). De 25km werden wel bijeengesprokkeld door een ochtendtraining van 13km en een avondtraining van 12km. Ik ben van plan om vooral op deze manier mijn weekkilometers verder op te bouwen.
Even een lekkere bokkensprong maken in de chronologie van mijn verslag maar vorige week zaterdag ook nog een fantastische avond gehad. Zoals in mijn vorige bestseller aangehaald stond het La Santa-Kerstfeest gepland. Na drie maanden patersgewijs leven (op die uitspatting bij Hanske zijnen trouw na) lagen de verwachtingen hoog maar werden die met verve ingelost. Goeie sfeer, goei eten, vrouwen die per pint knapper en knapper werden en zowaar dikke prijs bij de jaarlijkse kersttombola. Gelukzak die ik ben won ik zowaar een haartontkrultang (als dit woord bestaat), een kruimeldief en jawel, als kers op de taart, een set huidverzorgingsproducten op basis van het allomgeprezen Aloë Vera.
Het volgende verslag wordt hopelijk terug volledig gerecupereerd en fris neergetokkeld. Het zal nodig zijn dan want ik krijg vanaf 28 december een atleetje uit Newcastle over de vloer die hier na enige triathlon-loze maanden nog eens een stage komt afwerken. Dus kalm houden van de week, en zorgen dat er poeier in de benen zit vanaf volgende week zondag :-).
zondag 14 december 2008
Kort een filmpje posten van YouTube. Het is Ain-Alar, de trainingsmaat voor deze week op de fiets. Het is een filmpje dat hij heeft opgenomen om nieuwe sponsors te vinden. De crisis laat zich blijkbaar overal voelen. Dat zelfs een 13e plaats in Hawaii en de snelste fietstijd daar, nog niet mogen volstaan om zonder zorgen je beroep te kunnen uitoefenen het jaar nadien. Indrukwekkende verschijning. http://www.youtube.com/watch?v=0aT-cyU7eps
zaterdag 13 december 2008
Belgische weersomstandigheden (in de zomer)
Net terug van een lekker 5h durend gevecht met de Lanzarote-wind. Opnieuw vergezeld van twee Esten de fiets over Haria en Mirador gebeukt en gestomt. Spijtig genoeg kan ik hier qua weer in het algemeen niet te hoog van de toren blazen. Naast de al aangehaalde strakke bries, nagenoeg gans de tijd bewolkt, fris en geregeld een lekkere plensbui. Qua fietsen en lopen allemaal weinig hinderlijk voor mijn motivatie maar om me bij dit weer hier in het bij momenten ijskoude water te storten, daar werd deze week al wel eens meerdere keren een zuur gezicht voor getrokken.
Donderdag was ik zo heldhaftig om om 7h in de kloeke bast het water in te springen. “En ge zult er niet uitkomen voor er 4km in de armen zit, pannekoek”, gonstte het zoals bijna elke zwemtraining in mijn kopke. En jawel, na 4km werd er al rillend, met de warmste sweater, de langste broek en de dikste sokken onder den dons gekropen voor een half uur om de kerntemperatuur terug op peil te brengen. Ter info, na dit schrijfsel heb ik nog een zwemtraining op het heerlijke trainingsmenu gezet. De wetsuit ligt al klaar, vergezeld van het potteke vaseline om de nek niet tot schuurpapier te herleiden.
Echter, nadien gaat er vanavond eens in de verste verte niet aan triathlon gedacht worden. Dan staat hier immers de La Santa kerstdiner gepland. Het hotel organiseert dan een kerstfeest voor al het personeel. Eten en drinken à volenté in Atlantico en nadien de disco. Het is hier al van Bob en Mel hun laatste show (eind september) geleden dat ik hier nog mijn gezicht in de disco heb vertoond en eens ben doorgezakt. Ik hoop dat ze me nog herkennen. Morgenvroeg zal de kleine uitspatting al gelijk uitgezweet mogen worden. Dan moet ik immers om 8h al op het appel staan om de 4km morning run af te malen. Ik zal de tandjes maar goed poetsen op voorhand.
Vrienden van het noorden, u weze bij deze gegroet.
Donderdag was ik zo heldhaftig om om 7h in de kloeke bast het water in te springen. “En ge zult er niet uitkomen voor er 4km in de armen zit, pannekoek”, gonstte het zoals bijna elke zwemtraining in mijn kopke. En jawel, na 4km werd er al rillend, met de warmste sweater, de langste broek en de dikste sokken onder den dons gekropen voor een half uur om de kerntemperatuur terug op peil te brengen. Ter info, na dit schrijfsel heb ik nog een zwemtraining op het heerlijke trainingsmenu gezet. De wetsuit ligt al klaar, vergezeld van het potteke vaseline om de nek niet tot schuurpapier te herleiden.
Echter, nadien gaat er vanavond eens in de verste verte niet aan triathlon gedacht worden. Dan staat hier immers de La Santa kerstdiner gepland. Het hotel organiseert dan een kerstfeest voor al het personeel. Eten en drinken à volenté in Atlantico en nadien de disco. Het is hier al van Bob en Mel hun laatste show (eind september) geleden dat ik hier nog mijn gezicht in de disco heb vertoond en eens ben doorgezakt. Ik hoop dat ze me nog herkennen. Morgenvroeg zal de kleine uitspatting al gelijk uitgezweet mogen worden. Dan moet ik immers om 8h al op het appel staan om de 4km morning run af te malen. Ik zal de tandjes maar goed poetsen op voorhand.
Vrienden van het noorden, u weze bij deze gegroet.
zaterdag 6 december 2008
Terug thuis
Na een schitterende vakantieweek zijn we sinds woensdag terug op de allomgekende rotspartij aanbeland. Toch twee dagen moeite gehad om uit mijn korte maar krachtige Belgische winterslaap te ontwaken. Moest me echt terug aan het trainen zetten want een week plat in de zetel liggen went sneller dan gedacht en is zeker ook een aangename bezigheid zo bleek. De korte motivatiedip is echter alweer volledig terug op de vlieger richting Wezel gezet en ingeruild voor een mooi nieuw pakske ‘moral’.
Hoe kan het ook anders… La Santa is momenteel weer de uitvalsbasis voor een heel peloton atleten. Gisteren ging ik even de borst nat maken, in het voor de moment ijskoude Olympische bad. Ik had 5x400m tempo gepland als kerngedeelte. Het glijden met lange slagen had meer weg van een waterpolo gevecht met mezelf als ik mijn tijden zag. Ten gevolge van het koude water, zo stelde ik me gerust. Kan niet goed zijn voor de spieren en de anders bij wijlen geweldig soepele slag. Tot er een Spanjaardje naast mij dezelfde training op het menu bleek hebben te staan. Elke 400m werd proper afgeklokt op 4’30”. Even 15” ademhalen tussen elke herhaling in bleek voldoende terwijl ik toch een half minuutje nodig had om de longen terug vol te pompen. Blijkbaar viel de impact op zijn spieren nog wel mee. Gelukkig voor mij bleek mijn gebuur Xavier Gomez te zijn. Waarschijnlijk de snelste triathleet op de Olympische afstand op deze aardkloot. Meer dan logisch dan ook dat ik daar een gigantische zwembroek van gepast kreeg.
