Langs deze weg willen we iedereen het allerbeste wensen voor 2008!
Geef er allen een serieuse lap oep vanavond!
Bob en Ben!
maandag 31 december 2007
vrijdag 28 december 2007
Kerstshow
Hier enkele fotokes van de kerstshowvorige maandag.
Enkelen onder u zullen supergasje wel herkennen (dat T-shirtje heeft al dienst gedaan man, ni te geloven).
Na de show stond er een kerstdiner met het green team op het programma. Ieder land moest voor een aantal gerechten zorgen. Benneke zorgde voor de met Kerstmis altijd gewaarde Belgische friet en ik had me daar eens een Chocomouske in mekaar gebokst, alokes. Ingrediënten: 1,2kg chocolade, 400g suiker, 8 eieren en 0,6 liter room, samen goed voor 5892358745 kcal. Het werd gesmaakt!
Groetjes van Bobke.
maandag 24 december 2007
Zalig Kerstmis
Zalig Kerstmis!!!!!!!!!!!!!!
Vanavond staat de kerstshow en de kerstparty op het programma.
Verslag volgt eerstdaags. Volle gas!
Bob en Ben.
Vanavond staat de kerstshow en de kerstparty op het programma.
Verslag volgt eerstdaags. Volle gas!
Bob en Ben.
woensdag 19 december 2007
Nieuwjaar in België
Ola,
Aangezien het hier moment momenteel aan het stortregenen is, gecombineerd met een tropisch wervelwindje, zal er vandaag spijtig genoeg geen lange fietsrit op het programma staan. Hierdoor een zee van tijd om nog eens wat foto’s bij op de blog te zetten. We hebben immers wel vermeld dat ons ma hier een duathlonstage, en ons pa een zwemkamp zijn komen afwerken maar hadden hiervoor nooit enig visueel bewijs geleverd. Bij deze…
Gelukkig kunnen er van voorbije Zaterdagavond geen foto’s gepubliceerd worden. Toen hadden we met al het personeel van La Santa kerstdiner met Free Bar. Na bijna een heel jaar leven als een pater was het nog eens tijd voor een stevig feestje met Ovischovi. Tot 3h tekeer gaan op den dansvloer tussen de Spaanse kuisvrouwen en mechaniekers, het is eens wat anders dan Dancing Highstreet waar Gert Verheyen zijn vrouw leerde kennen. Gelukkig op Zondag geen al te grote kater want om 9h moest er al present getekend worden in het bike center. Zoals het de Wezelse instelling betaamt me s middags een strafzwemtraining opgelegd van 5km.
Onzen Bob heeft het in zijn vorige bericht al laten vallen: Oudjaar wordt door ondergetekende in België gevierd!! Samen met de maten van Wezel zal er nog eens een stapje gezet worden in Café Local. Had echt behoefte om nog eens over huis te komen. Ik heb hier immers de laatste weken niet de meest aangename periode doorgemaakt. Sinds drie weken ben ik immers terug vrijgezel en nog steeds op de sukkel met de heup (ondertussen al 5 maanden geen deftige looptraining meer kunnen afwerken, vrees dat er al een streep door IM Lanzarote gemaakt kan worden). Daarom ben ik dan ook serieus aan het aftellen om de batterijtjes terug te komen opladen in Wuustwezel (normaal is het andersom zeker?).
Dus hopelijk allemaal tot volgende week !!
Grtz
Ben
maandag 17 december 2007
Links
Hey vriendjes,
Zoals jullie kunnen zien, hebben we enkele links toegevoegd aan onze blog.
Dan weten jullie ineens wat ik zo al doe op mijnen bureau. Ja meestal surfen naar 1 van die sites.
Er volgen meer en meer interessante links.
Trisport gaat me vanaf nu van sportvoeding voorzien. Ik ben enorm blij met deze samenwerking. In het vorige bericht moet je op de kader klikken en je komt onmiddellijk op de website. Anders ga je naar de link(www. trisport.be).
Sportief terug redelijk op dreef aan het komen. Momenteel organiseren we met het trainingcenter het off road running camp. Alles bij elkaar gaat dat een weekje van om en bij de 100 loopkilometers worden. Als ge dat tijdens uw werkuren kunt doen is dat zo slecht nog niet he.
Bij deze kan ik u ook al waarschuwen dat klein Benneke komt doordoen in Wezel. Hij heeft een weekse verlof geboekt en zal het nieuwe jaar in België inzetten.
Groetjes Bobbie.
Zoals jullie kunnen zien, hebben we enkele links toegevoegd aan onze blog.
Dan weten jullie ineens wat ik zo al doe op mijnen bureau. Ja meestal surfen naar 1 van die sites.
Er volgen meer en meer interessante links.
Trisport gaat me vanaf nu van sportvoeding voorzien. Ik ben enorm blij met deze samenwerking. In het vorige bericht moet je op de kader klikken en je komt onmiddellijk op de website. Anders ga je naar de link(www. trisport.be).
Sportief terug redelijk op dreef aan het komen. Momenteel organiseren we met het trainingcenter het off road running camp. Alles bij elkaar gaat dat een weekje van om en bij de 100 loopkilometers worden. Als ge dat tijdens uw werkuren kunt doen is dat zo slecht nog niet he.
Bij deze kan ik u ook al waarschuwen dat klein Benneke komt doordoen in Wezel. Hij heeft een weekse verlof geboekt en zal het nieuwe jaar in België inzetten.
Groetjes Bobbie.
Sponser
vrijdag 14 december 2007
Foto shoot
Hey kameradskies,
Deze woensdag nog eens even het fotomodel uitgehangen. Vorige zondag was er vlakbij La Santa een casting voor een fotoshoot. Ze zochten mensen om sportkledij en fietsen te promoten aan een niet onaantrekkelijke vergoeding, dus waarom niet. Het bleek uiteindelijk om decathlon te gaan. De foto´s zouden dienen om de nieuwe zomercatalogus te vullen.
Dinsdag kreeg ik telefoon dat ze mijn smalle beentjes konden gebruiken voor een van de shoots.
Woensdag om 7u ´s morgens kwamen ze mij en nog een ander green teamster oppikken in La Santa. Voor de eerste shoot moest ik in een oranje loopoutfitje om U tegen te zeggen poseren. Alle poseren. Ik moest 458523 keer op en neer lopen. Dat bleek zo simpel nog ni te zijn. Ik mocht bijvoorbeeld mijn ogen ni dicht doen (Ik loop normaal altijd met de oogskes toe, concentreren he mannekes), moest ik daar een fake glimlachje opzetten (als ge zo een trainingske gaat doen, wordt ge opgepakt door de politie denk ik) en mocht ik ni in de camera zien (cheese en naar het vogeltje kijken hebben ze mij altijd geleerd). Uiteindelijk bleek ik op een van di fotokes toch te doen wat ze wilden dat ik deed. Op naar de volgende locatie. Hier mocht ik weer een fantastisch outfitje aantrekken en hup daar gingen we weer. Zo ging dat dan nog een paar keer. De laatste shoot moest bij het ondergaan van de zon gebeuren. Bleek dat ik met een lamp op mijnen toren zou moeten lopen . Een nieuw gadget om mee in den donker te kunnen lopen. Ik voelde mij daar meer nen halve mijnwerker dan nen elegante jogger bij schemerlicht (ik hoop dat ge dat fotoke nooit in een boekske vindt).
Alle soit. Eigenlijk een heel toffe ervaring. Ik ben op locaties geweest waar ik nog nooit geweest was, het was echt een ongelooflijk professioneel team en dus echt wel leuk om eens mee te maken. Bovendien heb ik er nog een mooi centje mee verdient. De catalogus zou in mei in Frankrijk uitkomen. Dan hangt het van land tot land af of ze die foto´s ook daar gaan gebruiken. Dus nog geen zekerheid dat ik op ne 25 bij 40meter poster ga hangen naast de Metropolis. Ze hebben me beloofd een aantal van de foto´s door te mailen. Als ik ze ontvang gooi ik ze op den blog. Alle als ze een beetje deftig zijn toch.
Groetjes van Bobke Armani.
PS. Onzen Ben brengt volgende week verslag uit van zijn fotoshoot. Hij werd gevraagd als model om de nieuwe Borat badmode te promoten.
Deze woensdag nog eens even het fotomodel uitgehangen. Vorige zondag was er vlakbij La Santa een casting voor een fotoshoot. Ze zochten mensen om sportkledij en fietsen te promoten aan een niet onaantrekkelijke vergoeding, dus waarom niet. Het bleek uiteindelijk om decathlon te gaan. De foto´s zouden dienen om de nieuwe zomercatalogus te vullen.
Dinsdag kreeg ik telefoon dat ze mijn smalle beentjes konden gebruiken voor een van de shoots.
Woensdag om 7u ´s morgens kwamen ze mij en nog een ander green teamster oppikken in La Santa. Voor de eerste shoot moest ik in een oranje loopoutfitje om U tegen te zeggen poseren. Alle poseren. Ik moest 458523 keer op en neer lopen. Dat bleek zo simpel nog ni te zijn. Ik mocht bijvoorbeeld mijn ogen ni dicht doen (Ik loop normaal altijd met de oogskes toe, concentreren he mannekes), moest ik daar een fake glimlachje opzetten (als ge zo een trainingske gaat doen, wordt ge opgepakt door de politie denk ik) en mocht ik ni in de camera zien (cheese en naar het vogeltje kijken hebben ze mij altijd geleerd). Uiteindelijk bleek ik op een van di fotokes toch te doen wat ze wilden dat ik deed. Op naar de volgende locatie. Hier mocht ik weer een fantastisch outfitje aantrekken en hup daar gingen we weer. Zo ging dat dan nog een paar keer. De laatste shoot moest bij het ondergaan van de zon gebeuren. Bleek dat ik met een lamp op mijnen toren zou moeten lopen . Een nieuw gadget om mee in den donker te kunnen lopen. Ik voelde mij daar meer nen halve mijnwerker dan nen elegante jogger bij schemerlicht (ik hoop dat ge dat fotoke nooit in een boekske vindt).
Alle soit. Eigenlijk een heel toffe ervaring. Ik ben op locaties geweest waar ik nog nooit geweest was, het was echt een ongelooflijk professioneel team en dus echt wel leuk om eens mee te maken. Bovendien heb ik er nog een mooi centje mee verdient. De catalogus zou in mei in Frankrijk uitkomen. Dan hangt het van land tot land af of ze die foto´s ook daar gaan gebruiken. Dus nog geen zekerheid dat ik op ne 25 bij 40meter poster ga hangen naast de Metropolis. Ze hebben me beloofd een aantal van de foto´s door te mailen. Als ik ze ontvang gooi ik ze op den blog. Alle als ze een beetje deftig zijn toch.
Groetjes van Bobke Armani.
PS. Onzen Ben brengt volgende week verslag uit van zijn fotoshoot. Hij werd gevraagd als model om de nieuwe Borat badmode te promoten.
maandag 10 december 2007
Het leven zoals het is Club La Santa
Zaterdag 08 december volgen we Bob De Wolf in zijn voetsporen:
8h: laatste ontbijt met Ma en Pa De Wolf
8h30: transport van Ma en Pa De Wolf naar de luchthaven
10h - 14h30: rustige duurtraining op de fiets met wereldkampioen triathlon Daniel Unger (www.daniel- unger.de)
15h30: loszwemmen (lees in de weg zwemmen) met de Duitse nationale triathlon ploeg
16h30: een Jammareke doen (lees een Powernapke)
17h: 10km loslopen met de wereldkampioen triathlon, de wereldkampioen bij de beloften en 2 atleten van de Duitse nationale ploeg
19h: kerst shoppen in Arecife
20h30: genieten van nen triple Wopper in den Burger King
23h: oogjes toe
Volgende week volgen we Klein Benneke terwijl hij zijn vuil onderbroeken aan het wassen is.
Bob Jambers groet u.
8h: laatste ontbijt met Ma en Pa De Wolf
8h30: transport van Ma en Pa De Wolf naar de luchthaven
10h - 14h30: rustige duurtraining op de fiets met wereldkampioen triathlon Daniel Unger (www.daniel- unger.de)
15h30: loszwemmen (lees in de weg zwemmen) met de Duitse nationale triathlon ploeg
16h30: een Jammareke doen (lees een Powernapke)
17h: 10km loslopen met de wereldkampioen triathlon, de wereldkampioen bij de beloften en 2 atleten van de Duitse nationale ploeg
19h: kerst shoppen in Arecife
20h30: genieten van nen triple Wopper in den Burger King
23h: oogjes toe
Volgende week volgen we Klein Benneke terwijl hij zijn vuil onderbroeken aan het wassen is.
Bob Jambers groet u.
vrijdag 7 december 2007
Hello,
Zoals je kan merken heb ik onze blog eens in een nieuw outfitje gestoken. Er zal hier en daar nog wel aan gesleuteld moeten worden want heb het voorlopig maar rap rap gedaan wegens tijdsgebrek.
Het was de voorbije weken immers weer bezoekers ontvangen geblazen. Den Tijl, Bart, Lander en hun bevallige ega´s zijn hier exact een week geleden terug naar de kou en regen vertrokken na een weekje trainen en vakantie in eigenlijk ook wel de kou en de regen. Nu ja, kou... naar mijn normen dan toch. Het zestal werd onmiddellijk afgelost door de Marc de Ren, Ironmac zoals ze ook al eens zeggen. Ook zijn stageperiode zit er weeral zo goed als op want hij stapt morgen opnieuw op de vlieger richting Wuustwezel. Last but not least, morgen zit ook ons ma en pa hun 3 weken durende verblijf erop. En of dat het weer aangenaam was ze hier op bezoek te hebben. Ik weet nu al dat ik ze hier morgen al gigantisch gaan missen.
Voor de rest wordt er vooral veel gefietst en gezwommen. Qua lopen sta ik momenteel al even ver dan 5 maanden geleden. Nergens dus. Daarom maar volledig toeleggen op het zwemmen (80km in de laatste 4 weken) en fietsen (600km in de laatste week). Van de week overigens twee fantastische ritten gehad. Je moet volgende link immers maar eens intypen of aanklikken en het stukje over Lars Boom lezen :
http://blog.sport.be/the_road_to_kona/ Ik heb het aan de lijve mogen ondervinden wat voor een vedet Lars Boom is...man man man... Ik stond mee rustig een colatje te drinken in Orzola (is het meest noordelijke punt van het eiland, zo´n 70km fietsen vanaf La Santa). Gelukkig was ik zo slim om slechts een 35 tal kilometers in het wiel te blijven zitten en voor de zwaardere heuvels vrolijk een andere route te nemen. Anders had nog steeds aan den Baxter gelegen vermoed ik. Trouwens, wat Luc niet vermeld is dat Boom ook nog eens op zijn cyclo cross fiets reed met banden met dikker profiel. Blijven trainen Benneke, zou ik zo denken.
Grtz
Ben
Zoals je kan merken heb ik onze blog eens in een nieuw outfitje gestoken. Er zal hier en daar nog wel aan gesleuteld moeten worden want heb het voorlopig maar rap rap gedaan wegens tijdsgebrek.
Het was de voorbije weken immers weer bezoekers ontvangen geblazen. Den Tijl, Bart, Lander en hun bevallige ega´s zijn hier exact een week geleden terug naar de kou en regen vertrokken na een weekje trainen en vakantie in eigenlijk ook wel de kou en de regen. Nu ja, kou... naar mijn normen dan toch. Het zestal werd onmiddellijk afgelost door de Marc de Ren, Ironmac zoals ze ook al eens zeggen. Ook zijn stageperiode zit er weeral zo goed als op want hij stapt morgen opnieuw op de vlieger richting Wuustwezel. Last but not least, morgen zit ook ons ma en pa hun 3 weken durende verblijf erop. En of dat het weer aangenaam was ze hier op bezoek te hebben. Ik weet nu al dat ik ze hier morgen al gigantisch gaan missen.
Voor de rest wordt er vooral veel gefietst en gezwommen. Qua lopen sta ik momenteel al even ver dan 5 maanden geleden. Nergens dus. Daarom maar volledig toeleggen op het zwemmen (80km in de laatste 4 weken) en fietsen (600km in de laatste week). Van de week overigens twee fantastische ritten gehad. Je moet volgende link immers maar eens intypen of aanklikken en het stukje over Lars Boom lezen :
http://blog.sport.be/the_road_to_kona/ Ik heb het aan de lijve mogen ondervinden wat voor een vedet Lars Boom is...man man man... Ik stond mee rustig een colatje te drinken in Orzola (is het meest noordelijke punt van het eiland, zo´n 70km fietsen vanaf La Santa). Gelukkig was ik zo slim om slechts een 35 tal kilometers in het wiel te blijven zitten en voor de zwaardere heuvels vrolijk een andere route te nemen. Anders had nog steeds aan den Baxter gelegen vermoed ik. Trouwens, wat Luc niet vermeld is dat Boom ook nog eens op zijn cyclo cross fiets reed met banden met dikker profiel. Blijven trainen Benneke, zou ik zo denken.
Grtz
Ben
woensdag 21 november 2007
donderdag 15 november 2007
Supportersblog
Hey allemaal,
Bij deze heb ik het genoegen u met enige trots de gloednieuwe supportersblog
http://thebikeguidessupporters.blogspot.com/
voor te stellen.
Een initiatief van mijn nonkel om jullie supporters ook de kans te geven nieuwtjes, foto´s, fratskes, verhalen, ... achter te laten.
Echt fantastisch initiatief.
Bobke.
