Weekske stage!

Beste lezertjes,

Na zo een literair hoogstandje van den broeder kan ik natuurlijk niet achterblijven. Nu als ge weet dat klein Benneke al moeite heeft om die pareltjes uit zijnen duim te zuigen, wat moet dat dan voor mij niet zijn. I.p.v. dagdagelijks samen met de wereldtop in de triathlon fietstochtjes af te haspelen, in blote bast fotoshoots af te werken, te zwemmen met de nieuw paddeltjes van Chrissie (op verzoek van de Dyck zal ik ze hier even opnemen in dit stukje proza), ziet mijn week er meer als volgt uit.

Maandag:

7u30 alarm gaat af: godverdekke, 7u35 alarm gaat terug, miljaar de dju

7u58 vetrek naar het werk, 7u59: wachten voor het rood licht: miljaar

8u01: te laat op het werk, ja dat rood licht
12u: lunch met powernapke

12u58: vertrek naar het werk, 12u 59: wachten voor het rood licht, toemenehe

13u01: weer te laat, dat rood licht he

17u: inpakken en wegwezen

17u45: gewichtje verzetten in de fitness

18u15: spinning

19u: naar huis sloffen en plat in de zetel liggen

Dinsdag:

7u30: alarm gaat af: godverdekke, 7u35 alarm gaat terug af, miljaar de dju

Voor al de rest zie maandag

18u: 35minuutjes lopen

Woensdag: Zie boven

18u: 40minuutjes lopen

Donderdag: Zie boven

17u30: Spinning

Vrijdag: Zie boven

17u30: 30minuutjes lopen

Zaterdag en zondag: uitmaffen, een beetje shoppen, spinningklaske of een fietstochtje van een paar uurkes, een loopke of een fitnesske.

Ge ziet over dit ongelooflijk boeiend leven valt niet veel te schrijven he.

Maar wacht: donderdag vertrekken we voor een weekske naar La Santa. Tijd om nog eens te testen wat er overblijft van de fysiek. Tijd om nog eens alles uit de kast te trainen. Het seizoen komt er aan...

De groetjes,

Bobke.

Half jaar van huis

Nog een dikke week en het is alweer een half jaar geleden dat ik met 50kg bagage op Zaventem vertrok voor een tweede avontuur richting La Santa. Laat ons zeggen dat 45kg van die bagage bestond uit kleren, fiets, Senseo-machien, loopsloffen,… en toch ook 5kg twijfels. Wat ben ik hier aan het doen?... Twee weken geleden een fantastische job opgegeven aan Topsport ABC, opnieuw voor lange periodes ver weg van ons ma, pa en de kameraden (is ondertussen weeral veel te gigantisch lang geleden). Ovieke die net vertrokken was, dus qua roommate zou het ook niet meer hetzelfde zijn, een bursitis aan de belabberde heup van hier tot in Tokio, en vooral onzen Bobbie en Mel die hun valies bijna gingen pakken richting Hawaii en Newcastle vanaf de moment dat ik de mijne in Lanzarote ging beginnen uitladen.

Nu 6 maanden later kan ik zeggen dat ik beter 5kg Speculaas-pasta, Cote-d’or, Senseo-patches en andere hier niet te vinden topproducten had meegetorst dan die muizenissen. Het is immers tot hiertoe al een minstens even unieke ervaring dan de eerste anderhalf jaar durende doortocht. Natuurlijk was het nog schitterender geweest met Bobke, Mel en den Ovi hier nog in het hotel. Maar met Kim heb ik de gedroomde opvolger voor de fietsbom uit de Pothoek (Ovike dus), onzen Bobbie komt binnen een week alweer voor de tweede keer zijn ondertussen lijkwitte Engelse lijf terug proberen bruin te bakken, en ons ma en pa hebben hun tweede passage er ook alweer opzitten.