Deze ochtend dan opnieuw in mooi gezelschap kunnen trainen. Om 7h had ik afgesproken met de reus van Estland voor 50’ duurloop. Ain Allar Juhansson, ergens in het archief staat hij nog met Bob op de foto in Hawaii, is hier ook gearriveerd. Om 9h dan opnieuw met Ain Allar de fiets op voor 4h duurrit. 2h30” in gezelschap, nadien nog 1h30 individueel de kilometers malen. Echt genoten van de training. Ain Allar is echt een gigantische verschijning op de fiets. Twee maanden geleden verpulverde hij nog alle fietstijden met de snelste fietschrono in Hawaii (een propere 41km/h gemiddeld over 180km beuken tegen een lekker briesje). Vandaag had hij een krachttraining op het programma staan. Mijn ogen staan nog scheel van op zijn SRM (powermeter) te loeren. Zijn laatste blokje werd netjes afgewerkt aan 520W. Voor zij die al eens de fiets boven halen, dat is een vrij behoorlijke weerstand om rond te draaien voor een aantal minuten.
Tot slot nog even dit essays afronden met schitterend nieuws. Althans voor mij, maar Bobbie from Brittain en zijn levensgezellin komen hier het nieuwe jaar inzetten. Het aftellen is al begonnen. Dat hij in Newcastle zijne fiets al maar eens een paar keer op de rollen zet op voorhand anders gaat hij heel veel de carbonne zolen van Nike fietsschoenen en een dikke kont in een zwarte koersbroek voor zijn ogen zien ;-).
Met andere woorden, alles hier terug dik in orde.
Hieronder ook nog enkele foto’s van de trouw van zaterdag kwestie van aan de vraag bij het vorige bericht te voldoen.
Adios
Hoe kan het ook anders… La Santa is momenteel weer de uitvalsbasis voor een heel peloton atleten. Gisteren ging ik even de borst nat maken, in het voor de moment ijskoude Olympische bad. Ik had 5x400m tempo gepland als kerngedeelte. Het glijden met lange slagen had meer weg van een waterpolo gevecht met mezelf als ik mijn tijden zag. Ten gevolge van het koude water, zo stelde ik me gerust. Kan niet goed zijn voor de spieren en de anders bij wijlen geweldig soepele slag. Tot er een Spanjaardje naast mij dezelfde training op het menu bleek hebben te staan. Elke 400m werd proper afgeklokt op 4’30”. Even 15” ademhalen tussen elke herhaling in bleek voldoende terwijl ik toch een half minuutje nodig had om de longen terug vol te pompen. Blijkbaar viel de impact op zijn spieren nog wel mee. Gelukkig voor mij bleek mijn gebuur Xavier Gomez te zijn. Waarschijnlijk de snelste triathleet op de Olympische afstand op deze aardkloot. Meer dan logisch dan ook dat ik daar een gigantische zwembroek van gepast kreeg.
Deze ochtend dan opnieuw in mooi gezelschap kunnen trainen. Om 7h had ik afgesproken met de reus van Estland voor 50’ duurloop. Ain Allar Juhansson, ergens in het archief staat hij nog met Bob op de foto in Hawaii, is hier ook gearriveerd. Om 9h dan opnieuw met Ain Allar de fiets op voor 4h duurrit. 2h30” in gezelschap, nadien nog 1h30 individueel de kilometers malen. Echt genoten van de training. Ain Allar is echt een gigantische verschijning op de fiets. Twee maanden geleden verpulverde hij nog alle fietstijden met de snelste fietschrono in Hawaii (een propere 41km/h gemiddeld over 180km beuken tegen een lekker briesje). Vandaag had hij een krachttraining op het programma staan. Mijn ogen staan nog scheel van op zijn SRM (powermeter) te loeren. Zijn laatste blokje werd netjes afgewerkt aan 520W. Voor zij die al eens de fiets boven halen, dat is een vrij behoorlijke weerstand om rond te draaien voor een aantal minuten.
Tot slot nog even dit essays afronden met schitterend nieuws. Althans voor mij, maar Bobbie from Brittain en zijn levensgezellin komen hier het nieuwe jaar inzetten. Het aftellen is al begonnen. Dat hij in Newcastle zijne fiets al maar eens een paar keer op de rollen zet op voorhand anders gaat hij heel veel de carbonne zolen van Nike fietsschoenen en een dikke kont in een zwarte koersbroek voor zijn ogen zien ;-).
Met andere woorden, alles hier terug dik in orde.
Hieronder ook nog enkele foto’s van de trouw van zaterdag kwestie van aan de vraag bij het vorige bericht te voldoen.
Adios
dinsdag 2 december 2008
Reisverslag
Nadat Bobbie hier een tijdje geleden regelmatig verslag uitbracht vanop tropische reisbestemmingen (Kona, Mawi,...) met bijhorende foto's van wuivende palmbomen, is het ditmaal mijn beurt om een korte impressie te schetsen van mijn mooie reisbestemming.
Na lang grasduinen in de Spaanse reisbrochures besloot ik, lak aan alle tradities, een reisbeweging noordwaarts te maken ipv de traditionele zuidelijke trip. Mijn oog viel onmiddellijk op een vijfsterren-Resort in Wuustwezel. Ik kan al dadelijk onderstrepen dat de ontvangst door de waard en zijn waardin een dikke zesde ster verdiende.
Ontdekkingsreiziger die ik ben wou ik me natuurlijk zo veel als mogelijk onderdompelen in de traditionele Vlaamse levenswijze, kwestie van een aanzienlijke portie van de bij wijlen vreemde lokale cultuur op de snuiven. Daarom mocht een regelrecht Belgisch huwelijksfeest niet op het reisprogramma ontbreken. Schitterende ervaring en dit op zich al maakte de lange trek naar het noorden de moeite waard. Toeristgewijs werden alle sportvoedingsrichtlijnen even opzij geschoven en werd er voor een weekend eens gretig gezondigd door rijkelijk te genieten van de traditionele keuken. Rode wijn ipv. sportdrank, Stella in den Highstreet als Recovery Shake, eendeborst met kroketten ipv de klassieke tonijnsalade van de kantine, en een appelstrüdeltje ipv. de zure, lastig te pellen appelsien. Langs deze weg nog eens mijn welgemeende gelukwensen aan het kersverse paar. Hopelijk zijn ze 's nachts tijdig de trap opgeraakt :-)
Enige minpuntje dat ik kan aanstippen van deze verder sublieme reiservaring is het lokale weer. De eerste drie dagen van mijn noordpoolreis hebben mijn, van bleinen en kapotte teennagels voorziene poezelige voetjes meer op de "chauffaash" (mooi locaal woord) gelegen dan in mijn sloefen gezeten. Ook twee donsdekens, een dik paar sokken en een dikke T-shirt volstonden maar net om de nachtelijke kou te trotseren. Qua stagebestemming voor actieve sporters durf ik dus andere reisbestemming aan te raden. Op maandag had ik, na bijna een ganse week de luierik uithangen, een één uur durend loopje gepland doorheen de locale toendra's. Na 26' dacht die gigantische kramp in mijn beide quadriceps daar blijkbaar iets anders over. Drie winters op rij overslaan maakt van een ooit zo doorwinterde eskimo als ik, blijkbaar snel een teer serreplantje.
Dus om af te ronden. Wuustwezel, een schitterende reisbestemming. Fantastische week gehad. Tof om al de locals nog eens terug te zien, om te zien dat er weer een extra bolle buik in de vriendenklik zit. Ook van genoten dat er net dezelfde periode ook een koppel uit Newcastle in het Resort verbleef waarvan de mannelijke helft verdacht veel op de waard leek.