Bij deze heb ik het genoegen u met enige trots de gloednieuwe supportersblog
http://thebikeguidessupporters.blogspot.com/
voor te stellen.
Een initiatief van mijn nonkel om jullie supporters ook de kans te geven nieuwtjes, foto´s, fratskes, verhalen, ... achter te laten.
Echt fantastisch initiatief.
Bobke.
vrijdag 9 november 2007
Verslag Ironman Florida
Gegroet beste vrienden,
Hier een impressie van mijn Amerikaans avontuur. Kort samengevat: van de hel naar de hemel.
Op zaterdag 27oktober ben ik aan men tripke begonnen. Men eerste vlucht was van Lanzarote naar België. Met 2uur vertraging kwam ik in ons Belgenlandje aan. Toch wat sneu want zo werd men verblijf in Wuustwezel toch weer met een paar uurtjes ingekort. Zondag om 6uur dan uit de veren om mijn aan men missie te beginnen. Eerste vlucht was van Brussel naar Frankfurt. Dat verliep volgends plan. Dan vervolgens 9uur op de vlieger van Frankfurt richting Charlotte USA. Hier begon een eerste hapering in men schema op te treden. Met een uur vertraging zijn we opgestegen. Gevolg was dat de vertraging in combinatie met al dat getreuzel en gecontroleer aan de duane (ik was precies Bobke Bin Laden: wat komt ge hier doen, hoe lang blijft ge, waar woont ge, wat doet ge voor werk, ... ik ging daar begot gewoon een triathlonneke doen, bovendien werd mijn zakske terroristisch materiaal met een appel, banaan en mandarinneke ontmantelt en vakkundig uit mijn kofferke verwijdert door half het Amerikaanse leger, jongens toch), maakte dat ik mijn connectie naar Tallahassee miste. Ha geen probleem jongen ge krijgt een zitje in ons volgend vluchtje: 5uur wachten. Na 4 uur wachten verscheen op da teeveeke dat men vluchtje een uurke vertraging zou hebben. Na 6uur wachten, kwam er op datzelfde teeveeke de volgende leuke boodschap: Flight Canceled. Feest. Opnieuw 2 uur aanschuiven om een hotelvoucher te bemachten en een vlucht voor de volgende dag. Die nacht 4 uurkes geslapen na bijna 25uur wakker te zijn geweest. Ideale voorbereiding dacht ik zo.
Maandagochtend om 9uur zat ik dan eindelijk op de vlieger richting Tallahassee. Eens daar aangekomen werd ik opnieuw aangenaam verrast, geen bagage, geen velo. Opnieuw feest.
Van Tallahassee moest ik dan nog 2u30 met een autoke bollen richting Panama city Beach (startplaats van de Ironman). Onderweg een shortje gekocht om toch wat te kunnen trainen. Ik had gelukkig mijn loopsloefen en men wetsuite in mijn handbagage gestoken. Voorgevoel me dunkt. Eens in de lodge aangekomen een kort loopke gedaan gevolgd door een zwemmeke in de zee. Met men bloot gat in mijne wetsuite, geweldig!
Uiteindelijk was het dinsdagavond dat ze men fiets en bagage bezorgden. Ik kon toen men onderbroek bijna recht tegen de muur zetten. Ik heb nog nooit zo opgelucht geweest. Ik moet bekennen die 3 dagen zonder bagage waren echt niet van de plezantste: ik kon het parcours niet verkennen, ik had geen fiets, ... ik begon echt ongerust te worden. Dinsdagavond dan snel men fietske in mekaar gezet. Bleek dat men rem nog was afgebroken. Maar eigenlijk kon het me op dat moment zoveel niet meer schelen. Ik was zo gelukkig dat ik eindelijk alleen aan de wedstrijd kon beginnen denken.
Uiteindelijk woensdag dan een 80tal km gereden met mijn veloke.
Woensdagavond arriveerde Melanie ook. In tegenstelling tot mijn missie verliep bij haar alles naar wens. Het begin van een fantantastische tijd.
Donderdag was volledige rustdag. Powernapping a volonte. ´s avonds was het pastaparty en athlete meeting.
Vrijdag dan alle de spiertjes wat losgezet en heel den dag schranzen.
De wedstrijd
Om 7uur was het zover. Met 2300 stonden we gereed om in de Golf van Mexico te duiken. De eerste 500m wemmen was puur trachten te overleven. Boksen, stampen, slagen, pitsen, alles behalve zwemmen. Na 1,9k was er een doortocht op het strand. Ik zat op schema en voelde me beter worden. Het tweede zwemgedeelte voelde best goed. De laatste km zelfs zeer goed. Ik kwam uit het water na 1h03, dat was 2min30 sneller dan in Nice. Natuurlijk al een hele opsteker.
Mijn wissel was niet echt van de snelste. Ik had een route uitgestippeld om zo efficiënt mogelijk bij men fiets te geraken. Wel in de wedstrijd vergis ik me toch van rij zeker. Ik stond daar te panikeren in de verkeerde rij. Toch een minuutje verloren.
De eerste km op de fiets voelde onmiddellijk zeer goed aan. Ik voelde echt power in de benen. En eigenlijk heb ik de ganse 180km altijd een goed gevoel gehad. Na 80km kwam ik door in 2u05. Toen wist ik als ik dat tempo kon houden, ik mijn vooropgestelde tijd van 5uur zeker zou halen. Ik kwam de wissel binnen na 4u41. Dat was natuurlijk een geweldig gevoel. Ik was tijdens het fietsen opgeschoven van de 440ste naar de 44ste plaats.
Mijn strategie voor de wedstrijd was om de eerste halve marathon onder de 1u30 te lopen en dan af te wachten wat er in het tweede deel nog inzat. Ik vertrok dan ook aan een behoorlijk tempo. Doortocht halfweg was 1u27. Toen begon ik echt te geloven in een schitterend resultaat. Natuurlijk kan er op dat moment nog heel wat misgaan. Ik ben altijd goed blijven eten en drinken en trachtte mijn temp zo goed mogelijk vast te houden. De laatste 5km was het dan echt weer door de muur lopen. Alles deed pijn maar ge weet dat ge uw droom kunt gaan waarmaken.
Na 8u54min liep ik overgelukkig over de finishlijn. Ik ga men finishgfoto´s zeker op den Blog zetten, ge moet men koppeke zien.
De statistieken:
Eindtijd 8u54, 26ste plaats overall, 4de age grouper, 2de in mijn age group
Zwemtijd: 1u03
Fietstijd: 4u41, 2de snelste tijd van al de age groupers, snelste fietsttijd in age group 25-29
Looptijd: 3u03, 3de snelste tijd van al de age groupers, snelste looptijd in men age group
En gekwalificeerd voor Hawaii. Jihaa.
Nogmaals bedankt iedereen voor al de steun, de Smsjes, de reacties op den Blog, de mailtjes, fantastisch. Ik wil Melanieons Ma en Pa en klein Bennek toch wel specifiek bedanken. Het is dankzij hendat ik deze uitslag heb kunnen behalen.
De foto´s volgen.
Bobke.
P.S. Hawaii is volgend jaar op 11oktober. Supporters altijd welkom, het is maar 254uur vliegen.
Hier een impressie van mijn Amerikaans avontuur. Kort samengevat: van de hel naar de hemel.
Op zaterdag 27oktober ben ik aan men tripke begonnen. Men eerste vlucht was van Lanzarote naar België. Met 2uur vertraging kwam ik in ons Belgenlandje aan. Toch wat sneu want zo werd men verblijf in Wuustwezel toch weer met een paar uurtjes ingekort. Zondag om 6uur dan uit de veren om mijn aan men missie te beginnen. Eerste vlucht was van Brussel naar Frankfurt. Dat verliep volgends plan. Dan vervolgens 9uur op de vlieger van Frankfurt richting Charlotte USA. Hier begon een eerste hapering in men schema op te treden. Met een uur vertraging zijn we opgestegen. Gevolg was dat de vertraging in combinatie met al dat getreuzel en gecontroleer aan de duane (ik was precies Bobke Bin Laden: wat komt ge hier doen, hoe lang blijft ge, waar woont ge, wat doet ge voor werk, ... ik ging daar begot gewoon een triathlonneke doen, bovendien werd mijn zakske terroristisch materiaal met een appel, banaan en mandarinneke ontmantelt en vakkundig uit mijn kofferke verwijdert door half het Amerikaanse leger, jongens toch), maakte dat ik mijn connectie naar Tallahassee miste. Ha geen probleem jongen ge krijgt een zitje in ons volgend vluchtje: 5uur wachten. Na 4 uur wachten verscheen op da teeveeke dat men vluchtje een uurke vertraging zou hebben. Na 6uur wachten, kwam er op datzelfde teeveeke de volgende leuke boodschap: Flight Canceled. Feest. Opnieuw 2 uur aanschuiven om een hotelvoucher te bemachten en een vlucht voor de volgende dag. Die nacht 4 uurkes geslapen na bijna 25uur wakker te zijn geweest. Ideale voorbereiding dacht ik zo.
Maandagochtend om 9uur zat ik dan eindelijk op de vlieger richting Tallahassee. Eens daar aangekomen werd ik opnieuw aangenaam verrast, geen bagage, geen velo. Opnieuw feest.
Van Tallahassee moest ik dan nog 2u30 met een autoke bollen richting Panama city Beach (startplaats van de Ironman). Onderweg een shortje gekocht om toch wat te kunnen trainen. Ik had gelukkig mijn loopsloefen en men wetsuite in mijn handbagage gestoken. Voorgevoel me dunkt. Eens in de lodge aangekomen een kort loopke gedaan gevolgd door een zwemmeke in de zee. Met men bloot gat in mijne wetsuite, geweldig!
Uiteindelijk was het dinsdagavond dat ze men fiets en bagage bezorgden. Ik kon toen men onderbroek bijna recht tegen de muur zetten. Ik heb nog nooit zo opgelucht geweest. Ik moet bekennen die 3 dagen zonder bagage waren echt niet van de plezantste: ik kon het parcours niet verkennen, ik had geen fiets, ... ik begon echt ongerust te worden. Dinsdagavond dan snel men fietske in mekaar gezet. Bleek dat men rem nog was afgebroken. Maar eigenlijk kon het me op dat moment zoveel niet meer schelen. Ik was zo gelukkig dat ik eindelijk alleen aan de wedstrijd kon beginnen denken.
Uiteindelijk woensdag dan een 80tal km gereden met mijn veloke.
Woensdagavond arriveerde Melanie ook. In tegenstelling tot mijn missie verliep bij haar alles naar wens. Het begin van een fantantastische tijd.
Donderdag was volledige rustdag. Powernapping a volonte. ´s avonds was het pastaparty en athlete meeting.
Vrijdag dan alle de spiertjes wat losgezet en heel den dag schranzen.
De wedstrijd
Om 7uur was het zover. Met 2300 stonden we gereed om in de Golf van Mexico te duiken. De eerste 500m wemmen was puur trachten te overleven. Boksen, stampen, slagen, pitsen, alles behalve zwemmen. Na 1,9k was er een doortocht op het strand. Ik zat op schema en voelde me beter worden. Het tweede zwemgedeelte voelde best goed. De laatste km zelfs zeer goed. Ik kwam uit het water na 1h03, dat was 2min30 sneller dan in Nice. Natuurlijk al een hele opsteker.
Mijn wissel was niet echt van de snelste. Ik had een route uitgestippeld om zo efficiënt mogelijk bij men fiets te geraken. Wel in de wedstrijd vergis ik me toch van rij zeker. Ik stond daar te panikeren in de verkeerde rij. Toch een minuutje verloren.
De eerste km op de fiets voelde onmiddellijk zeer goed aan. Ik voelde echt power in de benen. En eigenlijk heb ik de ganse 180km altijd een goed gevoel gehad. Na 80km kwam ik door in 2u05. Toen wist ik als ik dat tempo kon houden, ik mijn vooropgestelde tijd van 5uur zeker zou halen. Ik kwam de wissel binnen na 4u41. Dat was natuurlijk een geweldig gevoel. Ik was tijdens het fietsen opgeschoven van de 440ste naar de 44ste plaats.
Mijn strategie voor de wedstrijd was om de eerste halve marathon onder de 1u30 te lopen en dan af te wachten wat er in het tweede deel nog inzat. Ik vertrok dan ook aan een behoorlijk tempo. Doortocht halfweg was 1u27. Toen begon ik echt te geloven in een schitterend resultaat. Natuurlijk kan er op dat moment nog heel wat misgaan. Ik ben altijd goed blijven eten en drinken en trachtte mijn temp zo goed mogelijk vast te houden. De laatste 5km was het dan echt weer door de muur lopen. Alles deed pijn maar ge weet dat ge uw droom kunt gaan waarmaken.
Na 8u54min liep ik overgelukkig over de finishlijn. Ik ga men finishgfoto´s zeker op den Blog zetten, ge moet men koppeke zien.
De statistieken:
Eindtijd 8u54, 26ste plaats overall, 4de age grouper, 2de in mijn age group
Zwemtijd: 1u03
Fietstijd: 4u41, 2de snelste tijd van al de age groupers, snelste fietsttijd in age group 25-29
Looptijd: 3u03, 3de snelste tijd van al de age groupers, snelste looptijd in men age group
En gekwalificeerd voor Hawaii. Jihaa.
Nogmaals bedankt iedereen voor al de steun, de Smsjes, de reacties op den Blog, de mailtjes, fantastisch. Ik wil Melanieons Ma en Pa en klein Bennek toch wel specifiek bedanken. Het is dankzij hendat ik deze uitslag heb kunnen behalen.
De foto´s volgen.
Bobke.
P.S. Hawaii is volgend jaar op 11oktober. Supporters altijd welkom, het is maar 254uur vliegen.
Topsportparadijs
Hello,
In afwachting van het Ironman-verslag van onzen Hawaii-ganger nog eens een kort verslagje van ne mens die nog niet onder de 9h grens gedoken is (en misschien ook nooit zal doen). Voor de moment is La Santa weer even veranderd van familie-hotel waar de moeders aan hun billen komen werken en de vaders aan hun penske tot een paradijs vol topsporters. Het zijn toch weer een paar klinkende namen die hier de revue hebben gepasseer of nog steeds aan het passeren zijn. Zo is hier dit weeekend de Belgische Olympische ploeg neergestreken met een 30-tal atleten. Hieronder alle atletiekers ( Gevaert, Hellebaut, en consoorten), de judokas, roeiers en kajakkers. Volgende weekend zou er dan nog eens een delegatie bij komen. Heel aangenaam om nog eens een serieus mondje beschaafd Wezels te kunnen spreken tegen de gasten.
Verder hebben we hier de eerste week van de twee weken durende bike week achter de rug. Niet slecht, 300km op de fiets gezeten enkel al tijdens de werkuren. Ik zal het kunnen gebruiken ook. Binnen twee weken komen er immers twee fiets-machienen met de naam Van Looveren overgevlogen en ik kan me al inbeelden dat die mannen hier niet als pannenkoeken gaan rondrijden, Ook in de bike week rijden er mannen rond met een mooi palmares. Rolf Aldag, Andreas Klier en Jacob Pill ( allemaal T-mobile) en Tom Kristenssen (7x Le Mans gewonnen en in Denemarken zowat de bekendste sportman). Ook Jenson Button heeft hier een weekje aan de basis conditie komen werken om een komende seizoen weer een paar miljoentjes bijeen te rijven achter het stuur van zijnen bolide.
Goed, ..
Ik zal Ovischovi eens gezelschap gaan houden in het Bike Center.
Grtz
Ben
In afwachting van het Ironman-verslag van onzen Hawaii-ganger nog eens een kort verslagje van ne mens die nog niet onder de 9h grens gedoken is (en misschien ook nooit zal doen). Voor de moment is La Santa weer even veranderd van familie-hotel waar de moeders aan hun billen komen werken en de vaders aan hun penske tot een paradijs vol topsporters. Het zijn toch weer een paar klinkende namen die hier de revue hebben gepasseer of nog steeds aan het passeren zijn. Zo is hier dit weeekend de Belgische Olympische ploeg neergestreken met een 30-tal atleten. Hieronder alle atletiekers ( Gevaert, Hellebaut, en consoorten), de judokas, roeiers en kajakkers. Volgende weekend zou er dan nog eens een delegatie bij komen. Heel aangenaam om nog eens een serieus mondje beschaafd Wezels te kunnen spreken tegen de gasten.
Verder hebben we hier de eerste week van de twee weken durende bike week achter de rug. Niet slecht, 300km op de fiets gezeten enkel al tijdens de werkuren. Ik zal het kunnen gebruiken ook. Binnen twee weken komen er immers twee fiets-machienen met de naam Van Looveren overgevlogen en ik kan me al inbeelden dat die mannen hier niet als pannenkoeken gaan rondrijden, Ook in de bike week rijden er mannen rond met een mooi palmares. Rolf Aldag, Andreas Klier en Jacob Pill ( allemaal T-mobile) en Tom Kristenssen (7x Le Mans gewonnen en in Denemarken zowat de bekendste sportman). Ook Jenson Button heeft hier een weekje aan de basis conditie komen werken om een komende seizoen weer een paar miljoentjes bijeen te rijven achter het stuur van zijnen bolide.
Goed, ..
Ik zal Ovischovi eens gezelschap gaan houden in het Bike Center.
Grtz
Ben
donderdag 8 november 2007
Bedankt
Hey allemaal,
BEDANKT VOOR ALLE STEUN EN AL DE FANTASTICHE REACTIES!
DAT DOET ONGELOOFLIJK DEUGD. ECHT FANTASISCH! MERCI!