Het is hier soms ook een verrassing om te merken dat mensen uit België, veelal recreatieve triathleten, die ik totaal niet ken mij wel blijken te kennen. Als ik dan vraag van waar is het antwoord meer dan eens dat ze ‘den blog’ regelmatig lezen. En geloof het of niet, er regelmatig bijzeggen dat ze het nog graag lezen ook… In ieder geval voor mij een motivatie om hier af en toe toch het gevecht met de inspiratie en het klavier te blijven aangaan om de medemens 3000km noordelijker wat op de hoogte te houden. Wat 2 jaar geleden als gemakkelijkheidsoplossing werd gekozen om niet 100 keer te moeten mailen via het hier verschrikkelijk trage internet hoe het weer hier is en of er knappe vrouwen zitten vonden Bob en ik het een handig idee om deze levensbelangrijke zaken, plus op tijd en stond een foto’ke van onze lelijke tronies op een blog te zetten voor de familie en vrienden. Van hieruit is het plezant om de soms geposte reacties te lezen. Het voelt altijd een beetje aan als thuis zijn om per reactie door Dijckske, den Breezer en consoorten van repliek te worden gediend of langs achter getackeld te worden. Laat dus ook maar komen. Hou den blog mee levendig zou ik zeggen.

Groeten ginder allemaal en laat de stoet Belgen en Britten vanaf volgende week maar komen.

Queridos amigos,

Sinds gisteren heeft de planning tot aan de IM op 23 mei zijn concrete vorm gekregen. Met de deskundige hulp van Bert Ackaert werd een aantal weken geleden de periodisering al uitgewerkt. Gisteren werd er onder een zalig zonnetje met een kopje koffie aan de Pool Bar met Luc Van Lierde heel precies uitgeschreven, week per week, wanneer welke trainingsprikkel diende ingepast te worden. Op een uur tijd gigantisch veel bijgeleerd. Eén vat vol ervaring en trainingswijsheid. Langs deze weg wil ik alle twee de mannen dan ook nog eens enorm bedanken voor hun hulp bij de test en bij de planning. Nu ligt het volledig in mijn handen, de lijnen zijn door twee kenners pur sang uitgezet.

Vandaag was het overigens weer een dag om even in de wang te knijpen om te checken of het allemaal wel echt aan het gebeuren was. Net als een aantal weken geleden opnieuw mijn blokken TD afgewerkt met 3 Ironmanwinnaars en als toetje de ex-wereldkampioen op de Olympische afstand (Daniel Ugner) mooi op een lijn in mijn wiel. Zij hadden opnieuw een rustigere duurtraining gepland maar maakten er niet het minste probleem van zich even op een lint te posteren voor den deze zijn blokskes. Ik vind het nog altijd gigantisch dat zo een klasbakken zonder verpinken zoveel respect opbrengen voor mijn training. Voor hetzelfde geld zeggen ze gewoon: "debutantje, zijt eens blij dat ge met ons mee de fiets op moogt".

Als ze Al-Sultan en Markske Herremans nu nog zouden overvliegen zou elke Europese Hawaii-winnaar momenteel op Lanzarote verblijven. Norman Stadler is immers sinds een paar dagen ook in La Santa neergestreken. Normaal ging hij deze ochtend ook mee de fiets op. Dan had het feest met de blokskes helemaal compleet geweest.

Eergisteren overigens ook nog een mooi cadeautje ontvangen. Ik ben hier al een tijdje mijn paddels kwijt. Enkele weken geleden schooide ik geregeld de paddels van Chrissie Wellington eens af om toch nog eens met paddels te kunnen zwemmen. Eergisteren lag er een pakketje vanuit Engeland in mijn postvakje: een set nieuwe paddels van TYR met een kaartje: "Happy training, Chrissie."

Ge ziet, we trekken onze plan hier nog wel even..

Groeten

Opgepast

Opgepast...



... aan zij die zich op een van de Canarische eilanden bevinden.

Het is tijd om nog eens alle registers open te trekken tijdens mijn 2de stage van het jaar.

Deze week hebben Mel en ik immers een weekske La Santa geboekt. Het seizoen begint er stillaan aan te komen dus tijd om nog eens wat kilometerkes te malen.

Mijn trainingen in Newcastle zijn voldoende om de conditie te onderhouden. Maar ik heb die stages nodig om die stappen vooruit te zetten richting wedstrijdseizoen.