Ik vrees alleen dat voor het komende half jaar nog enkel verslagen verzonden zullen worden vanuit thuisbasis Lanzarote. Tot de IM van Antwerpen heb ik geen plannen en budget meer om deze bestemming nog eens aan te doen. Vanaf nu draait het voor mij nog om één ding: eindelijk afwerken waarvoor ik twee jaar geleden, en drie maanden geleden opnieuw, voor vertrokken ben, IM Lanzarote. Mijn schema voor de komende zes maanden: trainen en mezelf tot in de puntjes soigneren. Geloof me, ik ga er net zo van genieten als deze week van de rust.
Groeten en hopelijk tot snel.
Na lang grasduinen in de Spaanse reisbrochures besloot ik, lak aan alle tradities, een reisbeweging noordwaarts te maken ipv de traditionele zuidelijke trip. Mijn oog viel onmiddellijk op een vijfsterren-Resort in Wuustwezel. Ik kan al dadelijk onderstrepen dat de ontvangst door de waard en zijn waardin een dikke zesde ster verdiende.
Ontdekkingsreiziger die ik ben wou ik me natuurlijk zo veel als mogelijk onderdompelen in de traditionele Vlaamse levenswijze, kwestie van een aanzienlijke portie van de bij wijlen vreemde lokale cultuur op de snuiven. Daarom mocht een regelrecht Belgisch huwelijksfeest niet op het reisprogramma ontbreken. Schitterende ervaring en dit op zich al maakte de lange trek naar het noorden de moeite waard. Toeristgewijs werden alle sportvoedingsrichtlijnen even opzij geschoven en werd er voor een weekend eens gretig gezondigd door rijkelijk te genieten van de traditionele keuken. Rode wijn ipv. sportdrank, Stella in den Highstreet als Recovery Shake, eendeborst met kroketten ipv de klassieke tonijnsalade van de kantine, en een appelstrüdeltje ipv. de zure, lastig te pellen appelsien. Langs deze weg nog eens mijn welgemeende gelukwensen aan het kersverse paar. Hopelijk zijn ze 's nachts tijdig de trap opgeraakt :-)
Enige minpuntje dat ik kan aanstippen van deze verder sublieme reiservaring is het lokale weer. De eerste drie dagen van mijn noordpoolreis hebben mijn, van bleinen en kapotte teennagels voorziene poezelige voetjes meer op de "chauffaash" (mooi locaal woord) gelegen dan in mijn sloefen gezeten. Ook twee donsdekens, een dik paar sokken en een dikke T-shirt volstonden maar net om de nachtelijke kou te trotseren. Qua stagebestemming voor actieve sporters durf ik dus andere reisbestemming aan te raden. Op maandag had ik, na bijna een ganse week de luierik uithangen, een één uur durend loopje gepland doorheen de locale toendra's. Na 26' dacht die gigantische kramp in mijn beide quadriceps daar blijkbaar iets anders over. Drie winters op rij overslaan maakt van een ooit zo doorwinterde eskimo als ik, blijkbaar snel een teer serreplantje.
Dus om af te ronden. Wuustwezel, een schitterende reisbestemming. Fantastische week gehad. Tof om al de locals nog eens terug te zien, om te zien dat er weer een extra bolle buik in de vriendenklik zit. Ook van genoten dat er net dezelfde periode ook een koppel uit Newcastle in het Resort verbleef waarvan de mannelijke helft verdacht veel op de waard leek.
Ik vrees alleen dat voor het komende half jaar nog enkel verslagen verzonden zullen worden vanuit thuisbasis Lanzarote. Tot de IM van Antwerpen heb ik geen plannen en budget meer om deze bestemming nog eens aan te doen. Vanaf nu draait het voor mij nog om één ding: eindelijk afwerken waarvoor ik twee jaar geleden, en drie maanden geleden opnieuw, voor vertrokken ben, IM Lanzarote. Mijn schema voor de komende zes maanden: trainen en mezelf tot in de puntjes soigneren. Geloof me, ik ga er net zo van genieten als deze week van de rust.
Groeten en hopelijk tot snel.
donderdag 27 november 2008
Goeiemorgen,
Met verkleumde vingertoppen probeer ik hier neer te tokkelen dat je me voor deze week op mijn Belgische Gsm kan bereiken (0475988876) en niet op de Spaanse. Blij dat ik een weekje thuis ben, maar als ik hier zo door het raam kijk waarschijnlijk ook blij dat ik binnen 7 dagen terug kan vertrekken richting zon, zee en sportparadijs.
Hopelijk tot één van de dagen.
Met verkleumde vingertoppen probeer ik hier neer te tokkelen dat je me voor deze week op mijn Belgische Gsm kan bereiken (0475988876) en niet op de Spaanse. Blij dat ik een weekje thuis ben, maar als ik hier zo door het raam kijk waarschijnlijk ook blij dat ik binnen 7 dagen terug kan vertrekken richting zon, zee en sportparadijs.
Hopelijk tot één van de dagen.
woensdag 19 november 2008
Vanmorgen om 10.30 zijn ma en pa De Wolf hier vertrokken na een verblijf van 2,5 week. Ik hoop dat ze er even veel van genoten hebben dan ik. Altijd fantastisch om ze hier over de vloer te hebben. Na hun vertrek kwamen (net als voorgaande jaren) verschillende collega's me nog eens zeggen hoe een schitterende en vriendelijke mensen mijn ouders wel waren (en hoe het dan kon dat ik zo ne vervelende zagevent was, zo zijn ze wel die rakkers). Ik kan ze alleen maar gelijk geven.
Bijgevoegd nog twee foto's van vanmorgen voor hun vertrek. Aangezien ik pas om 10h moest beginnen werken wou ik er toch zeker voor zorgen om nog een laatste keer rustig met zen driekes op het terras te kunnen ontbijten. Vandaar werd er al om 7h in het 50m dok gesprongen.
Gelukkig zal het maar een heel kort afscheid zijn want volgende week deze tijd lig ik al languit in de zetel in't Hofakker.
PS. Er wordt de laatste dagen serieus wat afgepend van mijnentwege omdat ik sinds enkele dagen 'eindelijk' internet op het appartement heb en er niet langer in een muf werklocaaltje op het net gesurft moet worden.
Adios amigos.
maandag 17 november 2008
Enkele kiekjes
Enkele foto's van de voorbije week. Ongeveer 90% van mijn fotorepertoire is genomen in één of ander restaurant. Daarom vandaag ons pa aan het werk gezet om samen met ons make, de wereldkampioene La Santa-Road bike-beginners Tourkes afwerken op de foto te kunnen.
zondag 16 november 2008
Geen paniek, geen paniek,... We zijn hier nog altijd in leven en welzijn. De tijd en inspiratie zijn hier echter even moeilijk te vinden dan, jawel hier komt ie, een spelt in een hooiberg.
Het is hier een ganse week een gezellige drukte geweest in onze riante penthouse. Ons ma en pa zijn hier al gedurende twee weken een stage aan het afwerken om U tegen te zeggen. “U”. Elke dag wordt de koersfiets uit het stoffige bike center gehaald om een ritje af te malen van 25 tot 50km. Nadien wordt er door de padre familias nog palinggewijs door het sop gekliefd in het pissijn ( of “La piscina” op zijn Antwerps). Ons make is hier ondertussen een volleerde duathlete aan het worden aangezien er hier al twee weken op rij een 3 tot 5km loopje rond de lagoon aan de fietstour wordt bijgeplakt. Ook Bob Maesen en Marc De Ren met zijn vrouw zijn hier regelmatig mee het terras komen bevolken om een klapke te doen.