Mijn verslag en foto´s volgen zo snel mogelijk.
Een overgelukkige, super tevreden, zelfs een beetje content ook, op een wolk levende,
Bobbie.
BEDANKT VOOR ALLE STEUN EN AL DE FANTASTICHE REACTIES!
DAT DOET ONGELOOFLIJK DEUGD. ECHT FANTASISCH! MERCI!
Mijn verslag en foto´s volgen zo snel mogelijk.
Een overgelukkige, super tevreden, zelfs een beetje content ook, op een wolk levende,
Bobbie.
zaterdag 3 november 2007
Bobbie gaat tekeer in Florida
Man, man,....
Onzen Bob is enkele uren geleden gefinished in zijn tweede Ironman uit zijn nog prille triathloncarriere. Maar wat voor een wedstrijd heeft hij in Florida neergezet. 8h54´13´´!!!!!
Hij heeft zonet voor een aantal uur half het Green Team voor de computer in de private gekluisterd gehouden. Na een meer dan degelijke zwembeurt (1h03) dacht ik na het fietsonderdeel een eerste maal dat er een fout moest zijn op de website. Fietstijd: 4h41, oa. 9 minuten sneller dan een aantal Belgische tijdritkanonnen,... en opgerukt van om en bij de 440e naar de 43e plaats. Dit betekent dat hij de 180km vrolijk heeft afgemaald aan een gemiddelde snelheid van 38,5km/h. Voor zij die af en toe eens op een koersfietsje zitten... Dat is stevig gasgeven.
Dan begon het in spanning afwachten of hij zich niet vergaloppeerd had op de fiets en nog iets overgelaten had voor de marathon. Maar Bobbie vond zowaar nog de energie om de afsluitende marathon af te malen in 3h03 en hierdoor op te rukken naar een uiteindelijke 26e plaats op om en bij de 2500 deelnemers. Extra surplus is dat hij hiermee zijn ticket voor Hawaii 2008 binnen heeft. Ik weet al een ding zeker. Mijn ticket Hawaii zal sowieso ook geboekt worden. Ofwel om er zelf aan de start te staan als ik me kwalificeer in Lanzarote, ofwel om die klepper dit huzare stukje nog eens te zien herhalen.
Slaapwel,
Nen enorm fiere broer vanuit Lanzarote
Onzen Bob is enkele uren geleden gefinished in zijn tweede Ironman uit zijn nog prille triathloncarriere. Maar wat voor een wedstrijd heeft hij in Florida neergezet. 8h54´13´´!!!!!
Hij heeft zonet voor een aantal uur half het Green Team voor de computer in de private gekluisterd gehouden. Na een meer dan degelijke zwembeurt (1h03) dacht ik na het fietsonderdeel een eerste maal dat er een fout moest zijn op de website. Fietstijd: 4h41, oa. 9 minuten sneller dan een aantal Belgische tijdritkanonnen,... en opgerukt van om en bij de 440e naar de 43e plaats. Dit betekent dat hij de 180km vrolijk heeft afgemaald aan een gemiddelde snelheid van 38,5km/h. Voor zij die af en toe eens op een koersfietsje zitten... Dat is stevig gasgeven.
Dan begon het in spanning afwachten of hij zich niet vergaloppeerd had op de fiets en nog iets overgelaten had voor de marathon. Maar Bobbie vond zowaar nog de energie om de afsluitende marathon af te malen in 3h03 en hierdoor op te rukken naar een uiteindelijke 26e plaats op om en bij de 2500 deelnemers. Extra surplus is dat hij hiermee zijn ticket voor Hawaii 2008 binnen heeft. Ik weet al een ding zeker. Mijn ticket Hawaii zal sowieso ook geboekt worden. Ofwel om er zelf aan de start te staan als ik me kwalificeer in Lanzarote, ofwel om die klepper dit huzare stukje nog eens te zien herhalen.
Slaapwel,
Nen enorm fiere broer vanuit Lanzarote
woensdag 24 oktober 2007
Verlof
Hey allemaal,
Ik ben aan men laatste werkuurtjes bezig. Tijd om nog een laatste verslagje neer te typen vanuit Lanzarote.
Dit weekend de laastste zware trainingsblok afgewerkt. Zaterdag 3km gezwommen, 70km gefietst en dan 25km gelopen. Zondag 157km gefietst onmiddellijk gevolgd door 4km lopen aan men beoogde marathontempo. En dat was het dan bijna wat de trainingen betreft. Maandag en dinsdag rustdag gehad: precies vakantie, dat doet echt deugd na al die trainingen van de voorbije weken. Vandaag en vrijdag staat er een kort loopje en een zwemtraining gepland. Juist morgen wordt er nog serieus getraind: eerst zwemmen, dan 180km fietsen gevolgd door 5km lopen. Vanaf zaterdag is het dan al rust wat de klok slaat.
Melanie is vandaag naar huis vertrokken. Ze heeft een trouwfeest van een van haar beste vriendinnen deze zaterdag. Omdat ze daardoor mijn verjaardag morgen niet kon vieren, besloot ze maandagavond dat gisteren mijn verjaardag zou gevierd worden. Eerst fantastische cake als ontbijt en mijn cadeautjes open doen, dan een gezellige lunch aan de zee en ´s avonds een verrassingspannekoekenfeesje met al men collega bikeguides, ik voelde me precies terug 8 jaar. En maar vreten. Ik heb daar combinaties zien binnengewerkt worden. Nen halve kilo ijs creme, met als beslag ne pannekoek, op die pannekoek bruine suiker en daarop nog wat poepgelei. Ja het was ni voor niks ne Schot die dat naar binnen speelde. Echt goed gelachen. Als ge gewoon een pannekoekske met suiker wou eten, werd ge vierkant uitgelachen. Pannenkoeken onder de 1000kcal werden niet geduld. Ik denk dat ik al bijna volledig opgeladen ben voor mijn Ironman.
Gisteren heeft Melanie ook haar vlucht naar Florida geboekt. Ze zal me vanaf komende woensdag als de beste cheerleader komen steunen. Ik zar er al een paar dagjes eerder arriveren om wat te acclimatiseren, jetleg te verwerken, wat kleine trainingstochtjes af te werken, parcours te verkennen, me te registreren en vooral om heel veel te slapen (de sleutel tot succes volgens alle toppers).
Ik ga echt proberen vanuit Amerika wat berichtjes op den Blog te zetten.
De groetjes.
Bobke.
Ik ben aan men laatste werkuurtjes bezig. Tijd om nog een laatste verslagje neer te typen vanuit Lanzarote.
Dit weekend de laastste zware trainingsblok afgewerkt. Zaterdag 3km gezwommen, 70km gefietst en dan 25km gelopen. Zondag 157km gefietst onmiddellijk gevolgd door 4km lopen aan men beoogde marathontempo. En dat was het dan bijna wat de trainingen betreft. Maandag en dinsdag rustdag gehad: precies vakantie, dat doet echt deugd na al die trainingen van de voorbije weken. Vandaag en vrijdag staat er een kort loopje en een zwemtraining gepland. Juist morgen wordt er nog serieus getraind: eerst zwemmen, dan 180km fietsen gevolgd door 5km lopen. Vanaf zaterdag is het dan al rust wat de klok slaat.
Melanie is vandaag naar huis vertrokken. Ze heeft een trouwfeest van een van haar beste vriendinnen deze zaterdag. Omdat ze daardoor mijn verjaardag morgen niet kon vieren, besloot ze maandagavond dat gisteren mijn verjaardag zou gevierd worden. Eerst fantastische cake als ontbijt en mijn cadeautjes open doen, dan een gezellige lunch aan de zee en ´s avonds een verrassingspannekoekenfeesje met al men collega bikeguides, ik voelde me precies terug 8 jaar. En maar vreten. Ik heb daar combinaties zien binnengewerkt worden. Nen halve kilo ijs creme, met als beslag ne pannekoek, op die pannekoek bruine suiker en daarop nog wat poepgelei. Ja het was ni voor niks ne Schot die dat naar binnen speelde. Echt goed gelachen. Als ge gewoon een pannekoekske met suiker wou eten, werd ge vierkant uitgelachen. Pannenkoeken onder de 1000kcal werden niet geduld. Ik denk dat ik al bijna volledig opgeladen ben voor mijn Ironman.
Gisteren heeft Melanie ook haar vlucht naar Florida geboekt. Ze zal me vanaf komende woensdag als de beste cheerleader komen steunen. Ik zar er al een paar dagjes eerder arriveren om wat te acclimatiseren, jetleg te verwerken, wat kleine trainingstochtjes af te werken, parcours te verkennen, me te registreren en vooral om heel veel te slapen (de sleutel tot succes volgens alle toppers).
Ik ga echt proberen vanuit Amerika wat berichtjes op den Blog te zetten.
De groetjes.
Bobke.
zaterdag 20 oktober 2007
D- day binnen 2 weken
Hey vriendjes,
Binnen twee weken is het zover: mijn tweede volledige ironman. Na een wat haperende start in mijn voorbereiding moet ik zeggen dat de laatste trainingsweken schitterend verlopen zijn. Deze week toch weer 26,5uur getraind: 67km gelopen, 420km gefietst en een kleine19km gezwommen.
Gisteren een laatste zware piste training afgewerkt. Fantastisch gevoel in de benen, ik kon blijven lopen, ik liep de gevraagde tijden zonder veel moeite. Een enorme opsteker, zeker omdat ik nu op het einde van men zware trainingsperiode ben. Vandaag staat er nog een lange fietstraining op het programma. Morgen intesiever fietsen met daaropvolgend 25km lopen (altijd heel plezant). En dan begint de tapering: trainingsvolume wordt serieus afgebouwd en rusten en schransen wordt het belangrijkste, precies vakantie.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik de laatste weken echt getraind heb als nooit tevoren. Dat is dan ook het enige wat je zelf in de hand hebt. Een dosis geluk op de dag zelf is altijd meegenomen.
Ik hoop er een mooie wedstrijd van te maken. Maar eigenlijk zou ik liegen als ik dat als enige doel zou opgeven. Diep van binnen droom ik van kwalificatie voor Hawaii. Ik zat er 3 minuten naast in Nice en wil er opnieuw volluit voor gaan in Florida.
Volgende week vlieg ik zaterdag naar België om dan zondagmorgen vanuit Brussel naar Tallahassee te vliegen. Een klein weekse acclimatiseren en dan 3 november is het zover. De wedstrijd kan je volgen op ironmanlive.com.
Ik ga proberen vanuit Amerika ook wat leesvoer door te sturen.
De groetjes.
Binnen twee weken is het zover: mijn tweede volledige ironman. Na een wat haperende start in mijn voorbereiding moet ik zeggen dat de laatste trainingsweken schitterend verlopen zijn. Deze week toch weer 26,5uur getraind: 67km gelopen, 420km gefietst en een kleine19km gezwommen.
Gisteren een laatste zware piste training afgewerkt. Fantastisch gevoel in de benen, ik kon blijven lopen, ik liep de gevraagde tijden zonder veel moeite. Een enorme opsteker, zeker omdat ik nu op het einde van men zware trainingsperiode ben. Vandaag staat er nog een lange fietstraining op het programma. Morgen intesiever fietsen met daaropvolgend 25km lopen (altijd heel plezant). En dan begint de tapering: trainingsvolume wordt serieus afgebouwd en rusten en schransen wordt het belangrijkste, precies vakantie.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik de laatste weken echt getraind heb als nooit tevoren. Dat is dan ook het enige wat je zelf in de hand hebt. Een dosis geluk op de dag zelf is altijd meegenomen.
Ik hoop er een mooie wedstrijd van te maken. Maar eigenlijk zou ik liegen als ik dat als enige doel zou opgeven. Diep van binnen droom ik van kwalificatie voor Hawaii. Ik zat er 3 minuten naast in Nice en wil er opnieuw volluit voor gaan in Florida.
Volgende week vlieg ik zaterdag naar België om dan zondagmorgen vanuit Brussel naar Tallahassee te vliegen. Een klein weekse acclimatiseren en dan 3 november is het zover. De wedstrijd kan je volgen op ironmanlive.com.
Ik ga proberen vanuit Amerika ook wat leesvoer door te sturen.
De groetjes.
donderdag 11 oktober 2007
America here I come
De kerk is door de kogel,
Mijn 2de volledige Ironman is gepland. Deze week alle vluchten geboekt. Op 3 november ga ik deelnemen aan de Ironman van Florida. Er is heel wat wikken en wegen aan vooraf gegaan, maar ik ga het erop wagen. Na mijn rustperiode was ik 2 weken zeer goed aan het trainen toen ik ziek werd. Al bij al twee weken gesukkeld, antibiotica moeten nemen, weining kunnen trainen en natuurlijk wanhoop en paniek om tijdig fit te geraken. Ik geloofde er op een gegeven moment eigenlijk zelf niet meer in. Nu in die periode waren Luc Van Lierde en Stefan Vuckovic hier beide Hawaii aan het voor bereiden en beiden waren resoluut. Geef je zelf 1 week om terug trainingsfit te geraken na de antibiotica, doe dan een goede test gedurende het weekend. Als dan alles nog goed zit werk je in twee blokken van 10 tot 12 dagen tot aan de race. Als die mannen dat zeggen...
Dus zo gedaan: twee weken geleden de testen afgelegd: vrijdag 32km gelopen, zaterdag 200km gefiets, gevolgd door een kort tempo loopje, zondag terug 120km gefietst. Ik was zo slecht nog niet, als ik dat nog kon,... Beraad met mijn trainer, mijn raadgever (klein Benneke aka broeder), de ma en de Pa, Melanieke, besluit, de gas open en racen in Amerika.
Ik denk niet dat ik ooit al harder getraind heb als nu. Week 1: 77km gelopen, 500km gefietst en 18km gezwommen goed voor 30 uren training. Week 2: 100km gelopen, 600km gefietst en 14km gezwommen, alles samen 34 trainings uren. Ik voel me goed, kan de trainingen afwerken, voel me sterk worden. Vanaf nu nog 3 weken. Nu eerst 2 rustigere dagen en dan de tweede blok. Het is niet de ideale voorbereiding maar wie weet wel de goede.
Op 27 oktober vlieg ik naar België, waar ik op 28 oktober de vlieger neem naar Tallahassee. Dan wedstrijdje op 3 november, terugvlucht op 5 november, terug in België op 6 november (gaarne enkele pilskes in de stroop in aangenaam gezelschap, schrijf in jullie agenda!!!!), en tenslotte terug naar Lanzarote met een valies vol jetlag op 7 november, punt.
De groetjes allemaal.
Bobke xxx!!!!
Mijn 2de volledige Ironman is gepland. Deze week alle vluchten geboekt. Op 3 november ga ik deelnemen aan de Ironman van Florida. Er is heel wat wikken en wegen aan vooraf gegaan, maar ik ga het erop wagen. Na mijn rustperiode was ik 2 weken zeer goed aan het trainen toen ik ziek werd. Al bij al twee weken gesukkeld, antibiotica moeten nemen, weining kunnen trainen en natuurlijk wanhoop en paniek om tijdig fit te geraken. Ik geloofde er op een gegeven moment eigenlijk zelf niet meer in. Nu in die periode waren Luc Van Lierde en Stefan Vuckovic hier beide Hawaii aan het voor bereiden en beiden waren resoluut. Geef je zelf 1 week om terug trainingsfit te geraken na de antibiotica, doe dan een goede test gedurende het weekend. Als dan alles nog goed zit werk je in twee blokken van 10 tot 12 dagen tot aan de race. Als die mannen dat zeggen...
Dus zo gedaan: twee weken geleden de testen afgelegd: vrijdag 32km gelopen, zaterdag 200km gefiets, gevolgd door een kort tempo loopje, zondag terug 120km gefietst. Ik was zo slecht nog niet, als ik dat nog kon,... Beraad met mijn trainer, mijn raadgever (klein Benneke aka broeder), de ma en de Pa, Melanieke, besluit, de gas open en racen in Amerika.
Ik denk niet dat ik ooit al harder getraind heb als nu. Week 1: 77km gelopen, 500km gefietst en 18km gezwommen goed voor 30 uren training. Week 2: 100km gelopen, 600km gefietst en 14km gezwommen, alles samen 34 trainings uren. Ik voel me goed, kan de trainingen afwerken, voel me sterk worden. Vanaf nu nog 3 weken. Nu eerst 2 rustigere dagen en dan de tweede blok. Het is niet de ideale voorbereiding maar wie weet wel de goede.
Op 27 oktober vlieg ik naar België, waar ik op 28 oktober de vlieger neem naar Tallahassee. Dan wedstrijdje op 3 november, terugvlucht op 5 november, terug in België op 6 november (gaarne enkele pilskes in de stroop in aangenaam gezelschap, schrijf in jullie agenda!!!!), en tenslotte terug naar Lanzarote met een valies vol jetlag op 7 november, punt.
De groetjes allemaal.
Bobke xxx!!!!
dinsdag 9 oktober 2007
Olla,
Ik denk dat je me deze week nog serieus beu gaat worden. Louise zit immers opnieuw op de schoolbanken. "Gaat dan wat zwemmen, fietsen of lopen luierik!!!", hoor ik jullie al denken. Gisteren in Vejle 3km´tjes kunnen gaan loszwemmen tussen de schoolslaggers, maar zwembad vandaag spijtig genoeg gesloten. Een klein sopje in het Kattegat (echt waar, de zee op 100m van Louise haar huis noemt zo) lijkt me iets te fris voor de vis. De fiets staat op stal in Lanzarote en elke dag lopen kan deze zijn gevoelig heupje nog niet aan. Gisteren al 8km afgelegd met en ok gevoel. Opnieuw tijd zat dus om onzen blog nog eens te bekladden vooraleer over te gaan tot de enige sportactiviteit van de dag: de geweldig interessante mobiliteit-, flexibiliteit- en stabiliteitsoefeningen.