De eerste echte test van dit seizoen zal in April plaatsvinden. Ik ben aan het twijfelen tussen enerzijds het EK Powerman duathlon in Horst aan de Maas op 19 april of de marathon van Antwerpen op 26 april.

Zij die kunnen zeggen welke foto's in Lanzarote getrokken zijn en welke in Newcastle mogen hun antwoord opsturen per gele briefkaart naar Postbus 24 te Chakamaka en maken kans op een gesigneerde prachtfoto van Ben De Wolf.

De groetjes vanuit het Noorden,

Bobke.

Lactaattest

Dit zal voor een tijdje het laatste blogverslag zijn gekruid met het nodige hoogkwalitatieve fotomateriaal. Een paar uurtjes geleden heb ik immers ons ma en pa (de sportfotograaf van dienst) afgezet aan de luchthaven om de vlieger terug te nemen richting de luchthaven van Wuustwezel (of ergens in de buurt).
Woensdag heb ik voor het eerst in x-aantal jaar nog eens het melkzuur tot in mijn kleinste teen voelen stromen. Ik had vooreerst het geluk dat Luc Van Lierde zijn Lactate Pro-meettoestelletje mee op trainingsstage had genomen. Ten tweede had ik dan nog eens extra geluk en de eer dat hij met plezier tijd vrijmaakte om een veldtest lopen van mij af te nemen. 4x 2000m op de piste, telkens aan een iets sneller tempo. De test werd dan afgesloten met een melkzuurfestijn, nl 600m alles uit de kast. Het resultaat van de test heeft me een enorme boost gegeven dat al de reeds geïnvesteerde trainingsuren renderen en dat ik qua lopen alvast volledig op schema zit. Door vanaf nu héél exact te kunnen trainen moet er nog de nodige progressie geboekt kunnen worden richting mei.
Een tweede motivatie-boost heb ik deze week eindelijk mogen ondervinden in het zwemmen. Van mijn lopen en fietsen was ik al langer tevreden qua trainingsniveau. Het zwemmen bleef echter gigantisch achter. Gedurende drie maanden was het allesbehalve een pretje om het openluchtbad in te duiken. Steeds te koud om kwalitatief zonder wetsuit te zwemmen en ik heb een hekel aan zwemmen met een wetsuit in een zwembad. Zeker als de velcronstrip versleten is en er bij elk keerpunt een half zwembad in de wetsuit loopt. Elke zwemtraining werd dan ook meestal voorafgegaan door een klaagzang van een half uur. Tot nu. Vanaf vorig weekend is het hier echter schitterend weer geworden met als gevolg dat het water eindelijk deftig is opgewarmd. Onmiddellijk er van geprofiteerd om wat zwemkilometers bij te trainen.
Om dit bericht met een laatste positieve noot af te sluiten. Bobke en zijn ega hebben opnieuw een verblijf in La Santa vastgelegd. Binnen drie weekjes kan ik hen al terug ontvangen. Schitterend, schitterend,…

Zoals in eerder bericht aangehaald heb ik hier voor 2 weken het gezelschap van ons ma en pa. Deze maandag heeft make De Wolf hier zowaar haar Duathlon-debuut gemaakt tijdens de wekelijkse La Santa Duathlon. Op de leeftijd van 49 stond sporten bij ons ma zowat op de onderste trede van favoriete bezigheden en interesses. Gaan kijken naar de kunstjes (lees: de langdurige opwarming naast de zijlijn) van haar twee beperkte Ronaldinho´s, de weekendwandeling en het zomerse fietstochtje richting een terrasje niet te na gesproken. Tot ze 4 jaar geleden, ik dacht bij bevlieging, het idee kreeg om te beginnen lopen. Niks bevlieging dus. Nu vier jaar later worden er hier nog steeds de kilometers rond de lagoon afgewerkt en nu dus voor het eerst ook een duathlon op het palmares. Tijdens de 15km lange fietsproef mocht er overigens nog serieus 7km richting Tinajo geklauterd worden. Dit plus 2,5km lopen voor en na het fietsen werd properkes afgewerkt in 1u05min. Dikke proficiat make, het was geweldig om te zien.