Ondanks het drukke leven als gastheer toch ook een beetje tijd gevonden deze week om de benen bij gelegenheid eens te strekken. Een kleine 28u deze week. Onderverdeeld in 21km zwemmen, 500km fietsen (veel kilometers hiervan hard werkend als Green Teamer tijdens de Bike Week) en 40km lopen (joggen). Ik heb in al die jaren qua uren nog nooit zoveel getraind als dit en vele zullen me zot verklaren gezien de tijd van het jaar. Tijdens al die trainingsuren heb ik echter misschien drie keer eens dieper ingeademd, voor de rest nog steeds alles héél rustig en puur gericht op basis. Morgen volledig platte rust en dan een weekje proberen het aantal loopkilometers lichtjes op te drijven. Ik merk wel doorheen de looptrainingen dat de heup nog altijd een weke plek is waar ik constant voor zal moeten uitkijken.
Ik ben reeds vanaf het begin van de prille triathloncarriere altijd ‘redelijk’ gemotiveerd geweest om het nog zacht uit te drukken maar ik merk dat die motivatie nu nog eens een paar procentjes hoger ligt dan voordien. Bijna dagelijks verzin ik wel iets om al om zeven uur te kunnen beginnen trainen en om fit te blijven. Ofwel stabilisatie-oefeningen voor de heupregio, een kort loopje, buikspieroefeningen in de fitness… De disco heb ik niet meer gezien sinds onzen Bob en Mel hier zijn vertrokken en het ideale trainingsgewicht is ondertussen bereikt. Ik heb voor mezelf dan ook al uitgemaakt dat dit echt de allerlaatste kans is om er iets van te maken in een Ironman. Als ik fit kan blijven wil ik voor mezelf kunnen zeggen in mei dat ik er tot de laatste snik alles voor gedaan heb wat mogelijk was, ook al wandel ik 5h over mijn marathon en eindig ik 867e. Als ik de opbouw kan afwerken die ik in gedachten heb zal het er hopelijk echter compleet anders uit zien.
Binnen anderhalve week kan ik dan nog eens de vlieger bestijgen richting België om Hans Vermeiren plechtig in de huwelijksboot te zien stappen. Ik kan jullie verzekeren. Ik ben er serieus naar het uitkijken.
Groeten allemaal vanuit een nog steeds zonovergoten en vandaag zelfs heet Lanzarote.
Het is hier een ganse week een gezellige drukte geweest in onze riante penthouse. Ons ma en pa zijn hier al gedurende twee weken een stage aan het afwerken om U tegen te zeggen. “U”. Elke dag wordt de koersfiets uit het stoffige bike center gehaald om een ritje af te malen van 25 tot 50km. Nadien wordt er door de padre familias nog palinggewijs door het sop gekliefd in het pissijn ( of “La piscina” op zijn Antwerps). Ons make is hier ondertussen een volleerde duathlete aan het worden aangezien er hier al twee weken op rij een 3 tot 5km loopje rond de lagoon aan de fietstour wordt bijgeplakt. Ook Bob Maesen en Marc De Ren met zijn vrouw zijn hier regelmatig mee het terras komen bevolken om een klapke te doen.
Ondanks het drukke leven als gastheer toch ook een beetje tijd gevonden deze week om de benen bij gelegenheid eens te strekken. Een kleine 28u deze week. Onderverdeeld in 21km zwemmen, 500km fietsen (veel kilometers hiervan hard werkend als Green Teamer tijdens de Bike Week) en 40km lopen (joggen). Ik heb in al die jaren qua uren nog nooit zoveel getraind als dit en vele zullen me zot verklaren gezien de tijd van het jaar. Tijdens al die trainingsuren heb ik echter misschien drie keer eens dieper ingeademd, voor de rest nog steeds alles héél rustig en puur gericht op basis. Morgen volledig platte rust en dan een weekje proberen het aantal loopkilometers lichtjes op te drijven. Ik merk wel doorheen de looptrainingen dat de heup nog altijd een weke plek is waar ik constant voor zal moeten uitkijken.
Ik ben reeds vanaf het begin van de prille triathloncarriere altijd ‘redelijk’ gemotiveerd geweest om het nog zacht uit te drukken maar ik merk dat die motivatie nu nog eens een paar procentjes hoger ligt dan voordien. Bijna dagelijks verzin ik wel iets om al om zeven uur te kunnen beginnen trainen en om fit te blijven. Ofwel stabilisatie-oefeningen voor de heupregio, een kort loopje, buikspieroefeningen in de fitness… De disco heb ik niet meer gezien sinds onzen Bob en Mel hier zijn vertrokken en het ideale trainingsgewicht is ondertussen bereikt. Ik heb voor mezelf dan ook al uitgemaakt dat dit echt de allerlaatste kans is om er iets van te maken in een Ironman. Als ik fit kan blijven wil ik voor mezelf kunnen zeggen in mei dat ik er tot de laatste snik alles voor gedaan heb wat mogelijk was, ook al wandel ik 5h over mijn marathon en eindig ik 867e. Als ik de opbouw kan afwerken die ik in gedachten heb zal het er hopelijk echter compleet anders uit zien.
Binnen anderhalve week kan ik dan nog eens de vlieger bestijgen richting België om Hans Vermeiren plechtig in de huwelijksboot te zien stappen. Ik kan jullie verzekeren. Ik ben er serieus naar het uitkijken.
Groeten allemaal vanuit een nog steeds zonovergoten en vandaag zelfs heet Lanzarote.
donderdag 6 november 2008
Kameradskis,
Vandaag weer 10 keer tegen mezelf gezegd: "dit is waarom ik ben teruggekomen." Voor sommigen misschien een dag uit een nachtmerrie, voor mij puur genieten. Vanmorgen om kwart na zeven uit de veren om samen met Kim, de roommate, en een pas gearriveerde gast, Bob Maesen (in Athene nog 5e op de Olympische Spelen in Kajak) een ochtendloopje af te werken. 16km rustig bollen over de hellingen en langs de kust. Om negen uur stond de ma en de pa al met een rijkelijk gevuld ontbijt te wachten. Dus één devies, beentjes onder tafel schuiven.
Nadien wou ik drie kilometer rustig gaan loszwemmen. Echter bij een aangenaam herfstzonnetje en een 50 meter baan voor jou alleen blijkt zwemmen toch niet altijd zo'n verschrikkelijke sport om te trainen dus ipv na 3km werd er na 5km uit het dok gekropen. Opnieuw werd deze, althans voor twee weken, compleet verwende 'atleet' met een rijkelijk gevulde lunchtafel opgewacht door ma en pa De Wolf. Zoals hoger aangehaald geldt er in zulke situaties één devies, opnieuw beentjes onder tafel schuiven.
Eén uurtje later werden de trainingspartners van deze ochtend opnieuw opgetrommeld voor training nummer drie. Twee uur en half de fiets op. Afwisselend werd een soepele tred met wind in de rug afgewisseld met krakend Carbon en geplooide crankstellen tijdens de stukken storm op kop.