Wat dit seizoen betreft ben ik natuurlijk dik teleurgesteld geweest dat ik door die vervelende blessure zoveel mooie wedstrijden heb moeten missen (Antwerpen, Ibiza,...), plus Brasschaat verliep ook alles behalve naar wens. En toch,.. ik was daarnet wat aan het rondsurfen en kwam zo via een paar omzwermingen terecht op de site van de triathlon van Gran Canaria. Daar stuitte ik op foto´s die ik zelf nog niet had gezien. Als ik dan terug denk aan die wedstrijd moet ik gewoon tevreden zijn van dit jaar. Zo een wedstrijd, zo een super dag op de fiets maak ik misschien nog zelden mee. Ik denk dat elke triatleet content moet zijn van zijn seizoen als hij elk seizoen een wedstrijd heeft waarvan hij kan zeggen: dit was er vol op. Voor de rest zal er immers toch altijd iets minder lopen of tegenvallen. Het zien van die foto´s en het terugdenken aan die wedstrijd geven mij nog een extra boost om er, eens terug in Lanzarote, een gigantische lap op te geven om hopelijk die ene wedstrijd "vol er op" volgend jaar te hebben tijdens de Ironman in mei.
Grtz amigo´s
Ik denk dat je me deze week nog serieus beu gaat worden. Louise zit immers opnieuw op de schoolbanken. "Gaat dan wat zwemmen, fietsen of lopen luierik!!!", hoor ik jullie al denken. Gisteren in Vejle 3km´tjes kunnen gaan loszwemmen tussen de schoolslaggers, maar zwembad vandaag spijtig genoeg gesloten. Een klein sopje in het Kattegat (echt waar, de zee op 100m van Louise haar huis noemt zo) lijkt me iets te fris voor de vis. De fiets staat op stal in Lanzarote en elke dag lopen kan deze zijn gevoelig heupje nog niet aan. Gisteren al 8km afgelegd met en ok gevoel. Opnieuw tijd zat dus om onzen blog nog eens te bekladden vooraleer over te gaan tot de enige sportactiviteit van de dag: de geweldig interessante mobiliteit-, flexibiliteit- en stabiliteitsoefeningen.
Wat dit seizoen betreft ben ik natuurlijk dik teleurgesteld geweest dat ik door die vervelende blessure zoveel mooie wedstrijden heb moeten missen (Antwerpen, Ibiza,...), plus Brasschaat verliep ook alles behalve naar wens. En toch,.. ik was daarnet wat aan het rondsurfen en kwam zo via een paar omzwermingen terecht op de site van de triathlon van Gran Canaria. Daar stuitte ik op foto´s die ik zelf nog niet had gezien. Als ik dan terug denk aan die wedstrijd moet ik gewoon tevreden zijn van dit jaar. Zo een wedstrijd, zo een super dag op de fiets maak ik misschien nog zelden mee. Ik denk dat elke triatleet content moet zijn van zijn seizoen als hij elk seizoen een wedstrijd heeft waarvan hij kan zeggen: dit was er vol op. Voor de rest zal er immers toch altijd iets minder lopen of tegenvallen. Het zien van die foto´s en het terugdenken aan die wedstrijd geven mij nog een extra boost om er, eens terug in Lanzarote, een gigantische lap op te geven om hopelijk die ene wedstrijd "vol er op" volgend jaar te hebben tijdens de Ironman in mei.
Grtz amigo´s
maandag 8 oktober 2007
Bericht uit Denemarken
Voor de verandering wordt er vandaag eens een berichtje gepost vanuit een iets frissere locatie. Ik ben momenteel immers een klein weekje op verlof bij Louise in Denemarken. Zij zit momenteel op de schoolbanken, de ouders en zusters zijn eveneens den huis uit dus voor mij een zee van tijd om nog eens iets van me te laten horen.
Het heeft overigens bloed, zweet, tranen en iets te veel geld gekost om hier te geraken. Eigenlijk vooral terug weg te geraken. Nu begint er hier vrijdag (de enige dag waarop je rechtstreeks naar Lanzarote kunt vliegen vanuit Denemarken) immers een Deense verlofperiode waardoor je quasi miljonair moet zijn om Denemarken op die dag met een vliegtuig te willen verlaten. Daarom heb ik geprobeerd een goeie oplossing te vinden om terug in Lanzarote te geraken en heb die gevonden. Donderdag vertrek ik hier vanuit Billund, over Kopenhagen, naar Amsterdam. Daar zal ons ma en pa mij komen oppikken. Vervolgens gans de vrijdag nog eens boerelucht opsnuiven in Wuustwezel!!! Om dan zaterdag morgen terug de vlieger te nemen richting Lanzarote. Al is het maar een dagje, het gaat weer super zijn om nog eens thuis te zijn. Ondertussen is dat toch ook weeral twee maanden geleden.
Verder kan ik toch ook al wel melden dat er voor het eerst gene verhuis naar waar dan ook gepland staat. Ik gaan dus nog geen ´Breezerke´doen. Ik ondervind dat ik, ondanks dat Louise vertrokken is, nog altijd enorm graag in Lanzarote ben. Wel voel ik dat ik er echt een doel moet hebben om voor te kunnen trainen, dat ik een reden moet hebben om daar te zitten en te blijven anders is het er immers een heel beperkt, klein wereldje. Ik ben er dan ook serieus, heel serieus zelfs aan het denken om ineens tot de Ironman van Lanzarote te blijven (mei 2008). Natuurlijk niet om daar nog eens op een MTB voor Luc Van Lierde te gaan fietsen maar om zelf het lijf eens te onderwerpen aan die 10h durende lijdensweg.
Ik ga nu eens mijn revalidatie-oefeningen aanvatten. Eens daarmee klaar zal Louise bijna thuis zijn. Ze heeft al beloofd om me als een volleerde begeleidster op de fiets gezelschap te houden tijdens mijn 8km looptrainingske. Ik ben immers nog steeds heel rustig aan het opbouwen. Laat ons hopen dat ik er elke week een km of twee kan bij aan plakken.
Grtz allemaal en voor sommige tot de vrijdag,
Ben
Het heeft overigens bloed, zweet, tranen en iets te veel geld gekost om hier te geraken. Eigenlijk vooral terug weg te geraken. Nu begint er hier vrijdag (de enige dag waarop je rechtstreeks naar Lanzarote kunt vliegen vanuit Denemarken) immers een Deense verlofperiode waardoor je quasi miljonair moet zijn om Denemarken op die dag met een vliegtuig te willen verlaten. Daarom heb ik geprobeerd een goeie oplossing te vinden om terug in Lanzarote te geraken en heb die gevonden. Donderdag vertrek ik hier vanuit Billund, over Kopenhagen, naar Amsterdam. Daar zal ons ma en pa mij komen oppikken. Vervolgens gans de vrijdag nog eens boerelucht opsnuiven in Wuustwezel!!! Om dan zaterdag morgen terug de vlieger te nemen richting Lanzarote. Al is het maar een dagje, het gaat weer super zijn om nog eens thuis te zijn. Ondertussen is dat toch ook weeral twee maanden geleden.
Verder kan ik toch ook al wel melden dat er voor het eerst gene verhuis naar waar dan ook gepland staat. Ik gaan dus nog geen ´Breezerke´doen. Ik ondervind dat ik, ondanks dat Louise vertrokken is, nog altijd enorm graag in Lanzarote ben. Wel voel ik dat ik er echt een doel moet hebben om voor te kunnen trainen, dat ik een reden moet hebben om daar te zitten en te blijven anders is het er immers een heel beperkt, klein wereldje. Ik ben er dan ook serieus, heel serieus zelfs aan het denken om ineens tot de Ironman van Lanzarote te blijven (mei 2008). Natuurlijk niet om daar nog eens op een MTB voor Luc Van Lierde te gaan fietsen maar om zelf het lijf eens te onderwerpen aan die 10h durende lijdensweg.
Ik ga nu eens mijn revalidatie-oefeningen aanvatten. Eens daarmee klaar zal Louise bijna thuis zijn. Ze heeft al beloofd om me als een volleerde begeleidster op de fiets gezelschap te houden tijdens mijn 8km looptrainingske. Ik ben immers nog steeds heel rustig aan het opbouwen. Laat ons hopen dat ik er elke week een km of twee kan bij aan plakken.
Grtz allemaal en voor sommige tot de vrijdag,
Ben
zaterdag 29 september 2007
Korte update vanop de Vulkaan
Godaften,
Ik begin hier aan mijn laatste half uurtje staalharde arbeid in de fitness. Terwijl er in de Stroop al vrolijk van de frisse Leffe wordt genipt moet ik hier sebiet nog 5 man en ne paardekop uit de fitness jagen om om 20h de deuren te sluiten voor vandaag.
Nog 4 werkdagen te gaan overigens en weer een weekje vakantie in Denemarken. Het gaat weer deugd doen. Dan zal het weeral een 5 weken geleden zijn dat ik Louise nog eens gezien heb. Er zijn idealere situaties maar we kunnen er momenteel weinig aan veranderen. Het zij zo. Ik heb het hier verder wel nog steeds super naar mijn zin. Voor de moment goei sfeer in ´t bikecenter, stralende zomermaand september achter de rug en de blessure betert van dag tot dag. Ik heb gelukkig steeds eivolle dagen ( trainen, werken, revalidatie-oefeningen) zodat ik altijd wel met iets bezig ben en quasi nooit in mijn eentje op het appartement zit.
Voor onzen Bob ziet het er ook niet slecht uit. Hij kwam hier net de fitness binnen gestrompeld. Terug van een korte testtraining om te zien of de basisconditie nog aanwezig was om na de ziekte toch nog deel te nemen in Florida. 200km op de fiets door de lavavelden onmiddellijk gevolgd door een 3km tempoloopje. Training voelde goed aan dus ik denk dat zijn tweede ironman van het jaar terug op het programma staat.
De bedste ønsker alle samme,
Hils,
Ben
Ik begin hier aan mijn laatste half uurtje staalharde arbeid in de fitness. Terwijl er in de Stroop al vrolijk van de frisse Leffe wordt genipt moet ik hier sebiet nog 5 man en ne paardekop uit de fitness jagen om om 20h de deuren te sluiten voor vandaag.
Nog 4 werkdagen te gaan overigens en weer een weekje vakantie in Denemarken. Het gaat weer deugd doen. Dan zal het weeral een 5 weken geleden zijn dat ik Louise nog eens gezien heb. Er zijn idealere situaties maar we kunnen er momenteel weinig aan veranderen. Het zij zo. Ik heb het hier verder wel nog steeds super naar mijn zin. Voor de moment goei sfeer in ´t bikecenter, stralende zomermaand september achter de rug en de blessure betert van dag tot dag. Ik heb gelukkig steeds eivolle dagen ( trainen, werken, revalidatie-oefeningen) zodat ik altijd wel met iets bezig ben en quasi nooit in mijn eentje op het appartement zit.
Voor onzen Bob ziet het er ook niet slecht uit. Hij kwam hier net de fitness binnen gestrompeld. Terug van een korte testtraining om te zien of de basisconditie nog aanwezig was om na de ziekte toch nog deel te nemen in Florida. 200km op de fiets door de lavavelden onmiddellijk gevolgd door een 3km tempoloopje. Training voelde goed aan dus ik denk dat zijn tweede ironman van het jaar terug op het programma staat.
De bedste ønsker alle samme,
Hils,
Ben
woensdag 19 september 2007
We leven nog
Ha die Belgen,
Weeral veel te lang geleden natuurlijk dat ik nog eens iets op den Blog gedropt heb.
We zijn hier nu toch weeral een zestal weekskes hard labeur aan het verrichten. Vorige weekend onze Caramellen jubulee (een jaar zijn wij al aan het knoeften op Lanzarote) gevierd.
De laatste weken van augustus een deugdoende rustperiode ingelast: gewoon doen waar ik zin in had, eten wat ik wilde, is een discovloerke kapot shaken, een weekendje Fuerteventura met Melanieke, kortom den break die ik nodig had om weer heelemaal klaar te zijn voor mijn volgend avontuur. Amerika Bobke komt eraan. Op 3 november ben ik ingeschreven voor de volledige Ironman van Florida. Sinds eind augustus fiets en loopsloefkes terug van stal gehaald en begonnen met de voorbereiding. De eerste weken echt schitterend getraind. Veel samen kunnen trainen met Bert Jammaer, gene pannekoek men gedacht , we zijn een paar keer binnengereden met gemiddelden op men kilometertellerke, ja men oren. Ik moet zeggen dat ik blij was met het inspecteren van zijn achtertubekes op sommige momenten (mijn pronostiek voor Bert in Hawaii: 18de). Bovendien kon den kleine broeder mijn verdrinkpartijen in mijn wedstrijden niet langer aanzien en hebben we sinds onze terugkeer al ettelijke zwempartijkes samen afgewerkt. Vollen teut, alles uit de kas, gewoon zoals dat meestal op de Go like Hell trainingskes met zwemkanonnen Kris Herremans en Jan Cools het geval was. Dat was wat ik dit jaar gemist heb. Men eigen te pleuris zwemmen. Dus nu ikke met paddels van 6meter groot ploegen in klein Benneke zijn voetjes. En met resultaat, ik begin tijden te zwemmen die ik nog nooit gehaald heb. Dus laat ons hopen.
Dus het ging allemaal goed, te goed?
Vorige dinsdag plots een zeer keel, het is ni waar he. Woensdag naar den dokter. Ik wou het niet te ver laten komen. Diagnose: een viruske, ni te veel zorgen maken, hier wat dafalgannekes en het zal wel beteren. Woensdag en donderdag ni echt getraind, vrijdag een kort zwemmeke. Zaterdag ging het zwemmen behoorlijk, nadien tijdens het fietsen geraakte ik echter van gene meter vooruit. Teleurgesteld binnengedraaid en boeken toe tot en met maandag. Na de rust op zondag voelde ik met maandag echt terug fit. Ik deed de lange duurloop die ik normaal zondag moest afwerken, het voelde goed. ´s avonds nog een zwemmeke, ook ni slecht. Ik dacht het verteerd was. Nu maandag nacht wordt ik wakker van de pijn in men oor. Dinsdag terug naar den dokter, oorontsteking en antiobitica voor zes dagen.
Dus nu toch wat onzekerheid rond Florida. Geraak ik tijdig fit? Het ni voor een kwartje dat ik moet trainen, het kost heel wat geld, .... De volgende dagen gaan belangrijk zijn, hoe herstel ik, wat deed de antibiotica kuur met de vorm? Ik hou jullie op de hoogte.
Bobke xxx
Weeral veel te lang geleden natuurlijk dat ik nog eens iets op den Blog gedropt heb.
We zijn hier nu toch weeral een zestal weekskes hard labeur aan het verrichten. Vorige weekend onze Caramellen jubulee (een jaar zijn wij al aan het knoeften op Lanzarote) gevierd.
De laatste weken van augustus een deugdoende rustperiode ingelast: gewoon doen waar ik zin in had, eten wat ik wilde, is een discovloerke kapot shaken, een weekendje Fuerteventura met Melanieke, kortom den break die ik nodig had om weer heelemaal klaar te zijn voor mijn volgend avontuur. Amerika Bobke komt eraan. Op 3 november ben ik ingeschreven voor de volledige Ironman van Florida. Sinds eind augustus fiets en loopsloefkes terug van stal gehaald en begonnen met de voorbereiding. De eerste weken echt schitterend getraind. Veel samen kunnen trainen met Bert Jammaer, gene pannekoek men gedacht , we zijn een paar keer binnengereden met gemiddelden op men kilometertellerke, ja men oren. Ik moet zeggen dat ik blij was met het inspecteren van zijn achtertubekes op sommige momenten (mijn pronostiek voor Bert in Hawaii: 18de). Bovendien kon den kleine broeder mijn verdrinkpartijen in mijn wedstrijden niet langer aanzien en hebben we sinds onze terugkeer al ettelijke zwempartijkes samen afgewerkt. Vollen teut, alles uit de kas, gewoon zoals dat meestal op de Go like Hell trainingskes met zwemkanonnen Kris Herremans en Jan Cools het geval was. Dat was wat ik dit jaar gemist heb. Men eigen te pleuris zwemmen. Dus nu ikke met paddels van 6meter groot ploegen in klein Benneke zijn voetjes. En met resultaat, ik begin tijden te zwemmen die ik nog nooit gehaald heb. Dus laat ons hopen.
Dus het ging allemaal goed, te goed?
Vorige dinsdag plots een zeer keel, het is ni waar he. Woensdag naar den dokter. Ik wou het niet te ver laten komen. Diagnose: een viruske, ni te veel zorgen maken, hier wat dafalgannekes en het zal wel beteren. Woensdag en donderdag ni echt getraind, vrijdag een kort zwemmeke. Zaterdag ging het zwemmen behoorlijk, nadien tijdens het fietsen geraakte ik echter van gene meter vooruit. Teleurgesteld binnengedraaid en boeken toe tot en met maandag. Na de rust op zondag voelde ik met maandag echt terug fit. Ik deed de lange duurloop die ik normaal zondag moest afwerken, het voelde goed. ´s avonds nog een zwemmeke, ook ni slecht. Ik dacht het verteerd was. Nu maandag nacht wordt ik wakker van de pijn in men oor. Dinsdag terug naar den dokter, oorontsteking en antiobitica voor zes dagen.