Voor mezelf ziet het er trainings-, werk- en gastheergewijs de komende weken weer mooi uit. Vanaf vrijdag start hier opnieuw voor 2 weken een bike week. Dit keer met Ain-Alar Juhansson, het fietskanon from Estonia die dit jaar in Hawaii alles aan flarden reed (ze zijn er de nieuwe asfalt nog aan het gieten). Deze bike week loopt onmiddellijk over in het lange afstand Triathlon-kamp waar ik hopelijk ook mee moet helpen. Het Triathlon-kamp wordt dan mooi afgerond met een week trainingscongée van 9 tot 16 maart voor de grootste volumeweek van mijn voorbereiding. Tijdens deze weken krijg ik dan achtereenvolgens Mark Withakker (de Tower of Power die heeft deelgenomen in Antwerpen), Bertje Jammaer, Ovike en hopelijk onzen Bob en Mel over de vloer. 166B zal weer mooi volgepakt zitten. Mooi zo. Eens de gasten en de kampen gepasseerd zal het tijd zijn voor de eerste test. De dubbel olympische Triathlon van Gran Canaria van 29maart zal er rap zijn...



Groeten vanuit een eindelijk zonovergoten Lanzarote

Dit berichtje wordt opnieuw opgefleurd met enkele loopfoto's. We moeten er van profiteren nu de paparazi-paus van Wezel hier met zijn telescooplens in aanslag in La Santa en omgeving rond dwaalt. Dinsdag had ik Track-session op het werkmenu, aangezien er nada personas opdaagden kon ik naar believen de eigen track-session afwerken. Een mix van 400'tjes en 800'tjes.

Een soortgelijke training had ik vandaag op het programma gezet voor Kimmeke Thomasen, mijn compagnon in 166B. Sinds enkele weken ben ik zijn coach in zijn voorbereiding op het grote marathon debuut. Toen Kim hier 5 maanden geleden, één week voor mij, arriveerde had hij nog nooit een loopsloef van dichtbij gezien. Fietsen en fietsen repareren wat zijn dada. Maar blijkbaar werkten mijn vetloopjes voor het ontbijt inspirerend voor hem want al na een paar dagen samenwonen in 166B trok hij iets aan zijn voeten wat op een loopschoen trok om me te vergezellen. Nu 5 maanden later zit hij dus in de laatste rechte lijn richting de marathon van Barcelona op 1 maart. Het is echt schitterend om hem te helpen bij zijn voorbereiding hierop. Ik ben er zeker van, hij gaat dat goed doen en die 42km vlot afmalen.

Nu samen richting Gym voor de dagelijkse stretching-sessie, en dan met make en pake De Wolf lekker gaan dineren.

Groeten,

Ben

Zon - storm

De ene dag stralend zomerweer, de andere dag gigantische storm. Zo is het hier eigenlijk al sinds oktober. Gisteren was het gelukkig zo een stralend zomerdagje waarin het puur genieten was om te trainen. Ideaal dus om de laatste looptraining van de week af te werken. Daar waar de magische grens van 100km in één week enkele maanden geleden voor mij een utopie leek werd deze gisteren vrolijk overschreden. 101 loopkilometers werden er gisteren op 6 dagen tijd afgeklokt. Op één van de foto's zie je een jonge dame de helling oplopen achter mij. Het is Chrissie Wellington, dit jaar voor de tweede keer op imponerende wijze Hawaii gewonnen bij de vrouwen. Ik moet zeggen, blij dat ze de andere richting uitliep want denk dat ik met een serieuze valling zou zitten als ze me zou passeren.

Ik ben overigens net terug van bij haar op het appartement om mijn rollen op te pikken. Vandaag is het immers weer de andere kant van de medaille. Storm à volonté. Aangezien buiten fietsen bij dit weer even aangenaam is als momenteel een zwemmeke in de put van Wezel ga ik hier sebiet een krachttraining op de rollen afwerken in het appartementje. Blij dat ik de rollen een aantal maanden geleden gekocht heb want ze hebben spijtig genoeg al meer dienst moeten doen dan verwacht. Maar kom... een goei filmke in de DVD speler, de fiets recht voor Kim zijn flatscreen en verstand op nul. Er zijn ergere dingen om te doen.

Un salud.