Vanavond stond er dan nog een mooie maaltijd gepland in onze favoriet bij uitstek 'Meza Luna'. Het is hier België boven deze week. Naast ons ma en pa, en Bob Maesen hebben hier ook Rudy van Trisport met enkele kameraden, en Nick Nuyens en zijn vrouw mee een vermeldenswaardige spanning gaan zetten op de maag. Nu dus moe maar volkomen voldaan dit stukje poëzie aan het neertokkelen.
PS. Morgen terug hard er tegenaan. Werkendag zoals voor ieder van jullie. 130km afmalen tijdens de bikeweek naar Mirador Del Rio :-).
Excuses voor het enthousiasme.
Slaapwel en de groeten.
zaterdag 1 november 2008
Vanuit het noorden!
Hey kameradski's,
Goeiendag zeggen in Lanzarote, triathlonneke doen in Hawaii, hamburgers freten bij de vleet, jetlagske verwerken, appartementje zoeken, appartementje vinden, verhuizen, nieuw job, een heel week werken, jawadde, ... en dan weekend.
We stellen het hier schitterend in Newcastle. Fantastisch appartementje gevonden op 2 minuten wandelen van men job, regelrecht in het bruisende hart van de stad. De eerste week in men nieuwe job beviel me zeer goed.
We mogen niet klagen van het weer. Nog niet te veel regen gezien en het kwik schommelt rond de 7 graden, voor Newcastle temperaturen voor een frisse zomerdag, mooi dus.
Af en toe trek ik men loopslofkes eens aan om een tripke langs the river Tyne af te werken. We hebben ons deze week ook een fitness abonnementje aangeschaft. Ik vind voor de moment weer ontzettend veel plezier in het zwieren met gewichtjes.
Iedereen is welkom voor een pintje of een matchke voetbal in St James Parc.
Groetjes Bobke.
Goeiendag zeggen in Lanzarote, triathlonneke doen in Hawaii, hamburgers freten bij de vleet, jetlagske verwerken, appartementje zoeken, appartementje vinden, verhuizen, nieuw job, een heel week werken, jawadde, ... en dan weekend.
We stellen het hier schitterend in Newcastle. Fantastisch appartementje gevonden op 2 minuten wandelen van men job, regelrecht in het bruisende hart van de stad. De eerste week in men nieuwe job beviel me zeer goed.
We mogen niet klagen van het weer. Nog niet te veel regen gezien en het kwik schommelt rond de 7 graden, voor Newcastle temperaturen voor een frisse zomerdag, mooi dus.
Af en toe trek ik men loopslofkes eens aan om een tripke langs the river Tyne af te werken. We hebben ons deze week ook een fitness abonnementje aangeschaft. Ik vind voor de moment weer ontzettend veel plezier in het zwieren met gewichtjes.
Iedereen is welkom voor een pintje of een matchke voetbal in St James Parc.
Groetjes Bobke.
donderdag 30 oktober 2008
Loopje in de storm
Dag ijsberen,
Er zit hier een weer een uiterst contente knaap een verslagje neer te tokkelen. Vanmorgen weer een stapje voorwaarts gezet in de loopopbouw. Na eerst een slaaprecord te hebben afgeklokt (om half negen wakker geworden, jaren geleden dat ik nog zo lang had uitgeslapen!), onmiddellijk de Saucony-loopsloffen aangetrokken om onder een stralend ochtendzonnetje een rustige duurloop af te gaan werken. Althans dat hoopte ik. In plaats daarvan kreeg ik geregeld een Belgische stortbui geserveerd in combinatie met een constante strakke stormwind. Toch voor het eerst sinds juli opnieuw 15km kunnen afmalen zonder noemenswaardige last of hinder. Dik tevreden dus en voorlopig volledig op schema qua opbouw.
Gelukkig heb ik, behalve de langere duurloop, deze week een regeneratieweek ingepland. Immers al dagen geen weer om een hond door te laten. Stormwind, regenbuien,.. niet wat ik hier gewend ben. De laatste vier trainingen die ik hier heb afgewerkt zijn allemaal gepaard gegaan met fikse regen en stormwind. No pain, no fame zullen we maar denken. Al een geluk dat ons ma en pa pas zaterdag arriveren. Ze komen twee weken en half logeren in den 166B. Kijk er weeral verschrikkelijk naar uit. Toch ondertussen weeral bijna 2 maanden geleden dat ik ze nog gezien heb. Sinds twee weken is het immers niet meer Casa De Wolf maar Casa De Wolf – Thomasen. Ik heb er een deense roommate bijgekregen. Een collega van het Bike Center. Echt een schitterende gast, en voorlopig qua fietsen de vaste trainingspartner van dienst.
Vanaf morgen zal de Look585 weer regelmatig van stal gehaald worden voor de zwaardere arbeidsuren. Er komen immers weer twee weken Bikeweek aan. De begeleiders van dienst zijn dit keer Andreas Klier, Servaas Knaven, Rolf Aldag en Jacob Pill. Allemaal ex-profrenners met toch een aardig palmares. We zullen de billekes dus al maar insmeren.
Tot de volgende.
Er zit hier een weer een uiterst contente knaap een verslagje neer te tokkelen. Vanmorgen weer een stapje voorwaarts gezet in de loopopbouw. Na eerst een slaaprecord te hebben afgeklokt (om half negen wakker geworden, jaren geleden dat ik nog zo lang had uitgeslapen!), onmiddellijk de Saucony-loopsloffen aangetrokken om onder een stralend ochtendzonnetje een rustige duurloop af te gaan werken. Althans dat hoopte ik. In plaats daarvan kreeg ik geregeld een Belgische stortbui geserveerd in combinatie met een constante strakke stormwind. Toch voor het eerst sinds juli opnieuw 15km kunnen afmalen zonder noemenswaardige last of hinder. Dik tevreden dus en voorlopig volledig op schema qua opbouw.
Gelukkig heb ik, behalve de langere duurloop, deze week een regeneratieweek ingepland. Immers al dagen geen weer om een hond door te laten. Stormwind, regenbuien,.. niet wat ik hier gewend ben. De laatste vier trainingen die ik hier heb afgewerkt zijn allemaal gepaard gegaan met fikse regen en stormwind. No pain, no fame zullen we maar denken. Al een geluk dat ons ma en pa pas zaterdag arriveren. Ze komen twee weken en half logeren in den 166B. Kijk er weeral verschrikkelijk naar uit. Toch ondertussen weeral bijna 2 maanden geleden dat ik ze nog gezien heb. Sinds twee weken is het immers niet meer Casa De Wolf maar Casa De Wolf – Thomasen. Ik heb er een deense roommate bijgekregen. Een collega van het Bike Center. Echt een schitterende gast, en voorlopig qua fietsen de vaste trainingspartner van dienst.
Vanaf morgen zal de Look585 weer regelmatig van stal gehaald worden voor de zwaardere arbeidsuren. Er komen immers weer twee weken Bikeweek aan. De begeleiders van dienst zijn dit keer Andreas Klier, Servaas Knaven, Rolf Aldag en Jacob Pill. Allemaal ex-profrenners met toch een aardig palmares. We zullen de billekes dus al maar insmeren.
Tot de volgende.
zaterdag 25 oktober 2008
Ola,
Nog eens kort een postduif verzenden vanuit Lanzarote. Daarnet nog met Bobbie de noordpoolbewoner gebeld. Ze hebben sinds gisteren hun intrek genomen in een appartement in Newcastle. Klinkt allemaal niet slecht: alles in het appartement splinternieuw (wasmachine, droogkas, ijskast, ...), op drie minuten wandelen van zijn job en in het midden van Newcastle-centrum. De freak heeft overigens alweer een duurloopje of vier achter de kiezen gestoken sinds hij in het Verenigd Koninkrijk is neergestreken. Vlotte recuperatie van de Ironman zoals men dan zegt.