Dus nu toch wat onzekerheid rond Florida. Geraak ik tijdig fit? Het ni voor een kwartje dat ik moet trainen, het kost heel wat geld, .... De volgende dagen gaan belangrijk zijn, hoe herstel ik, wat deed de antibiotica kuur met de vorm? Ik hou jullie op de hoogte.
Bobke xxx
maandag 17 september 2007
Niet veel nieuws onder de zon
Heloo,
Even de tijd om kort nog eens even iets vanuit Lanzarote te laten horen. Eigenlijk niet veel schokkends te melden. Het schokkendste nieuws deze week kwam ongetwijfeld vanuit België. Het was ook hier groot nieuws dat Benny Van Steelant was overleden. Het doet je je eigen fluttiliteiten wel in een ander perspectief zien. Wat is een onnozel heup blessure als je dat te horen krijgt?
Verder gaat alles hier nog steeds zijn gangeske. Binnen een kwartier trek ik naar de showroom om mijn kostuums te gaan ophalen. Dan een uurtje verstand op nul en wat naast de muziek dansen om vervolgens redelijk op tijd onder de wol te kruipen om morgen om 7h in de fitness te staan om mijn revalidatie-oefeningen te doen voor het werk.
Ik ben hier overigens ook serieus gestart met Deens te leren. Jeg taler alrede en lille smule dansk ( ik spreek al een beetje Deens). Ik heb met Benjamin (collega green teamer die samen is met een Vlaamse) afgesproken dat ik hem Nederlands leer en hij mij Deens. Dit 2x2h per week. Ben eens benieuwd of ik er in oktober al iets van terechtbreng. Dan trek ik immers nog eens voor een vriesvakantie naar het hoge noorden.
Grtz amigos
Ben
Even de tijd om kort nog eens even iets vanuit Lanzarote te laten horen. Eigenlijk niet veel schokkends te melden. Het schokkendste nieuws deze week kwam ongetwijfeld vanuit België. Het was ook hier groot nieuws dat Benny Van Steelant was overleden. Het doet je je eigen fluttiliteiten wel in een ander perspectief zien. Wat is een onnozel heup blessure als je dat te horen krijgt?
Verder gaat alles hier nog steeds zijn gangeske. Binnen een kwartier trek ik naar de showroom om mijn kostuums te gaan ophalen. Dan een uurtje verstand op nul en wat naast de muziek dansen om vervolgens redelijk op tijd onder de wol te kruipen om morgen om 7h in de fitness te staan om mijn revalidatie-oefeningen te doen voor het werk.
Ik ben hier overigens ook serieus gestart met Deens te leren. Jeg taler alrede en lille smule dansk ( ik spreek al een beetje Deens). Ik heb met Benjamin (collega green teamer die samen is met een Vlaamse) afgesproken dat ik hem Nederlands leer en hij mij Deens. Dit 2x2h per week. Ben eens benieuwd of ik er in oktober al iets van terechtbreng. Dan trek ik immers nog eens voor een vriesvakantie naar het hoge noorden.
Grtz amigos
Ben
woensdag 5 september 2007
Weeral veel te lang geleden
Hello, hello, hellow,
Ondertussen weeral een eeuwigheid geleden dat er hier nog eens iets nieuws neergepend is.
Het is toch alweer een week of vier dat we uit België vertrokken zijn richting Club Alcatrez (zoals La Santa ook wel eens genoemd wordt door vermoeide triathleten). In die tussen periode heb ik ook een week vertoefd in het hoge noorden. Bij een ronduit fanstatische 12 graden, een strakke noorderwind en een op tijd en stond aangenaam verkoelende regenbui een bezoek gebracht aan Louise in het allombekende Klakring, deelgemeente van de toeristische trekpleister Juelsminde. Echt fantastische week gehad, zeker ook doordat ma en pa De Wolf de moed en energie hadden om de 820km te overbruggen Seat Altea gewijs. Toch ook wel even de loftrompet boven halen voor de ouders van Louise. Echt een droom om daar te gast te zijn. Ik ben er zeker van dat ons ma en pa dit enkel kunnen beamen. Geen enkele moeite werd gespaard om de koning en koningin uit België in de watten te leggen.
Ondertussen heeft onzen Bob de trainingen al terug hervat. Begin november gaat hij immers in het nabijgelegen Florida deelnemen aan zijn tweede Ironman van het seizoen. Momenteel is den ideale trainingspartner voor hem al opgetrommeld uit België. Bertje Jammaer, zowat onzen derde roommate in 166b, is hier momenteel om zich te prepareren voor den Ironman van Hawaii.
Zelf eigenlijk nog steeds maar aan het aanmodderen. Zwemmen wordt wel terug opgebouwd, maar lopen blijft nog steeds heel beperkt. We zien wel, hebben nog een zee van tijd om terug in bloedvorm te geraken tegen volgend seizoen.
Groeten allemaal,
Ben
Ondertussen weeral een eeuwigheid geleden dat er hier nog eens iets nieuws neergepend is.
Het is toch alweer een week of vier dat we uit België vertrokken zijn richting Club Alcatrez (zoals La Santa ook wel eens genoemd wordt door vermoeide triathleten). In die tussen periode heb ik ook een week vertoefd in het hoge noorden. Bij een ronduit fanstatische 12 graden, een strakke noorderwind en een op tijd en stond aangenaam verkoelende regenbui een bezoek gebracht aan Louise in het allombekende Klakring, deelgemeente van de toeristische trekpleister Juelsminde. Echt fantastische week gehad, zeker ook doordat ma en pa De Wolf de moed en energie hadden om de 820km te overbruggen Seat Altea gewijs. Toch ook wel even de loftrompet boven halen voor de ouders van Louise. Echt een droom om daar te gast te zijn. Ik ben er zeker van dat ons ma en pa dit enkel kunnen beamen. Geen enkele moeite werd gespaard om de koning en koningin uit België in de watten te leggen.
Ondertussen heeft onzen Bob de trainingen al terug hervat. Begin november gaat hij immers in het nabijgelegen Florida deelnemen aan zijn tweede Ironman van het seizoen. Momenteel is den ideale trainingspartner voor hem al opgetrommeld uit België. Bertje Jammaer, zowat onzen derde roommate in 166b, is hier momenteel om zich te prepareren voor den Ironman van Hawaii.
Zelf eigenlijk nog steeds maar aan het aanmodderen. Zwemmen wordt wel terug opgebouwd, maar lopen blijft nog steeds heel beperkt. We zien wel, hebben nog een zee van tijd om terug in bloedvorm te geraken tegen volgend seizoen.
Groeten allemaal,
Ben
dinsdag 14 augustus 2007
Vertrekken opnieuw naar Lanzarote
Vandaag voor beiden de laatste dag van onze congée. Ondanks het vervelende blessureleed en het missen van de Classic in Antwerpen waren het toch echt 3 weekjes om in te lijsten. Super om de ma en de pa, al de familie, en de maten nog eens terug te zien. Geweldig ook om nog eens 3 weken lang den beste kost ooit voorgeschoteld te krijgen.
Vorige week trouwens ook een heel mooie week gehad in Denemarken. Voor het eerst Louise eens in haar thuisbasis gaan bezoeken. Door de blessure mocht ik een heel week niets doen, dat kwam voor ene keer dus eens ideaal uit. Ik heb het er dan ook eens goed van gepakt: elken dag een crème glaceke gegeten waar ze bij "den Draver" in Zandhoven van achterover vallen, en geregeld met de pa en de schoonbroers van Louise een Tuborgske genuttigd. Binnen minder dan 2 weken staat het volgende bezoek aan Denemarken alweer op den agenda. Dit keer spijtig genoeg rechtstreeks vanuit Lanzarote, dus zonder tussenstop in Wuustwezel.
Dit weekend trouwens mijn debuut gemaakt in FM-team outfit, de coach zal content zijn. Tijdens de Sterke Peer Triathlon enkel meegedaan aan het zwemmen en fietsen, maar het deed echt nog eens deugd om ne nummer op te spelden. Het vormpeil was wel niet overweldigend, ik had misschien toch een bolleke crème teveel verorberd gedurende de voorgaande dagen.
Om af te ronden: tot binnen enkele weken, maanden,.... en zoals ze hier zo schoon zeggen: slaagt olle wa gaai hier en zie da'k gen klachten hoor!!!
Grtz
Ben
maandag 6 augustus 2007
Merci supporters
Hallokes,
Verlof in België, het is eens iets anders. We zijn nu bijna twee weken terug thuis en het moet gezegd het doet deugd iedereen nog eens terug te zien: ons Make en Pake, de familie, de vrienden: den Dyck die scherper staat dan ooit (dat bleek gisteren duidelijk toen hij zijn eigen triathlon afwerkte na de eigenlijke wedstrijd), coureur Dave, Pappie Vermeiren, binnenhuisdecorateur Breezer, Hanske C, Kriske en Bartje, Mateoke (voorlopig alleen telefonisch maar ik voel zijn nabijheid) ... Naast het blij weerzien met iedereen, stond deze vakantie ook in het teken van de Ironman Antwerpen.
Als voorbereiding stond vorige week de 1/4 triathlon van Kapelle op den Bosch op het programma. Met een 19de plaats, een 7de fietstijd, een 12de looptijd en algemeen goed gevoel was de laatste test voor Antwerpen naar wens verlopen. De dagen nadien stonden dan in het teken van hersteltrainingen en veel rusten.
Gisteren was het dan zover. 900 atleten stonden aan de start van de Marc Herremans Classic. Opnieuw een belabberde zwembeurt, 240ste uit het water en al 10minuten aan men broek. Tijdens het fietsen ging het 60km zeer goed. Ik zag toen een gemiddelde van 40km/uur staan en ik was serieus aan het opschuiven in het deelnemers veld. Nu in Berendrecht was er een stukje kasseien te nemen. Vlak na die kasseistrook hoor ik plots roepen: "uw bandje". Mijn reservebandje gemonteerd aan men zadel, was losgekomen en tussen men wiel geslagen. Net op het moment dat ik in een zeer mooie groep was terechtgekomen, kon ik van de fiets, trekken en sleuren om dat bandje los te krijgen, terug op de fiets, en de groep weg natuurlijk. Nu de laatste 30km stond de wind ook nog eens vol op kop. Miljaren en vloeken natuurlijk. De hele tijd zag ik die groep waar ik in zat 200m voor me uit rijden. In plaats van daar comfortabel in mee te rijden en energie te sparen voor het lopen, kon in de laatste 30km terug alleen stoempen. Uiteindelijk een 30ste fietstijd en 55ste aan het lopen begonnen. Het lopen was zeer goed. 1u21 en zo als 30ste over de finish gekomen. Al bij al tevreden maar toch niet voor 100%. Wat als ik niet van de fiets moet en rustig kan meerijden en misschien 15 plaatsen dichter kan wisselen. Ik denk dat ik toch een paar plaatskes dichter was geëindigd. Maar dat is triathlon er bestaat geen wat als, in elke wedstrijd is er wel iets niet perfect.
Bij deze wel nen ongelooflijke merci aan alle supporters. Tijdens de wedstrijd ben je zo gefocust, ben je de pijn aan het verbijten, ben je aan het afzien bij de beesten, ... maar het gevoel nadien, onbeschrijflijk. Het doet me zo een deugd zoveel aanmoedigingen te krijgen. Echt aan iedereen bedankt. Ook nog eens ne merci voor de broeder die nu gedagradeerd werd tot cola aangever ipv zelf de pannen van het dak te triathlonnen.
Nu deze week goed rusten en dan zondag de wereldbeker duathlon in Geel. We zullen zien wat er nog inzit.
Merci mannen.
Verlof in België, het is eens iets anders. We zijn nu bijna twee weken terug thuis en het moet gezegd het doet deugd iedereen nog eens terug te zien: ons Make en Pake, de familie, de vrienden: den Dyck die scherper staat dan ooit (dat bleek gisteren duidelijk toen hij zijn eigen triathlon afwerkte na de eigenlijke wedstrijd), coureur Dave, Pappie Vermeiren, binnenhuisdecorateur Breezer, Hanske C, Kriske en Bartje, Mateoke (voorlopig alleen telefonisch maar ik voel zijn nabijheid) ... Naast het blij weerzien met iedereen, stond deze vakantie ook in het teken van de Ironman Antwerpen.
Als voorbereiding stond vorige week de 1/4 triathlon van Kapelle op den Bosch op het programma. Met een 19de plaats, een 7de fietstijd, een 12de looptijd en algemeen goed gevoel was de laatste test voor Antwerpen naar wens verlopen. De dagen nadien stonden dan in het teken van hersteltrainingen en veel rusten.
Gisteren was het dan zover. 900 atleten stonden aan de start van de Marc Herremans Classic. Opnieuw een belabberde zwembeurt, 240ste uit het water en al 10minuten aan men broek. Tijdens het fietsen ging het 60km zeer goed. Ik zag toen een gemiddelde van 40km/uur staan en ik was serieus aan het opschuiven in het deelnemers veld. Nu in Berendrecht was er een stukje kasseien te nemen. Vlak na die kasseistrook hoor ik plots roepen: "uw bandje". Mijn reservebandje gemonteerd aan men zadel, was losgekomen en tussen men wiel geslagen. Net op het moment dat ik in een zeer mooie groep was terechtgekomen, kon ik van de fiets, trekken en sleuren om dat bandje los te krijgen, terug op de fiets, en de groep weg natuurlijk. Nu de laatste 30km stond de wind ook nog eens vol op kop. Miljaren en vloeken natuurlijk. De hele tijd zag ik die groep waar ik in zat 200m voor me uit rijden. In plaats van daar comfortabel in mee te rijden en energie te sparen voor het lopen, kon in de laatste 30km terug alleen stoempen. Uiteindelijk een 30ste fietstijd en 55ste aan het lopen begonnen. Het lopen was zeer goed. 1u21 en zo als 30ste over de finish gekomen. Al bij al tevreden maar toch niet voor 100%. Wat als ik niet van de fiets moet en rustig kan meerijden en misschien 15 plaatsen dichter kan wisselen. Ik denk dat ik toch een paar plaatskes dichter was geëindigd. Maar dat is triathlon er bestaat geen wat als, in elke wedstrijd is er wel iets niet perfect.
Bij deze wel nen ongelooflijke merci aan alle supporters. Tijdens de wedstrijd ben je zo gefocust, ben je de pijn aan het verbijten, ben je aan het afzien bij de beesten, ... maar het gevoel nadien, onbeschrijflijk. Het doet me zo een deugd zoveel aanmoedigingen te krijgen. Echt aan iedereen bedankt. Ook nog eens ne merci voor de broeder die nu gedagradeerd werd tot cola aangever ipv zelf de pannen van het dak te triathlonnen.
Nu deze week goed rusten en dan zondag de wereldbeker duathlon in Geel. We zullen zien wat er nog inzit.
Merci mannen.
maandag 30 juli 2007
Niet fit voor Antwerpen.
Ik denk dat ik nu toch wel het laatste sprankeltje hoop op deelname zondag aan hét hoofddoel van het jaar mag laten vallen. Vandaag nog eens proberen te lopen. Na 3km mocht er alweer op de kiezeltjes van Hofakker 28 gedraaid worden met een lip van de brievenbus tot de achterdeur.
We zullen dan maar den Bobbie naar een top 20 plaats schreeuwen.
Grtz.
Stevig ontgoochelden Ben
vrijdag 27 juli 2007
3 weken congée!!!
Mannekes,
Vanaf woensdag zijn we allebei terug in hét vakantieparadijs van België. Zowel onzen Bob als ikzelf hebben na al de zware Green Team arbeid van de afgelopen tien maanden dergelijke break meer dan verdiend me dunkt... Bike-weken, triathlonkampen, marathonkampen, ochtendruns, trainingsschemakes opstellen, fietskes onderhouden,... het kruipt niet in de koude kleren.
Onzen Bob gaat de ganse drie weken in Wuustwezel blijven. Laatste 5 dagen komt Mel afgezakt naar Wuustwezel. Haar misschien toch nog laten weten van zeker de regenjas en de caoutchoue botten niet te vergeten. Het is hier immers weeral flink aan het zomeren. Tijdens zijn drie weken staan er verschillende wedstrijdjes op het menu. Eerst morgen de kwarttriathlon van Kapelle-op-den-Bosch. Dan de Marc Herremans Classic het weekend daarop en het laatste weekend ter afronding nog een klein Powermanneke in Geel om de beentjes nog eens te marineren in het zuur.
Voor mezelf is het qua wedstrijden nog één groot vraagteken. Ik heb immers het meest onnozele gedaan wat je als fietser/triathlonner kan doen. Na de wedstrijd van Brasschaat had ik triathlonfietsschoenen gekocht kwestie van na het zwemmen rapper op de fiets te zitten. Onder die schoenen moest ik natuurlijk nieuwe blokjes zetten en daar ligt de oorzaak van alle blessuremisserie die ik de laatste 4 weken heb gehad. De positie van de blokjes was waarschijnlijk lichtjes verschillend van de positie die ik op mijn oude schoenen had. Resultaat: paar dagen na schoenwissel: verschrikkelijk gevoel in de heup tijdens lopen. 1e gedacht fysio: ontstoken pees tgv lopen; fietsen en zwemmen geen probleem. Gedacht Ben: aha, extra veel en zwaar gaan fietsen dus om toch nog wat conditie te bewaren. Resultaat 2: na een week pillen pakken, ijs leggen en loopstop, bij de eerste looptest nog meer last dan de week voordien, plus als extra toetje nog een kniepees ontsteking er boven op waardoor ik ook geen meter meer mocht fietsen. Nu dus al 4 weken geen meter meer gelopen en een week niet gefietst. Gisteren gelukkig met mijn oude schoenen, die thuis in de vuilbak lagen, terug mogen gaan fietsen, en zaterdag grote test. Dan mag ik voor het eerst terug proberen rustig te joggen. Heb ik dan totaal geen last, noch van de knie, noch van de heup, dan mag ik de week erop starten in Antwerpen. Anders dikke streep erdoor en twee ponponnekes rond de pols om mee langs de kant te gaan supporteren. Maar ik hoop er toch nog steeds op....
