Kameradskis,

Vandaag weer 10 keer tegen mezelf gezegd: "dit is waarom ik ben teruggekomen." Voor sommigen misschien een dag uit een nachtmerrie, voor mij puur genieten. Vanmorgen om kwart na zeven uit de veren om samen met Kim, de roommate, en een pas gearriveerde gast, Bob Maesen (in Athene nog 5e op de Olympische Spelen in Kajak) een ochtendloopje af te werken. 16km rustig bollen over de hellingen en langs de kust. Om negen uur stond de ma en de pa al met een rijkelijk gevuld ontbijt te wachten. Dus één devies, beentjes onder tafel schuiven.

Nadien wou ik drie kilometer rustig gaan loszwemmen. Echter bij een aangenaam herfstzonnetje en een 50 meter baan voor jou alleen blijkt zwemmen toch niet altijd zo'n verschrikkelijke sport om te trainen dus ipv na 3km werd er na 5km uit het dok gekropen. Opnieuw werd deze, althans voor twee weken, compleet verwende 'atleet' met een rijkelijk gevulde lunchtafel opgewacht door ma en pa De Wolf. Zoals hoger aangehaald geldt er in zulke situaties één devies, opnieuw beentjes onder tafel schuiven.

Eén uurtje later werden de trainingspartners van deze ochtend opnieuw opgetrommeld voor training nummer drie. Twee uur en half de fiets op. Afwisselend werd een soepele tred met wind in de rug afgewisseld met krakend Carbon en geplooide crankstellen tijdens de stukken storm op kop.

Vanavond stond er dan nog een mooie maaltijd gepland in onze favoriet bij uitstek 'Meza Luna'. Het is hier België boven deze week. Naast ons ma en pa, en Bob Maesen hebben hier ook Rudy van Trisport met enkele kameraden, en Nick Nuyens en zijn vrouw mee een vermeldenswaardige spanning gaan zetten op de maag. Nu dus moe maar volkomen voldaan dit stukje poëzie aan het neertokkelen.

PS. Morgen terug hard er tegenaan. Werkendag zoals voor ieder van jullie. 130km afmalen tijdens de bikeweek naar Mirador Del Rio :-).

Excuses voor het enthousiasme.

Slaapwel en de groeten.