Hier ter plekke alles ook bonnetjes. Vanmorgen den Benny uitgewuifd. De vloerders van La Santa zullen tevreden zijn. Maandag is er geen enkel tegeltje losgedanst in de disco door deze vervaarlijke shaker. Zelf alles hier nog prima naar mijn zin. Trainingen vlotten zoals gehoopt en gewenst.
Hasta Luego
Nog eens kort een postduif verzenden vanuit Lanzarote. Daarnet nog met Bobbie de noordpoolbewoner gebeld. Ze hebben sinds gisteren hun intrek genomen in een appartement in Newcastle. Klinkt allemaal niet slecht: alles in het appartement splinternieuw (wasmachine, droogkas, ijskast, ...), op drie minuten wandelen van zijn job en in het midden van Newcastle-centrum. De freak heeft overigens alweer een duurloopje of vier achter de kiezen gestoken sinds hij in het Verenigd Koninkrijk is neergestreken. Vlotte recuperatie van de Ironman zoals men dan zegt.
Hier ter plekke alles ook bonnetjes. Vanmorgen den Benny uitgewuifd. De vloerders van La Santa zullen tevreden zijn. Maandag is er geen enkel tegeltje losgedanst in de disco door deze vervaarlijke shaker. Zelf alles hier nog prima naar mijn zin. Trainingen vlotten zoals gehoopt en gewenst.
Hasta Luego
zondag 19 oktober 2008
dinsdag 14 oktober 2008
Ola Chicos y chicas,
Na al het Hawaï geweld tijd om nog eens even van het andere vulkaaneiland een paar pennentrekken te posten. Natuurlijk vooreerst langs deze weg ook het broerke nog eens bewierroken. Ik heb het geluk gehad hem hier nog 5 weken bezig te hebben kunnen zien tijdens zijn overload-weken. Schitterend dan dat die 30 à 35 uren training per week hebben gebracht wat hij verdient. Als je weet dat het slechts 4 jaar geleden is dat de toenmalige "Bob den imposanten Bencher", aka "Bobke den eerste in de rij richting boerenbal of Highstreet", bij zijn eerste sprinttriathlonneke te Oostmalle na 15km op de fiets tegen de ballustrade stond te stretchen wegens krampen tot achter zijn oren. Dat hij nu na 180km beuken over hellingen en in de wind een soepele marathon in de bakoven op Ali-Drive aflegt in 3h02 dan neem ik mijn petje meermaals af. Vooral omdat ik weet dat hij hier 4 jaar voor gewerkt heeft als een beest en niets hem teveel was qua opofferingen om die gigantische progressie te boeken. Dikke proficiat en ik hoop dat ik op termijn qua marathontijd tot aan je enkels mag komen.
Wat lopen betreft heb ik vandaag een stevige portie vertrouwen opgedaan. Sinds mijn langgerekte Materazi-sliding over het overigens perfect geplaveide wegdek in Berendrecht was het opnieuw kommer en kwel met de heup (bursitis). Vandaag echter na weken van rusten en heel rustig terug opbouwen een uur zorgeloos en volledig pijnloos kunnen joggen. Om de lopende of triathlonnende lezertjes nog even te laten likkebaarden. Het loopje werd om vijf uur 's namiddags afgewerkt bij een fris oktobertemperatuurtje van 30 graadjes Celsius, in een reeds aardig gebronzeerde ontblote torso.
Nu de vrouwelijke collega's alvast voorbereiden op de komst van de volgende ruwe bolster uit Wuustwezel. Den Breezer komt hier vanaf zaterdag zijn sporttempel verder perfectioniseren via de nodige fietstrainingen, hopelijk enkele looptrainingen rond de Lagoon met ondergetekende, en zijn verwoestende danspasjes op maandag in de disco (waar ik zoals het een sportman betaamt mogelijks opnieuw voor pas).
Saludo
Ben
Na al het Hawaï geweld tijd om nog eens even van het andere vulkaaneiland een paar pennentrekken te posten. Natuurlijk vooreerst langs deze weg ook het broerke nog eens bewierroken. Ik heb het geluk gehad hem hier nog 5 weken bezig te hebben kunnen zien tijdens zijn overload-weken. Schitterend dan dat die 30 à 35 uren training per week hebben gebracht wat hij verdient. Als je weet dat het slechts 4 jaar geleden is dat de toenmalige "Bob den imposanten Bencher", aka "Bobke den eerste in de rij richting boerenbal of Highstreet", bij zijn eerste sprinttriathlonneke te Oostmalle na 15km op de fiets tegen de ballustrade stond te stretchen wegens krampen tot achter zijn oren. Dat hij nu na 180km beuken over hellingen en in de wind een soepele marathon in de bakoven op Ali-Drive aflegt in 3h02 dan neem ik mijn petje meermaals af. Vooral omdat ik weet dat hij hier 4 jaar voor gewerkt heeft als een beest en niets hem teveel was qua opofferingen om die gigantische progressie te boeken. Dikke proficiat en ik hoop dat ik op termijn qua marathontijd tot aan je enkels mag komen.
Wat lopen betreft heb ik vandaag een stevige portie vertrouwen opgedaan. Sinds mijn langgerekte Materazi-sliding over het overigens perfect geplaveide wegdek in Berendrecht was het opnieuw kommer en kwel met de heup (bursitis). Vandaag echter na weken van rusten en heel rustig terug opbouwen een uur zorgeloos en volledig pijnloos kunnen joggen. Om de lopende of triathlonnende lezertjes nog even te laten likkebaarden. Het loopje werd om vijf uur 's namiddags afgewerkt bij een fris oktobertemperatuurtje van 30 graadjes Celsius, in een reeds aardig gebronzeerde ontblote torso.
Nu de vrouwelijke collega's alvast voorbereiden op de komst van de volgende ruwe bolster uit Wuustwezel. Den Breezer komt hier vanaf zaterdag zijn sporttempel verder perfectioniseren via de nodige fietstrainingen, hopelijk enkele looptrainingen rond de Lagoon met ondergetekende, en zijn verwoestende danspasjes op maandag in de disco (waar ik zoals het een sportman betaamt mogelijks opnieuw voor pas).
Saludo
Ben
En dan genieten
Hey vrienden,
We zijn vollop aan het genieten van ons verlofke hier in Hawaii. Alles staat in het teken van vettig eten: burger king, taco bell, donuts, muffins, bagels, pizza, broodpudding, ... en genieten van al het moois hier op het eiland. Zondag zijn we naar het opleidings centrum voor dolfijnen gaan kijken. 's Avonds stond de afterparty op het programma. Wat een groot feest moest worden draaide uit op een sisser. Het begon daar een stortbui te doen, ja men oren. In geen tijd stond alles onder water. Winnaar Craig Alexander stond daar als een verzopen kieken ne speech te geven voor zichzelf en de 9 andere atleten die mee op het podium stonden. Iedereen was op de vlucht voor het hondenweer. Normaal wordt er achteraf deftig gefeest in een danscafeke op Alii Drive. Om toch tot daar te geraken, hadden we ons een vinnig K- weeke aangeschaft (zie foto). Toen we daar aankwamen, kreeg ik het blijde nieuws dat ik niet binnen mocht omdat ik men paske niet bijhad, Amerikanen!? Nat tot op ons onderbroekske, naar huis en boeken dicht. Voordeel gene kater gisteren.