Tot slot, komende drie weken weer te bereiken op de belgische gsm nummer en vanavond om 20h Stroop.
Grtz
Ben
Vanaf woensdag zijn we allebei terug in hét vakantieparadijs van België. Zowel onzen Bob als ikzelf hebben na al de zware Green Team arbeid van de afgelopen tien maanden dergelijke break meer dan verdiend me dunkt... Bike-weken, triathlonkampen, marathonkampen, ochtendruns, trainingsschemakes opstellen, fietskes onderhouden,... het kruipt niet in de koude kleren.
Onzen Bob gaat de ganse drie weken in Wuustwezel blijven. Laatste 5 dagen komt Mel afgezakt naar Wuustwezel. Haar misschien toch nog laten weten van zeker de regenjas en de caoutchoue botten niet te vergeten. Het is hier immers weeral flink aan het zomeren. Tijdens zijn drie weken staan er verschillende wedstrijdjes op het menu. Eerst morgen de kwarttriathlon van Kapelle-op-den-Bosch. Dan de Marc Herremans Classic het weekend daarop en het laatste weekend ter afronding nog een klein Powermanneke in Geel om de beentjes nog eens te marineren in het zuur.
Voor mezelf is het qua wedstrijden nog één groot vraagteken. Ik heb immers het meest onnozele gedaan wat je als fietser/triathlonner kan doen. Na de wedstrijd van Brasschaat had ik triathlonfietsschoenen gekocht kwestie van na het zwemmen rapper op de fiets te zitten. Onder die schoenen moest ik natuurlijk nieuwe blokjes zetten en daar ligt de oorzaak van alle blessuremisserie die ik de laatste 4 weken heb gehad. De positie van de blokjes was waarschijnlijk lichtjes verschillend van de positie die ik op mijn oude schoenen had. Resultaat: paar dagen na schoenwissel: verschrikkelijk gevoel in de heup tijdens lopen. 1e gedacht fysio: ontstoken pees tgv lopen; fietsen en zwemmen geen probleem. Gedacht Ben: aha, extra veel en zwaar gaan fietsen dus om toch nog wat conditie te bewaren. Resultaat 2: na een week pillen pakken, ijs leggen en loopstop, bij de eerste looptest nog meer last dan de week voordien, plus als extra toetje nog een kniepees ontsteking er boven op waardoor ik ook geen meter meer mocht fietsen. Nu dus al 4 weken geen meter meer gelopen en een week niet gefietst. Gisteren gelukkig met mijn oude schoenen, die thuis in de vuilbak lagen, terug mogen gaan fietsen, en zaterdag grote test. Dan mag ik voor het eerst terug proberen rustig te joggen. Heb ik dan totaal geen last, noch van de knie, noch van de heup, dan mag ik de week erop starten in Antwerpen. Anders dikke streep erdoor en twee ponponnekes rond de pols om mee langs de kant te gaan supporteren. Maar ik hoop er toch nog steeds op....
Tot slot, komende drie weken weer te bereiken op de belgische gsm nummer en vanavond om 20h Stroop.
Grtz
Ben
woensdag 18 juli 2007
Louise terug naar Denemarken
Hello,
Vandaag veruit mijn minst aangename moment van de laatste 10maanden achter de rug: Louise samen met Mette, haar roommate, naar de luchthaven gebracht voor de vlieger richting Denemarken. Toch wel even serieus op de tandjes bijten toen Louise moest vertrekken. Ondanks de droomjob, het schone weer, de perfecte trainingsomstandigheden, de geweldige collega’s, het gezelschap van den broeder en den Ovi is het toch ook vooral door Louise te ontmoeten dat ik hier 10 droommaanden heb gehad. Vanaf vandaag zal het hier voor mij in La Santa nooit meer hetzelfde zijn. Het is voor mij momenteel dan ook nog altijd een groot vraagteken hoeveel maanden dat ik er hier nog ga bij aanbreien.
Het goede nieuws is dat Louise hoogstwaarschijnlijk binnen 2 weken naar de hoofdstad van België komt afgezakt, Wuustwezel (althans dat is toch wat den Ovi haar heeft wijsgemaakt). Het zal een klein tegenvallerke worden qua Culturele bezienswaardigheden en Culinaire hoogstandjes, hoewel ons gemeentehuis nu niet zoveel moet onderdoen voor het stadhuis van Brussel en de kollekes op de Primus van’t Posthuis van internationale kwaliteit zijn. De 6e augustus vertrek ik dan ( in het gezelschap van een gigantische kater, opgeschaard in Café Local na de Classic) richting Denemarken tot 10augustus. Vanaf 11 augustus tot 15 augustus kan er een stadsgids gezocht worden om den Bobbie zijn ega, Mel, de Parel van de Kempen nader te laten aanschouwen.
Waar Louise vooral ook bij wou zijn is de Marc Herremans Classic. Het kl*te nieuws is echter dat ik al 2 weken geen meter meer heb kunnen lopen wegens een heupblessure. Eerst werd gedacht aan een ontsteking van een pees die aanhecht op de heup maar na een week pillen pakken en ijs leggen had ik nog meer last tijdens het joggen dan tevoren. Nu zou het dan weer meer een spierletsel zijn, maar wat het juist is kan er nog geen ene zeggen. Zwemmen en fietsen zijn gelukkig geen probleem, en het lopen ga ik vanaf vandaag vervangen door aquajoggen kwestie van niet nog meer conditie te verliezen. Ik wil sowieso in Antwerpen starten, al kan ik geen meter lopen. Dan zwem ik alles uit mijn kas tot het melkzuur uit mijne wetsuit springt en probeer ik op de fiets de tijdrit van mijn leven te rijden. Maar de hoop is er echter nog dat ik toch nog fit geraak. Loopvorm zal dan echter niet van geweldigen doen zijn.
Ik ben vorige week Maandag samen met den Bobbie en den Ovi (natuurlijk ook hij present) toch efkes gaan testen in de disco of die heup geen problemen oplevert voor de after-party na de Classic. De test verliep positief, niks gene last gehad, dus sowieso paraat. Het was vorige week immers Louise en Mette hun laatste Green Team show. De traditie hier is dat de vertrekkende Green Teamer(s) in redelijk belachelijke outfit naar de disco moeten. Daar moesten we dus absoluut present voor zijn. Echt goei feestje gehad zoals je kan zien op de foto’s.
Het was wel de enige uitspatting die we ons hebben veroorloofd. Vanaf nu trainen wat we kunnen of mogen ifv Antwerpen en toch ook weer serieus aftellen naar 25juli om terug richting België te vliegen.
Grtz,
Ben
donderdag 12 juli 2007
Bobke Ironman
Helabakes,
Eindelijk tijd gevonden om mijn verslagske eens neer te typen van da klein wedstrijdje dat ik in Nice heb meegedaan.
Uitslag: 40ste plaats op 1500 deelnemers in een tijd van 9u42min. Had ik op voorhand voor dit resultaat mogen tekenen: direct. Nee, echt ongelooflijk tevreden over men wedstrijd.
Zoals gewoonlijk een laat ons zeggen matige zwembeurt, 487ste uit het water in 1u06. Tijdens het fietsen nooit echt geforceerd. Binnengereden in de wisselzone na 180km fietsen in 5u18 op een 70ste plaats. Dan nog een klein joggingske gedaan in 3u11 en zo op de 40ste plaats terecht gekomen. Op geen enkel moment een echt zwak moment gekend en echt super kunnen genieten van men aankomst. Zoveel volk die echt zot worden om dat Bobke van Wezel over de meet komt, echt kippevel. Ge krijgt heel vaak de vraag: "Waarom doet ge dat toch?" Awel, toen wist ik het, dat gevoel dat ge over de finish komt, ni te beschrijven. (Dat is hetzelfde als vijf lange Ice teas op de Starbeach Matti).
Als ik dan toch een minpuntje moet opgeven: ik mis op een haar kwalificatie voor het WK in Hawaii. Vorig jaar moest ge in mijn leeftijdscategorie op hetzelfde parcours 9u55 doen om te kwalificeren. Ik kom over de finish in 9u42, ik denk, ja het is gebeurd. Helaas, drie pateekes in mijn leeftijdscategorie in de top 15 overall. Er waren maar 4 plaatskes. Ik mis mijn slot op 4 minuten. Uiteindelijk is het nog maar eens duidelijk dat ik absoluut moet verbeteren in het zwemonderdeel. Gewoon degelijk zwemmen, absoluut niet super, en ik doe mee voor top 20.
Ik wil bij deze ook Melanie, Marc Fassaert (coach), Ian (ploegmaat), Marc Herremans bedanken voor de steun en het supporteren tijdens de wedstrijd. Melanie had zelfs cheerleader pomponnekes meegenomen. Zij in volle actie zwaaien met haar atributen, iedereen had het gezien, behalve Bobke, focussen he.
Ik mag absoluut niet klagen over de recuperatie de dagen nadien. Enkel de eerste dag na de westrijd was ik ni echt in staat om veel sprintjes te trekken. Vanaf dinsdag kon ik terug normaal wandelen, alle ja, terug wandelen. Een weekske niks gedaan. Vorige week wat hersteltrainingskes gedaan, maar alles op het gemakske. Vanaf vorige zaterdag terug stevig aan het trainen. En ik moet bekennen het gevoel is best ok. Want we komen naar België, het mag best wel he na meer dan 10maanden. In België op het menu: 1/4 triathlon Kapelle op den Bosch op 28juli om 18h, Ironman Antwerpen op 5 augustus om 11u en Powerman Geel op 12 augustus om 14u40. Supporters meer dan welkom!!!!!!!!!!!
Bij deze zou ik iedereen in Antwerpen en omstreken al willen verwittigen dat er op 5 augustus vanaf een uur of elf ´s avonds wel eens lichte aardschokskes kunnen worden opgemeten. Het schijnt dat er een feesje is in cafe Local na de wedstrijd. Allen op post zou ik zeggen. Boeken die verlof!
We arriveren in België op 25 juli en blijven tot 15 augustus.
Ook nen dikke, letterlijk, proficiat voor papie Hansie en hip hip hoera voor mama Anneke met hun nieuwste aanwinst Tijl Vermeiren. Ik hoop dat hij op Anneke trekt. Ocharme anders.
Tot binnen twee weekskes he vriendjes.
Bobke Ironman.
Eindelijk tijd gevonden om mijn verslagske eens neer te typen van da klein wedstrijdje dat ik in Nice heb meegedaan.
Uitslag: 40ste plaats op 1500 deelnemers in een tijd van 9u42min. Had ik op voorhand voor dit resultaat mogen tekenen: direct. Nee, echt ongelooflijk tevreden over men wedstrijd.
Zoals gewoonlijk een laat ons zeggen matige zwembeurt, 487ste uit het water in 1u06. Tijdens het fietsen nooit echt geforceerd. Binnengereden in de wisselzone na 180km fietsen in 5u18 op een 70ste plaats. Dan nog een klein joggingske gedaan in 3u11 en zo op de 40ste plaats terecht gekomen. Op geen enkel moment een echt zwak moment gekend en echt super kunnen genieten van men aankomst. Zoveel volk die echt zot worden om dat Bobke van Wezel over de meet komt, echt kippevel. Ge krijgt heel vaak de vraag: "Waarom doet ge dat toch?" Awel, toen wist ik het, dat gevoel dat ge over de finish komt, ni te beschrijven. (Dat is hetzelfde als vijf lange Ice teas op de Starbeach Matti).
Als ik dan toch een minpuntje moet opgeven: ik mis op een haar kwalificatie voor het WK in Hawaii. Vorig jaar moest ge in mijn leeftijdscategorie op hetzelfde parcours 9u55 doen om te kwalificeren. Ik kom over de finish in 9u42, ik denk, ja het is gebeurd. Helaas, drie pateekes in mijn leeftijdscategorie in de top 15 overall. Er waren maar 4 plaatskes. Ik mis mijn slot op 4 minuten. Uiteindelijk is het nog maar eens duidelijk dat ik absoluut moet verbeteren in het zwemonderdeel. Gewoon degelijk zwemmen, absoluut niet super, en ik doe mee voor top 20.
Ik wil bij deze ook Melanie, Marc Fassaert (coach), Ian (ploegmaat), Marc Herremans bedanken voor de steun en het supporteren tijdens de wedstrijd. Melanie had zelfs cheerleader pomponnekes meegenomen. Zij in volle actie zwaaien met haar atributen, iedereen had het gezien, behalve Bobke, focussen he.
Ik mag absoluut niet klagen over de recuperatie de dagen nadien. Enkel de eerste dag na de westrijd was ik ni echt in staat om veel sprintjes te trekken. Vanaf dinsdag kon ik terug normaal wandelen, alle ja, terug wandelen. Een weekske niks gedaan. Vorige week wat hersteltrainingskes gedaan, maar alles op het gemakske. Vanaf vorige zaterdag terug stevig aan het trainen. En ik moet bekennen het gevoel is best ok. Want we komen naar België, het mag best wel he na meer dan 10maanden. In België op het menu: 1/4 triathlon Kapelle op den Bosch op 28juli om 18h, Ironman Antwerpen op 5 augustus om 11u en Powerman Geel op 12 augustus om 14u40. Supporters meer dan welkom!!!!!!!!!!!
Bij deze zou ik iedereen in Antwerpen en omstreken al willen verwittigen dat er op 5 augustus vanaf een uur of elf ´s avonds wel eens lichte aardschokskes kunnen worden opgemeten. Het schijnt dat er een feesje is in cafe Local na de wedstrijd. Allen op post zou ik zeggen. Boeken die verlof!
We arriveren in België op 25 juli en blijven tot 15 augustus.
Ook nen dikke, letterlijk, proficiat voor papie Hansie en hip hip hoera voor mama Anneke met hun nieuwste aanwinst Tijl Vermeiren. Ik hoop dat hij op Anneke trekt. Ocharme anders.
Tot binnen twee weekskes he vriendjes.
Bobke Ironman.
maandag 25 juni 2007
Brasschaat
Heelow,
Gisteren, zondag 24 juni, de eerste wedstrijd op Belgische bodem afgewerkt sinds ons vertrek naar Lanzarote 9 maanden geleden. De wedstrijd in Brasschaat was samen met de halve Ironman in Antwerpen hét hoofddoel van dit seizoen.
Vóór de wedstrijd had ik voor mezelf uitgemaakt dat top 50 overall ok zou zijn (het was immers EK met 37 méér dan degelijke profs aan de start). Tevens hoopte ik 10' sneller te zijn dan vorig jaar en rond de 1h20 te lopen.
Achteraf gezien heb ik aan al deze doelstellingen voldaan (42e overall, 12e age grouper, 3e in mijn age group en met 4h05' inderdaad 10' sneller dan vorig jaar) maar toch ben ik niet echt super tevreden. De start tijdens het zwemmen was zeker niet slecht. Goed mee weg met de eersten maar dit moest ik halverwege de eerste ronde wel even bekopen. Blijkbaar iets te fel van start gegaan waardoor ik even gas moest terugnemen en me in een groepje net achter de kopgroep moest nestelen. Geleidelijk aan begon ik me terug beter en beter te voelen. Ik besloot rustig in het groepje te blijven zitten, waardoor ik nog heel fris aan het fietsen kon beginnen.
Maar van fris gesproken... Blijkbaar zijn mijn beentjes toch nog niet zo geweldig geacclimatisseerd aan het belgisch zomerweer, want de eerste fietskilometers voelde ik, door de kou, steeds een kramp opsteken in de linker kuit elke keer ik optrok na een bocht. Ook de dijen voelde vrij verkrampt aan door het natte triathlonpak en het niet al te warme weer. Toch ging het fietsen meer dan behoorlijk. Ik kon snel wegrijden van diegene waarmee ik uit het water was gekomen en zo meer en meer oprukken naar voren tot bij oa Joeri Gokel, de grote favoriet in mijn age group om Europees kampioen te worden. Naar het einde van de eerste fietsronde toe vormde zich geleidelijk aan een groepje van een man of 7. Aangezien het enorm veel energie kost om van zulke groep weg te rijden besloot ik me maar rustig in de groep te zetten om zo nog een goede 20km te kunnen lopen. In de wisselzone voor het lopen bleek dat voor onze groep nog maar één age group atleet binnen was gekomen, dus alles zag er nog heel mooi uit, voelde me nog altijd héél goed.
Toen kwam echter de ontgoocheling. Al na een kilometer of 2 lopen, hevige krampen in beide quadriceps. Ik kon gelukkig nog blijven lopen maar van het stevig tempo dat ik voor ogen had kwam niet veel meer in huis. Gewoon 1h18' mega afzien en vloeken op die verdomde krampen die maar niet weggingen.Mijn age group winnen heeft er dus nooit ingezeten. Een tweede plaats misste ik op 4 seconden. Het werd dus derde.
Anderzijds moet ik dan weer tevreden zijn over het feit dat ik een boel atleten achter me hield die vorig jaar een eind voor mij finishten, en een tijd van 4h05' zou vorig jaar goed geweest zijn voor een 13e plaats. Dit zegt natuurlijk ook iets over het sterke deelnemersveld van dit jaar. Maar het gevoel dat er meer in zat zonder die vervelende krampen zal toch nog even blijven. Een heel goei prestatie in Antwerpen kan dit natuurlijk snel doen vergeten...
In ieder geval enorm bedankt aan iedereen die present was. Heb de steun en de aanmoedigingen meer dan kunnen gebruiken en was echt super dat er zoveel maten, familie en volk van Wezel was. s Avonds ook nog een heel gezellig dinerke gehad met de maten in Antwerpen. Ook nog eens een paar goei Belgische pintjes geproefd. Toch weer een heel schoon weekendje dus.
Ik hoop dat ook onzen Bob snel een verslagje neertypet over zijn Ironman in Nice, want heb er zelf ook nog niet gigantisch veel van vernomen. Kan wel melden dat hij een ijzersterk debuut heeft gemaakt op de volledige afstand met een 40e plaats op 1500 deelnemers en in een tijd van 9h42' op een zwaar parcours met vele klimkilometers tijdens het fietsen. Respect brother!!!
Grtz mannekes en tot ziens.
maandag 18 juni 2007
Home sweet home
Ne goeie middag allen,
Voor de eerste maal wordt er hier op den blog een berichtje gepubliceerd vanop Belgische bodem. Na exact 9 maanden en een week voor het eerst terug op verlof in Wuustwezel. Echt genieten momenteel. Het doet echt nog eens deugd om terug thuis te zijn.
Vorige week nochthans weer plezante week gehad in Lanzarote met de 4 gasten. Spijtig genoeg kon ik twee weken voor de wedstrijd in Brasschaat ni mee de disco en Puerto del Carmen op stelten zetten. Het was af en toe toch efkes tanden bijten om braaf het bedje in te kruipen. Wel overdag en s avonds bij een paar goei dinertjes genoeg kunnen bijburten en aflachen met de mannen. Zaterdag dan alle 6 met dezelfde vlieger terug richting België.
Voor den broeder was het maar een blizbezoek want hij is gisterenmiddag al terug vertrokken richting Nice om daar zijn debuut te maken op de Ironmanafstand. Ben er zeker van dat hij daar een knalprestatie gaat afleveren. Hopelijk keert hij terug richting Lanzarote met een ticketje Hawaii op zak.
Nog even vermelden dat je me tot den 30e juni terug op mijn belgisch gsm nummer kan bereiken ipv mijn spaans.
Grtz en hopelijk tot de zondag.
Ben
Voor de eerste maal wordt er hier op den blog een berichtje gepubliceerd vanop Belgische bodem. Na exact 9 maanden en een week voor het eerst terug op verlof in Wuustwezel. Echt genieten momenteel. Het doet echt nog eens deugd om terug thuis te zijn.
Vorige week nochthans weer plezante week gehad in Lanzarote met de 4 gasten. Spijtig genoeg kon ik twee weken voor de wedstrijd in Brasschaat ni mee de disco en Puerto del Carmen op stelten zetten. Het was af en toe toch efkes tanden bijten om braaf het bedje in te kruipen. Wel overdag en s avonds bij een paar goei dinertjes genoeg kunnen bijburten en aflachen met de mannen. Zaterdag dan alle 6 met dezelfde vlieger terug richting België.
Voor den broeder was het maar een blizbezoek want hij is gisterenmiddag al terug vertrokken richting Nice om daar zijn debuut te maken op de Ironmanafstand. Ben er zeker van dat hij daar een knalprestatie gaat afleveren. Hopelijk keert hij terug richting Lanzarote met een ticketje Hawaii op zak.
Nog even vermelden dat je me tot den 30e juni terug op mijn belgisch gsm nummer kan bereiken ipv mijn spaans.
Grtz en hopelijk tot de zondag.
Ben
zaterdag 9 juni 2007
Ola amigos,
Berichtje om te laten weten dat hier momenteel alles terug naar wens verloopt. Voorlopig geen van beide nog last van kwaaltjes, houden zo. Integendeel zelfs, van de week alle twee echt getraind als een beest. Voor mezelf was donderdag de laatste dag van het echt harde labeur(26h trainingsarbeid deze week waaronder 17,5km zwemmen, 420 fietsen en 60km lopen) Bob moet morgen nog een dagske doorbijten en dan kan hij er ook aan beginnen: rusten, lichtjes trainen, nog eens stevig prikken, rusten, wat basistraining en nog eens rusten,...
Deze morgen zijn hier weer vier sterren gearriveerd: de Matti, Breezer, Dijcki en Bert Paelinckx. Deze middag zijn ze er al onmiddellijk met de koersfiets op uitgetrokken voor een 25km lange marathonrit. Uit het wedstrijdverslag kon ik afleiden dat de Matti vooral verschroeiend sterk was op de eerste 100m van de eerste klim, nadien lichte lactaatopstoten in de quadriceps femoris.
De komende weken, maanden zien er qua verlof niet slecht uit voor mij. Volgende week maandag, woensdag en vrijdag vrij. Dan zaterdag twee weken op verlof naar Costa Wuustwezel om oa Brasschaat te doen. Nadien terug 3 weken werken om vervolgens terug 3 weken verlof te hebben om de Classic mee te doen en hopelijk naar Denemarken te trekken om Louise te bezoeken. Dan 1 week werken en terug een week verlof om de halve Ironman van Monaco af te haspelen. 6 weken congee dus op 2 en halve maand tijd dus. Ge ziet, we hebben hier nog altijd niet te klagen.
Grtz
Ben
Berichtje om te laten weten dat hier momenteel alles terug naar wens verloopt. Voorlopig geen van beide nog last van kwaaltjes, houden zo. Integendeel zelfs, van de week alle twee echt getraind als een beest. Voor mezelf was donderdag de laatste dag van het echt harde labeur(26h trainingsarbeid deze week waaronder 17,5km zwemmen, 420 fietsen en 60km lopen) Bob moet morgen nog een dagske doorbijten en dan kan hij er ook aan beginnen: rusten, lichtjes trainen, nog eens stevig prikken, rusten, wat basistraining en nog eens rusten,...
Deze morgen zijn hier weer vier sterren gearriveerd: de Matti, Breezer, Dijcki en Bert Paelinckx. Deze middag zijn ze er al onmiddellijk met de koersfiets op uitgetrokken voor een 25km lange marathonrit. Uit het wedstrijdverslag kon ik afleiden dat de Matti vooral verschroeiend sterk was op de eerste 100m van de eerste klim, nadien lichte lactaatopstoten in de quadriceps femoris.
De komende weken, maanden zien er qua verlof niet slecht uit voor mij. Volgende week maandag, woensdag en vrijdag vrij. Dan zaterdag twee weken op verlof naar Costa Wuustwezel om oa Brasschaat te doen. Nadien terug 3 weken werken om vervolgens terug 3 weken verlof te hebben om de Classic mee te doen en hopelijk naar Denemarken te trekken om Louise te bezoeken. Dan 1 week werken en terug een week verlof om de halve Ironman van Monaco af te haspelen. 6 weken congee dus op 2 en halve maand tijd dus. Ge ziet, we hebben hier nog altijd niet te klagen.
Grtz
Ben
donderdag 31 mei 2007
Laatste rechte lijn
Helabakes,
Ik heb me dit weekend op Engels grondgebied gewaagd. Samen met Melanie naar een trouw van haar beste vriendin geweest. Vier dagen relaxen en genieten. Schitterend verlofke.
Wat de gezondheid en de vorm betreft heb ik eindelijk terug goed nieuws te melden. Ik ben terug 100% fit. Na bijna een maand van het ene in het andere kwaaltje te sukkelen, voel ik de topvorm stilaan komen. Sinds maandag al 70km gelopen waarvan een aantal pittige stukken, al 195km gefietst en 3km gezwommen. Ik voel me echt terug zeer goed. Dat doet echt deugd met het oog op Nice. Bij deze kan ik ook melden dat ik in Nice op mijn nieuw tijdritmachien zal rijden. Jaja, sinds vorige week ook een vliegtuig gekocht. Echt fantastisch gevoel op dat fietske!
Ja, nog iets meer dan 3 weken en ik maak men debuut in mijn eerste volledige Ironman. Er staan al 1500 deelnemers op de startlijst: dat gaat een leuk plonske worden.
De bedoeling is om deze week de nadruk op het lopen te leggen, meer dan 100 kilometers. Van volgende week verschuift het accent naar het fietsen. De derde week wordt het trainingvolume al stevig teruggeschroefd en de laatste week is rusten, relaxen, rusten, slapen, eten, rusten, ja het schijnt dat ge moet uitgerust zijn vooraleer ge aan nen Ironman begint.
Om al die trainingen te kunnen bolwerken heb ik vanaf morgen een aantal halve en hele dagen verlof kunnen verkrijgen. Dus de komende dagen kunnen samengevat worden als trainen, eten, trainen, eten, trainen, eten, slapen. Ik kan bij deze ook melden dat klein Benneke zijn dagen identiek zullen ingevuld worden. Die van Ovike daarentegen: disco, breakdancen (ze zijn zen kinnebakkes nog aan het zoeken), kleine hoeveelheden vodka redbull nuttigen, breakdancen (die vloer moeten ze hier nooit kuisen, dat regelt Schovike wel), pintje? waarom ni? breakdancen, korte nacht, 16liter water, kopijn, enorme frisse indruk nalaten, ....
Ik moet bekennen dat Ovi´s levensstijl lichtelijk overdreven is. Hij is hier ook serieus aan het trainen, maar af en toe permiteerd hij zich nog een klein uitspattingske. Nee, hij is weer met zijn fietske aan het rijden voor de moment, ja men oren. Vorige week een paar blokskes mee gereden: Ja, Matti er kwam weer stront bij kijken.
Doe ze daar allemaal de groeten,
Bobke XXX
Ik heb me dit weekend op Engels grondgebied gewaagd. Samen met Melanie naar een trouw van haar beste vriendin geweest. Vier dagen relaxen en genieten. Schitterend verlofke.
Wat de gezondheid en de vorm betreft heb ik eindelijk terug goed nieuws te melden. Ik ben terug 100% fit. Na bijna een maand van het ene in het andere kwaaltje te sukkelen, voel ik de topvorm stilaan komen. Sinds maandag al 70km gelopen waarvan een aantal pittige stukken, al 195km gefietst en 3km gezwommen. Ik voel me echt terug zeer goed. Dat doet echt deugd met het oog op Nice. Bij deze kan ik ook melden dat ik in Nice op mijn nieuw tijdritmachien zal rijden. Jaja, sinds vorige week ook een vliegtuig gekocht. Echt fantastisch gevoel op dat fietske!
Ja, nog iets meer dan 3 weken en ik maak men debuut in mijn eerste volledige Ironman. Er staan al 1500 deelnemers op de startlijst: dat gaat een leuk plonske worden.
De bedoeling is om deze week de nadruk op het lopen te leggen, meer dan 100 kilometers. Van volgende week verschuift het accent naar het fietsen. De derde week wordt het trainingvolume al stevig teruggeschroefd en de laatste week is rusten, relaxen, rusten, slapen, eten, rusten, ja het schijnt dat ge moet uitgerust zijn vooraleer ge aan nen Ironman begint.
Om al die trainingen te kunnen bolwerken heb ik vanaf morgen een aantal halve en hele dagen verlof kunnen verkrijgen. Dus de komende dagen kunnen samengevat worden als trainen, eten, trainen, eten, trainen, eten, slapen. Ik kan bij deze ook melden dat klein Benneke zijn dagen identiek zullen ingevuld worden. Die van Ovike daarentegen: disco, breakdancen (ze zijn zen kinnebakkes nog aan het zoeken), kleine hoeveelheden vodka redbull nuttigen, breakdancen (die vloer moeten ze hier nooit kuisen, dat regelt Schovike wel), pintje? waarom ni? breakdancen, korte nacht, 16liter water, kopijn, enorme frisse indruk nalaten, ....
Ik moet bekennen dat Ovi´s levensstijl lichtelijk overdreven is. Hij is hier ook serieus aan het trainen, maar af en toe permiteerd hij zich nog een klein uitspattingske. Nee, hij is weer met zijn fietske aan het rijden voor de moment, ja men oren. Vorige week een paar blokskes mee gereden: Ja, Matti er kwam weer stront bij kijken.
Doe ze daar allemaal de groeten,
Bobke XXX
woensdag 30 mei 2007
Foto's Ironman Party
Twee foto's van wat ze noemen "Zatte mannen". Nu weet ik alleen ni of het de twee toppers op de linkse of de rechtse foto zijn die hier in den Ironman 3° en 4° zijn geworden.
Goeienavond allemaal,
Zaterdag zijn hier de laatste Belgische gasten vertrokken. Breezer "de verwoestende Ironman-finish zone opsteller" en den Alain, de meest energieke en dynamische werkkracht die ze hier denk ooit over de vloer hebben gekregen ( denk dat hij 7 lijnen speed per morgend door de neusgaten ramt, ongelooflijk om zien hoe hij tijdens den Ironman om 3h s nachts, na 23h arbeid nog vrolijk sprintjes trok in de finishzone om een stukske gereedschap te gaan halen). Zij zijn hier gedurende twee weken komen helpen tijdens de Ironman. T is te zeggen, twee weken...Vier dagen hard labeur en in ruil een gratis vlucht, gratis appartement, twee weken drie gratis maaltijden per dag en tien dagen congée onder de Spaanse zon. Ze hebben hier dus niet mogen klagen. Ik denk dan ook dat den Breezer zijn klein oogskes op de foto eerder van de 37 pinten zijn dan van te weinig slaap door het harde werk.
Den Bert was vorige week woensdag al terug naar België gekeerd, met zoals onzen Bob al vermeld heeft, een knalprestatie op zak. Onwaarschijnlijk wat voor klasbak dat dat is. De rechtse foto is genomen op dinsdagavond voor zijn vertrek. Zijn we met ne man of tien eens goed gaan dineren in een Italiaans restaurantje.
Voor de rest is het hier zowel voor Bob en mij niet de twee beste trainingsweken geweest. Eerst beide ziek, onzen Bob nog erger dan ik, dan twee dagen volledig in functie van de Ironman. Dan terug de draad proberen op te pikken tot er vrijdag plots iets in de rug schoot tijdens het lopen. Geknelde zenuw, rug serieus geblokkeerd. Gelukkig valt het allemaal nog goed mee. Kan terug volle gas trainen sinds gisteren. Net op tijd dus om me nog op en top klaar te stomen voor Brasschaat en onzen Bob voor de Ironman van Nice (beide 24juni).
Het begint nu trouwens serieus te korten tot aan de eerste vakantie richting België. Op 16juni wordt er voor het eerst terug voet gezet op Belgische bodem. Alleen wat schrik van de terugvlucht. Naar t schijnt zitten daar nog vier andere dalken uit het Wezelse en Kalmthoutse op verscholen....
Grtz.
Ben
donderdag 24 mei 2007
Fototjes Gran Canaria
Nog vergeten te vermelden dat ik twee weken geleden 3 fantastische
dagen heb gehad met Louise in Gran Canaria. 3 dagen lekker relaxen bij temperaturen boven de 35°C. Daar voor het eerst in 8 maanden nog eens een Belgisch biertje kunnen drinken. Zoals ge kunt zien heb ik Louise onmiddellijk kennis laten maken met onzen Belgische trots.
Grtz.
Ben
dinsdag 22 mei 2007
Meer foto's
Foto van de show van gisteren, drie topdansers op een rij, en foto van de finish van Stefan Vuckovic. Hij is in de laatste kilometers Bert nog voorbijgestoken in de marathon. Ondanks een paar kilokes overgewicht een ongelooflijk loopkanon, en verschrikkelijk sympathieke gast.
foto's Ironman Lanzarote
Een aantal foto's van twee klasbakken, de Luc en Bertje. Zoals je kan zien, de Luc is redelijk diep gegaan...
De ijzeren mannen
Dag vrienden,
Vorige zaterdag stond de Ironman van Lanzarote gepland. Mijne shift begon om 3u30. Ik moest de atleten in de wisselzone helpen met hun laatste voorbereidingen voor de wedstrijd. Daarna fungeerde ik als marshall bij de zwemstart: op de eerste rij de opdringerige pers hardhandig op afstand houden. Echt schitterend om vanop 2m 1000 atleten den oceaan te zien insprinten.
Onze volgende taak was het begeleiden van de 1ste drie mannen of vrouwen tijdens de marathon. Lotje trek bracht uitsluitsel wie wie zou begeleiden. Dame fortuna was me goed gezind en ik mocht de derde vrouw escorteren. Die twee andere Belgische Charels hadden de 2de en 3de man. Dat betekende dat klein Benneke bijna nen hele marathon naast Luc Van Lierde heeft gefiest en Ovi Schovi naast Bert Jammaer. Na de wedstrijd begon het echte werk: tot 2u ´s nachts hekken, fietsrekken, betonblokken,... verschouwen. Ik denk dat ge beter de wedstrijd meedoet dan te moeten helpen. Zo dood als ne pier lag om 3u in mijn bed, benen afgesleten tot op mijn knieën. Maar alles bij elkaar fantastiche ervaring en enorme boost voor de motivatie voor mijn eigen Ironman debuut.
Over de wedstrijd. Vorige maandag zaten we samen aan tafel met Luc Van Lierde, Stefan Vuckovic en Bert Jammaer. Ik zei nog tegen den Ovi en Benneke: "dat kan hier goed het podium van den Ironman worden". Uitslag: 1. Hector Llanos 2. Luc Van Lierde 3. Stefan Vuckovic 4. Bert Jammaer. Ik zat er dus niet zo ver af.