En al een geluk, want gisteren hebben we een van de mooiste plekjes van Big Island bezocht. De vallei waar stukken van de film Water world met Kevin Costner zijn opgenomen. Adembenemend, de vallei he, ni Kevin Costner.
Vandaag is onze laatste dag op Big Island. Morgen nemen we een vlucht naar Maui, waar we 4 dagen van de surf, de prachtige stranden en natuurlijk meer vettig eten, ... gaan genieten.
Hieronder nog wat fotokes.
Groetjes Bob en Mel.
zondag 12 oktober 2008
Wedstrijdverslag
Beste supporters,
Hier een fotoke van voor de start. Dat glimlachje is gespeeld zenne. Ik kijk er nooit naar uit om met 1700 man in de zee te gaan vechten. Op de videobeelden die ik van de voorgaande edities had gezien beloofde het ook hier in Hawaii weer niet veel goeds te worden. Bovendien mag er in Hawaii niet met een wetsuit gezwommen worden, wat de slechte zwemmers, zeker niet ten goede komt. De goei zwemmers zwemmen even snel met of zonder wetsuit. Ne krabber in het water als ik verliest serieus wat tijd in vergelijking met een wetsuit swim.
Om 6h45 gingen de PRO's van start. Een kwartiertje later werden wij te water gelaten. Nu in Hawaii start je een hondertal meter in de zee. Wij hongen daar dus een kwartier te watertrappelen vooraleer het kanonschot ging. Geregeld ne rechtse in uw ballen, een knie in uwe rug, ideaal was dat niet. Toen het startschot klonk was het echt over elkaar kruipen. Ik was op de 3 rij gestart om niet onmiddellijk overzwommen te worden. Na een half minuutje kon ik beginnen zwemmen. Al bij al had ik onmiddellijk vrij veel ruimte om me heen. Ik moet bekennen dat het van al de wedstrijden die ik gedaan heb een van de aangenaamste zwembeurten was: op geen enkel moment moeten vechten, niet overzwommen geworden, geen klappen geïncasseerd. Het gevoel was ook niet al te slecht. Er stond alleen serieus wat stroming en deining. Ik wou rond de 1h10 zwemmen. Met 1h11, gezien de omstandigheden, zat ik daar dicht bij. Alleen hier in Hawaii wordt ik nog een netjes op de feiten gedrukt he. 922st uit het water. Ik verlies 23 minuten op de eerste PRO's, ook bijna 20 minuten op de eerste mannen in men age group. Begint er maar aan dan...
Als ik ooit wil terugkomen om beter te doen, zit er maar 1 ding op. Eindelijk eens iets aan men zwemmen doen.
Het zit erop! Een fantastische ervaring, zeer tevreden met men eerste Hawaii finish en tijd.
Hier zijn men details van de officiële uitslag:
Overall rank en tijd: 106 in 09:29:17
Rank age group M25-29: 13
Rank age group M25-29: 13
Zwemplaats age group, zwempaats overall en zwemtijd: 79 922 in 1:11:08
Transition tijd zwem- fiets: 2:16
Transition tijd zwem- fiets: 2:16
Fietsplaats age group, overall, tijd en gemiddelde in mph: 19 188 in 5:10:55, gemiddelde: 21.6 Transition fiets- loop: 2:35
Marathon plaats age group, overall en tijd: 2 47 in 3:02:25
Totaal tijd transition: 6:58
Hier een fotoke van voor de start. Dat glimlachje is gespeeld zenne. Ik kijk er nooit naar uit om met 1700 man in de zee te gaan vechten. Op de videobeelden die ik van de voorgaande edities had gezien beloofde het ook hier in Hawaii weer niet veel goeds te worden. Bovendien mag er in Hawaii niet met een wetsuit gezwommen worden, wat de slechte zwemmers, zeker niet ten goede komt. De goei zwemmers zwemmen even snel met of zonder wetsuit. Ne krabber in het water als ik verliest serieus wat tijd in vergelijking met een wetsuit swim.
Om 6h45 gingen de PRO's van start. Een kwartiertje later werden wij te water gelaten. Nu in Hawaii start je een hondertal meter in de zee. Wij hongen daar dus een kwartier te watertrappelen vooraleer het kanonschot ging. Geregeld ne rechtse in uw ballen, een knie in uwe rug, ideaal was dat niet. Toen het startschot klonk was het echt over elkaar kruipen. Ik was op de 3 rij gestart om niet onmiddellijk overzwommen te worden. Na een half minuutje kon ik beginnen zwemmen. Al bij al had ik onmiddellijk vrij veel ruimte om me heen. Ik moet bekennen dat het van al de wedstrijden die ik gedaan heb een van de aangenaamste zwembeurten was: op geen enkel moment moeten vechten, niet overzwommen geworden, geen klappen geïncasseerd. Het gevoel was ook niet al te slecht. Er stond alleen serieus wat stroming en deining. Ik wou rond de 1h10 zwemmen. Met 1h11, gezien de omstandigheden, zat ik daar dicht bij. Alleen hier in Hawaii wordt ik nog een netjes op de feiten gedrukt he. 922st uit het water. Ik verlies 23 minuten op de eerste PRO's, ook bijna 20 minuten op de eerste mannen in men age group. Begint er maar aan dan...
Eens op de fiets kon men inhaalrace dus beginnen. De eerste 2 uur reed ik zeer sterk en comfortabel. De eerste 40km reed ik in 1h02, na 80km kwam ik door in 2h08 en was al een serieus eind opgeschoven. Een beetje verderop begonnen we aan de klim naar Hawi. Op training was dat klimmeke zeer goed meegevallen. Gisteren stond er daar echter een windje schuin op de kop, ja watte. Ik heb een goed ritme gezocht en zeker niet geforceerd. Na het keerpunt vlogen we dan naar beneden, wind in de rug. Geregeld moest je toch uitkijken voor windstoten van de zijkant en je stuurtje goed vasthouden. Eens we terug op de grote autosnelweg richting finish kwamen, wachtte ons een leuke verrassing. Een deftig briesje stond vol op de kop. De laatste 60km zouden dus nog lastig worden. Na 130km kreeg ik een zwak momentje. Ik moest het tempo serieus laten zakken en op zoek naar energie. In tien minuten speelde ik 3 gellekes naar binnen en ik kwam er snel terug door. De laatste 40km reed ik terug sterk met een goed gevoel. Uiteindelijk binnen in 5h10 met net geen 35km per uur gemiddeld. Ik was ondertussen een klein 700 plaatskes opgeschoven.
En dan de marathon. Ik opende naar goede gewoonte zeer snel. Ik loop altijd met het alles of niets motto. Ik liep de eerste 5km onder de 20minuten, kwam na tien kilometer door in exact 40minuten en halfweg in 1h25. Enkel op de steile klim van Palani road kreeg ik het efkes benauwd. In volle klim kreeg ik daar een kramp tot achter men oren. Gewoon blijven voortlopen gelijk nen houten klaas tot ik boven was. En oef de krampen verdwenen ook. Ik voelde me ontzettend sterk tot kilometer 37. Ik was bezig om onder de 3uur te lopen. Maar dan patat, gedaan. De laatste 5km was het vat af. De eerste keer tijdens de marathon dat ik voorbij gelopen werd. Spijtig van dat inzinkingske, anders zat de top honderd er in. Maar ja het is Hawaii hier he. Toch nog 3u02 gelopen goed voor de 47ste looptijd van alle deelnemers. De laatste kilometers was echt afzien tot de laatste honderd meters op Alli Drive. In niets te vergelijken. Rijen dik staan de mensen te schreeuwen en tieren. Fantastisch gevoel. Uiteindelijk 106de en 13de in men age group. Als je weet dat er 157 PRO's aan de start stonden, ben ik daar dik tevreden mee.