Echt enorm respect voor die mannen. Luc Van Lierde kon de laatste 60km van het fietsen geen voeding meer binnenhouden en ook tijdens de marothon kon hij niks van energie binnennemen. Als ge dan tweede kunt worden, fantastische prestatie. Ik denk dat ze rekening mogen houden met Luc in Hawaï.
Bert Jamaer, Ben en Ovi´s roommate de voorbije weken, eindigt hier vierde. Serieuse klasbak.
Ik kan het niet laten om toch den kleinen broeder hier nog eens even op te hemelen. Hector Llanos wint de Ironman van Lanzarote op verbluffende wijze met bijna tien minuten voorsprong. Dik Benneke verloor in Gran Canaria, in een halve Ironman, 4min met het zwemmen, 3 min met het fietsen en liep sneller. De nummer zes in Gran Canaria, 8minuten achter Benneke De Wolf was nu nummer 6 in Lanzarote. Gewoon eventjes aangeven dat de kleine daar in Gran Canaria met zijn derde plaats wel een deftig triathlonneke heeft gedaan. Ik weet ook dat ge geen wedstrijden met elkaar kunt vergelijken, maar ik weet wel dat den broeder voor de moment met ne fiets rijdt gelijk weinig profs dat kunnen. Deze zondag ging hij eens blokske doorrijden: 50per uur wind op de kop. Ik zat bijna in mijn broek te kakken in zijn wiel.
Ik zal hier eens een stoute uitspraak doen. En ik weet dat hij dat niet graag heeft. Extra druk leggen, hoge verwachtingen creëren,... Ik doe het toch: "als Ben geen pech heeft in Brasschaat wordt hij Europees kampioen in zijn age group en eindigt hij bij de eerste 20 overall. Zegt dat den broeder het gezegd heeft.
Wat mezelf betreft. Stillaan terug op mijn plooi aan het komen na een antibiotica kuur van 10 dagen. Nu toch bijna een maand niet 100% geweest: eerst een week hoesten, dan een week nies aanvallen, dan een verkoudheid en dan een oorontsteking gepaard gaan met antibiotica nemen. Al bij al moet ik zeggen dat ik niet al te veel trainingen heb moeten laten vallen. Enkel in het intensieve werk merk ik de gevolgen van het ziek zijn en het antibiotica nemen. Hopen om nu elke dag fitter en fitter te worden. Ik vertrek donderdag een weekend naar Engeland om een trouw van Melanies vriendin bij te wonen. Een aantal dagen volledige rust zal goed doen. En dan nog een paar weken de gas open voor Nice.
De groeten allemaal,
Bobke.
Vorige zaterdag stond de Ironman van Lanzarote gepland. Mijne shift begon om 3u30. Ik moest de atleten in de wisselzone helpen met hun laatste voorbereidingen voor de wedstrijd. Daarna fungeerde ik als marshall bij de zwemstart: op de eerste rij de opdringerige pers hardhandig op afstand houden. Echt schitterend om vanop 2m 1000 atleten den oceaan te zien insprinten.
Onze volgende taak was het begeleiden van de 1ste drie mannen of vrouwen tijdens de marathon. Lotje trek bracht uitsluitsel wie wie zou begeleiden. Dame fortuna was me goed gezind en ik mocht de derde vrouw escorteren. Die twee andere Belgische Charels hadden de 2de en 3de man. Dat betekende dat klein Benneke bijna nen hele marathon naast Luc Van Lierde heeft gefiest en Ovi Schovi naast Bert Jammaer. Na de wedstrijd begon het echte werk: tot 2u ´s nachts hekken, fietsrekken, betonblokken,... verschouwen. Ik denk dat ge beter de wedstrijd meedoet dan te moeten helpen. Zo dood als ne pier lag om 3u in mijn bed, benen afgesleten tot op mijn knieën. Maar alles bij elkaar fantastiche ervaring en enorme boost voor de motivatie voor mijn eigen Ironman debuut.
Over de wedstrijd. Vorige maandag zaten we samen aan tafel met Luc Van Lierde, Stefan Vuckovic en Bert Jammaer. Ik zei nog tegen den Ovi en Benneke: "dat kan hier goed het podium van den Ironman worden". Uitslag: 1. Hector Llanos 2. Luc Van Lierde 3. Stefan Vuckovic 4. Bert Jammaer. Ik zat er dus niet zo ver af.
Echt enorm respect voor die mannen. Luc Van Lierde kon de laatste 60km van het fietsen geen voeding meer binnenhouden en ook tijdens de marothon kon hij niks van energie binnennemen. Als ge dan tweede kunt worden, fantastische prestatie. Ik denk dat ze rekening mogen houden met Luc in Hawaï.
Bert Jamaer, Ben en Ovi´s roommate de voorbije weken, eindigt hier vierde. Serieuse klasbak.
Ik kan het niet laten om toch den kleinen broeder hier nog eens even op te hemelen. Hector Llanos wint de Ironman van Lanzarote op verbluffende wijze met bijna tien minuten voorsprong. Dik Benneke verloor in Gran Canaria, in een halve Ironman, 4min met het zwemmen, 3 min met het fietsen en liep sneller. De nummer zes in Gran Canaria, 8minuten achter Benneke De Wolf was nu nummer 6 in Lanzarote. Gewoon eventjes aangeven dat de kleine daar in Gran Canaria met zijn derde plaats wel een deftig triathlonneke heeft gedaan. Ik weet ook dat ge geen wedstrijden met elkaar kunt vergelijken, maar ik weet wel dat den broeder voor de moment met ne fiets rijdt gelijk weinig profs dat kunnen. Deze zondag ging hij eens blokske doorrijden: 50per uur wind op de kop. Ik zat bijna in mijn broek te kakken in zijn wiel.
Ik zal hier eens een stoute uitspraak doen. En ik weet dat hij dat niet graag heeft. Extra druk leggen, hoge verwachtingen creëren,... Ik doe het toch: "als Ben geen pech heeft in Brasschaat wordt hij Europees kampioen in zijn age group en eindigt hij bij de eerste 20 overall. Zegt dat den broeder het gezegd heeft.
Wat mezelf betreft. Stillaan terug op mijn plooi aan het komen na een antibiotica kuur van 10 dagen. Nu toch bijna een maand niet 100% geweest: eerst een week hoesten, dan een week nies aanvallen, dan een verkoudheid en dan een oorontsteking gepaard gaan met antibiotica nemen. Al bij al moet ik zeggen dat ik niet al te veel trainingen heb moeten laten vallen. Enkel in het intensieve werk merk ik de gevolgen van het ziek zijn en het antibiotica nemen. Hopen om nu elke dag fitter en fitter te worden. Ik vertrek donderdag een weekend naar Engeland om een trouw van Melanies vriendin bij te wonen. Een aantal dagen volledige rust zal goed doen. En dan nog een paar weken de gas open voor Nice.
De groeten allemaal,
Bobke.
dinsdag 15 mei 2007
Zieke nummer 2
Verdekke,
Heb ook iets minder nieuws te melden. Ook al een paar dagen op de sukkel. Gelukkig een iets minder agressief beestje binnen gedaan dan onzen Bobbie maar toch... al een paar dagen hoestbuien als de Matti en zondagmorgen moeten passen voor het werk. Natuurlijk ook al een paar dagen de trainingen moeten stil leggen. Vanaf vandaag gaat het gelukkig terug de goede richting uit. Vannacht nog wel Louise 20 keer wakker gehoest in hare nek maar deze morgen toch al terug 100km rustig kunnen fietsen. Eerst 50km intermediate tour, nadien nog 50km met onze huidige gast in 166b, Bert Jammaer. Nu nog een klein loopje. Van de week gewoon terug een beetje basistraining doen en dan hopelijk vanaf volgende week terug full power.
Voor de rest staan ons heel drukke maar waarschijnlijk wel heel plezante werkdagen te wachten. Zaterdag is het hier immers de Ironman van Lanzarote. Ik denk dat zowel onzen Bob als ik voor ofwel den 2e of 3e loper in de marathon moeten fietsen. Droomjob dus tijdens de wedstrijd.
De kans bestaat trouwens dat de winnaar van de Ironman zijn 180km heeft afgemaald op de wieltjes van ondergetekende. Ik was mijn "W.Van Mechelen"-tijdritwielen aan het vervangen toen Luc Van Lierde in het Bikecenter was en die wielen wou hij toch wel eens efkes proberen. Meteen onder de indruk met als resultaat dat ik een van de dagen dringend eens terug naar de Wout zal moeten bellen voor een nieuwe stel wieltjes. Ik moet bekennen, het zijn pareltjes om mee te vlammen. Dus als ze een samenvatting geven op tv, goed naar de Luc zijn wieltjes kijken :-).
De groeten
Ben
Heb ook iets minder nieuws te melden. Ook al een paar dagen op de sukkel. Gelukkig een iets minder agressief beestje binnen gedaan dan onzen Bobbie maar toch... al een paar dagen hoestbuien als de Matti en zondagmorgen moeten passen voor het werk. Natuurlijk ook al een paar dagen de trainingen moeten stil leggen. Vanaf vandaag gaat het gelukkig terug de goede richting uit. Vannacht nog wel Louise 20 keer wakker gehoest in hare nek maar deze morgen toch al terug 100km rustig kunnen fietsen. Eerst 50km intermediate tour, nadien nog 50km met onze huidige gast in 166b, Bert Jammaer. Nu nog een klein loopje. Van de week gewoon terug een beetje basistraining doen en dan hopelijk vanaf volgende week terug full power.
Voor de rest staan ons heel drukke maar waarschijnlijk wel heel plezante werkdagen te wachten. Zaterdag is het hier immers de Ironman van Lanzarote. Ik denk dat zowel onzen Bob als ik voor ofwel den 2e of 3e loper in de marathon moeten fietsen. Droomjob dus tijdens de wedstrijd.
De kans bestaat trouwens dat de winnaar van de Ironman zijn 180km heeft afgemaald op de wieltjes van ondergetekende. Ik was mijn "W.Van Mechelen"-tijdritwielen aan het vervangen toen Luc Van Lierde in het Bikecenter was en die wielen wou hij toch wel eens efkes proberen. Meteen onder de indruk met als resultaat dat ik een van de dagen dringend eens terug naar de Wout zal moeten bellen voor een nieuwe stel wieltjes. Ik moet bekennen, het zijn pareltjes om mee te vlammen. Dus als ze een samenvatting geven op tv, goed naar de Luc zijn wieltjes kijken :-).
De groeten
Ben
dinsdag 8 mei 2007
Ziek
Hey Vrienden,
De eerste keer dat ik hier minder nieuws te melden heb. Een of ander smerig beestje heeft me geveld. Ik zit met een serieuse oorontsteking en kan 10 dagen antibiotica nemen. Het begon donderdag nacht, neuseke pottoe. Vrijdag ni echt het beste gevoel. Zaterdag stond dan de eerste triathlonwedstrijd van het seizoen op het programma. De dokter had gezegd dat ik kon starten als me goed voelde. Zaterdag morgen een opwarming op de fiets gedaan: de neus kwam wat open, benen waren redelijk, dus starten. Slechte zwembeurt, meer gevochten dan gezwommen, gevolg 106de uit het water. Het fietsen verliep met ups en downs, dan weer een goed gevoel, dan weer wat minder. Ik kon toch oprukken naar de 32ste plaats. Dan het lopen: toen bleek dat ik zeker ni 100% was. Ik kon op geen enkel moment doorlopen en voelde me alles behalve goed. Dus ontgoochelende wedstrijd als 31ste geëindigd. Dan train je 7 maanden als een beest. Een dag voor de wedstrijd, ziek. Ik weet dat het men hoofddoel niet was, maar ik had toch graag eens gezien hoe ver ik stond voor de moment.
Nu het ergste moest nog komen. Zondagnacht wakker worden van de pijn in mijn oor, oorontsteking, plat in bed en antibiotica. Het ziet er voor de moment dus eventjes wat minder uit. Hopen dat ik snel herstel en de trainingen vlug kan oppikken. Nice komt sneller en sneller dichterbij en dat blijft het grote doel dit jaar.
Zaterdag heeft de kleine broeder me anders weer kunnen imponeren. Schitterende 8ste plaats. Bijna exact dezelfde fietstijd als Luc Van Lierde, die naar eigen zeggen de vorm van zijn hoogdagen heeft teruggevonden, echt indrukwekkende fietsproef. Dan ook zeer goed gelopen. Proficiat. Ik blijf alleen maar bevestiging krijgen van wat ik al lang verkondig. Dat klein broerke kan ne serieuse klepper worden als hij zo voor zijn sport blijft leven.
De groetjes van Bobke.
De eerste keer dat ik hier minder nieuws te melden heb. Een of ander smerig beestje heeft me geveld. Ik zit met een serieuse oorontsteking en kan 10 dagen antibiotica nemen. Het begon donderdag nacht, neuseke pottoe. Vrijdag ni echt het beste gevoel. Zaterdag stond dan de eerste triathlonwedstrijd van het seizoen op het programma. De dokter had gezegd dat ik kon starten als me goed voelde. Zaterdag morgen een opwarming op de fiets gedaan: de neus kwam wat open, benen waren redelijk, dus starten. Slechte zwembeurt, meer gevochten dan gezwommen, gevolg 106de uit het water. Het fietsen verliep met ups en downs, dan weer een goed gevoel, dan weer wat minder. Ik kon toch oprukken naar de 32ste plaats. Dan het lopen: toen bleek dat ik zeker ni 100% was. Ik kon op geen enkel moment doorlopen en voelde me alles behalve goed. Dus ontgoochelende wedstrijd als 31ste geëindigd. Dan train je 7 maanden als een beest. Een dag voor de wedstrijd, ziek. Ik weet dat het men hoofddoel niet was, maar ik had toch graag eens gezien hoe ver ik stond voor de moment.
Nu het ergste moest nog komen. Zondagnacht wakker worden van de pijn in mijn oor, oorontsteking, plat in bed en antibiotica. Het ziet er voor de moment dus eventjes wat minder uit. Hopen dat ik snel herstel en de trainingen vlug kan oppikken. Nice komt sneller en sneller dichterbij en dat blijft het grote doel dit jaar.
Zaterdag heeft de kleine broeder me anders weer kunnen imponeren. Schitterende 8ste plaats. Bijna exact dezelfde fietstijd als Luc Van Lierde, die naar eigen zeggen de vorm van zijn hoogdagen heeft teruggevonden, echt indrukwekkende fietsproef. Dan ook zeer goed gelopen. Proficiat. Ik blijf alleen maar bevestiging krijgen van wat ik al lang verkondig. Dat klein broerke kan ne serieuse klepper worden als hij zo voor zijn sport blijft leven.
De groetjes van Bobke.
zondag 6 mei 2007
Volcano-Triathlon: verslag
Ola’kes,
Gisteren (Zaterdag 5mei) stond voor mij de tweede wedstrijd van het seizoen op het programma, de Volcano Triathlon. Voor veel triatleten dé generale repetitie voor de Ironman van Lanzarote welke twee weken later plaats vindt. Een thuiswedstrijd voor ons, aangezien zowel de zwemstart als de loopfinish in Club La Santa was. In totaal moest er 1500m gezwommen worden in de Laguna (de surfplas voor zij die hier al op bezoek geweest zijn), daarna 2 touren van 20km op de fiets zonder drafting (opnieuw voor de kenners van de streek: van Club La Santa naar Soo klimmen, dan naar Munique, Tiagua, Tinajo en La Santa dorp), en afsluitend 2 rondes van 5km rond Club La Santa.
Deze wedstrijd zou ook de eerste challenge met den broeder worden. Voor onzen Bob zou het, na de geweldige marathon en duathlon, de eerste triathlonwedstrijd van het seizoen worden. Spijtig genoeg voelde hij zich Vrijdag nog belabberder dan ne zieken hond. Neus pot toe. Niet ideaal dus voor de wedstrijd. Het is spijtig genoeg voor den Bobbie dan ook niet echt een strijd kunnen worden.
Ikzelf ben opnieuw heel content van de wedstrijd, 8e plaats op 8’ van de winnaar en op 6’ van de nr 2. Luc Van Lierde. Het zwemmen was wel niet al te geweldig, om en bij de 20e plek, en daarna nog een paar extra plaatsen verloren in de wisselzone aangezien ik de slechtste wisselplaats ooit had toegewezen gekregen. Gelukkig zat het fietsen opnieuw goed. Op de nieuwen tijdritfiets met 1h06 op een hellend en winderig parcours de 4e fietstijd kunnen rijden (24 sec trager dan Van Lierde) en zo kunnen oprukken naar de 7e plaats vooraleer de afsluitende 10km er aan kwam. Tijdens het lopen redelijk goed stand kunnen houden. Enkel diegene met de uiteindelijk 2e snelste looptijd is me nog gepasseerd. Net als in Gran Canaria was het opnieuw serieus harken tegen de wind en de hellingen, wat blijkt uit een snelste looptijd overall van 35’37” door Van Lierde. Ikzelf had 37’37”. Voor mijn doen ook redelijk ok.
Nu 3 dagjes gaan genieten in Gran Canaria met Race Marshall Louise (zie foto, waar zij en collega Mel een belgische hooligan in bedwang houden). Puur vakantie en efkes zo goed als genen triathlon. Daarna volle gas voor Brasschaat.
Grtz.
Ben
Abonneren op:
Posts (Atom)