Die klepper hier op de rechtse foto reed iedereen op een hoopke met een fietstijd van 4h26. Ain Allar Johanson, schitterende kerel en ex- trainingspartner in La Santa, uiteindelijk finishte hij 13de.
Als ik ooit wil terugkomen om beter te doen, zit er maar 1 ding op. Eindelijk eens iets aan men zwemmen doen.
's Avonds heb ik me een efkes laten gaan in den Burger King. We liepen er Rutger Beke, die zijn schitterende 3de plaats kwam vierer, Thierry Verbinnen en Wim Van de Wiele nog tegen het lijf. Alle Belgen zijn hetzelde he. Frut aub. Nadien eventjes de sfeer gaan opsnuiven aan de aankomst. Hawaii is fantastisch in alle opzichten.
Ik zou graag nog een aantal mensen willen bedanken. Vooreerst mijn schatje: gewoon voor alles, het is het mooiste wat er is om je dromen te kunnen realiseren met de vrouw van je leven. Ons Ma en Pa voor hun onvoorwaardelijke steun, mijn klein broerke voor de peptalk, motivatie en het juiste trainings- en wetenschappelijk advies, familie, vrienden en supporters voor al de fantastische aanmoedigingen, Marc Fassaert voor de trainingen de voorbije jaren, Rudi van Trisport voor de schitterende producten, Mario van QTR voor alle steun en Planet X voor mijn vliegmachien.
Vanavond worden er pintjes gedronken of wat hadde gedacht!
Bobke en Mel!
Supercontent
Heel goed gefietst en super gelopen. 13 in mijn age group, rond de 106de plaats overall in 9h29.
Mega tevreden.
Volledig verslag, definitieve uitslag en meer foto's volgen morgen. Ik ben choco!
Bobke en Melleke.
zaterdag 11 oktober 2008
Eindelijk
Hey allemaal,
Dit is men laatste verslag voor de wedstrijd, het volgende verslag gaat men wedstrijdverslag zijn. Het wordt tijd. De laatste dagen ben je toch constant met de wedstrijd bezig; alles staat in het teken van rusten, eten, rusten,... En na een tijdje heb je het dan echt wel gehad en kan het niet snel genoeg zaterdag zijn.
Gisterenavond vond de pastaparty plaats. Toch wel een belevenis. Dan realiseer je je dat het hier echt wel om het Wereldkampioenschap gaat en begint het te kriebelen diep van binnen.
Vandaag dan begonnen met een 15tal minuutjes loslopen op Alli Drive. Ik denk dat iedereen hetzelfde plan had. Zo druk bevolkt met trainende atleten. Nadien nog eens voor tien minuutjes de zee ingeplonst. En dan opnieuw beentjes omhoog. Deze namiddag dan naar de start gereden met de fiets om alles in te checken. En dat was het dan. Het is allemaal in gereedheid voor de grote dag. Zodakelijk nog een half kiloke paste binnenstoempen en men bed in. En dan...
Ik wil op voorhand iedereen al bedanken voor al de steun en succeswensen. Ik zal er alles aan doen morgen om een mooi resultaat neer te zetten. Bedankt voor de vele mailtjes en reacties. Het doen ontzettend deugd! Iedereen die wil kan de wedstrijd live volgen op http://www.ironmanlive.com/ en op sporza radio.
Groetjes Bob en Mel.
vrijdag 10 oktober 2008
Het begint te kriebelen
Aloha,
Vandaag stond volledig in het teken van eten, drinken en rusten. Heel de morgen de beentjes omhoog gelegd, af en toe al wat in orde gebracht voor de wedstrijd, een powernapke tussendoor en koolhydraten laden.
Deze namiddag zijn we dan eventjes langs de Ironman expo gereden. Als ge daar rondloopt en de atmosfeer opsnuift, begint het stillaan wel te kriebelen voor zaterdag. Alles maar dan ook alles draait voor de moment rond triathlon op Ali Drive. En zoals ge op de onderstaande foto kunt zien, begint Mel ook meer en meer haar draai te vinden in het hele Ironmangebeuren.
We liepen ook nog bekend volk van La Santa tegen het lijf. Onze sportdirector en Welness manager staan op de expo om de Ironman van Lanzarote te promoten.
Het is fantastisch om al dat topmateriaal te zien. Hier een fotoke van Fabian Cancellarra zijn fietske en dan eentje met zijne opvolger. Als ge geld genoeg hebt, moogt ge me der altijd zo ene cadeau doen.
Morgen ga ik 's morgens een kwartiertje loslopen, daarna duik ik voor een tiental minuutjes den aquarium in. Dan is het alles gereedbrengen, een tiental kilometerkes losrijden en de fiets gaan inchecken vanaf 14u30. En dan is het eindelijk zover. Wat het weer betreft, mogen we voor de moment niet klagen. Het is altijd zeer mooi in de voormiddag, maar rond de middag overtrekt het telkens. Dat betekent dat het, als het zo blijft, een vrij 'koele' marathon gaat worden. Nu nog hopen dat de wind geen te zotte toeren uithaalt.
Groetjes Bob en Mel.
donderdag 9 oktober 2008
Vulkaan
Alokes,
Vandaag stonden nog 2 lichte trainingen op het schema. Deze morgen begonnen met een loopje van 20 minuutjes. Een keertje 2 minuten en een keer 1 minuut tempo en al de rest rustig.
Deze namiddag zijn we dan naar het zuiden van het eiland gereden om het Vulkaan park te bezoeken. Hieronder al een kleine impressie aan de hand van wat geschoten beeldmateriaal.
Vandaag stonden nog 2 lichte trainingen op het schema. Deze morgen begonnen met een loopje van 20 minuutjes. Een keertje 2 minuten en een keer 1 minuut tempo en al de rest rustig.
Daarna genoten van een stevig ontbijt en dan naar het zwembad gereden. De afstanden zijn hier in yards. Ik dacht al dat ik verschrikkelijk snel zwom. Het zwembad is om en bij de 23 meter lang vandaar mijn toptijden. Na een halfuurtje zat het erop. Luc Van Lierde en Dennis Devriendt gingen ook juist aan hun zwemmeke beginnen. Nog vlug wat goede raad opgestoken.
Deze namiddag zijn we dan naar het zuiden van het eiland gereden om het Vulkaan park te bezoeken. Hieronder al een kleine impressie aan de hand van wat geschoten beeldmateriaal.
Morgen liggen mijn benen heel den dag naar boven. Tegen de avond ga ik de Ironman expo eens bezoeken. Om 18 uur staat de pastaparty geprogrammeerd met aansluitend de atletenbriefing.
Nu is het weeral bedtijd. Om 20u is ons kaarske altijd uit. Ik slaap hier bijna alle dagen het klokje rond. Slaapwel of goeimorgen.
Bob en Mel.
Abonneren op:
Posts (Atom)
