Dag en nacht verschil. Zo zou ik het gevoel beschrijven tussen de beentjes vandaag en vorige week. Opnieuw 5h op de fiets gezeten. Drie uur en half puur genieten in het gezelschap van twee ex- Topsport ABC collega's, Gijs en Bert. Genieten onder een stralend zonneke met de wind in de rug, tot dat we halfweg Tabayesco een tropische plensbui als extra'tje voorgeschoteld kregen. Het werd nog plezanter toen, eens boven, bleek dat Bert ergens naar rechts was gedraaid ipv links. Na een half uur schilderen en bevriezen op de top van de klim, in de gietende regen, zat er niets anders op dan met Gijs verder te rijden en te hopen dat Bert zijn weg terug wel zou vinden. Wat gelukkig allemaal vlot gebeurde.
Morgen kan ik dan nog extra schoon gezelschap ontvangen. Fantastisch dat den broer en de potentiële schoonzus met mij het nieuwe jaar komen inzetten. Een week van stevig trainen en één allerlaatste gigantische bom van een feest op woensdag. Meer moet dat niet zijn als vooruitzicht voor de komende dagen.
Groeten mannekes.
zaterdag 27 december 2008
donderdag 25 december 2008
zaterdag 20 december 2008
Hey gaffels,
Hier nog eens een berichtje vanop de Noordpool. Hieronder ziet ge een aantal fotokes van men nieuw trainingsterrein. Ok een beetje frisser dan in Lanzarote, maar zeker niet minder mooi.
Ik had trouwens het genoegen de Ma en de Pa voor een weekske over de vloer te hebben hier in Newcastle. We hebben dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om de omgeving eens te verkennen.
Vanaf dinsdag heb ik nen dag of 10 congee. Eerst gaan we Kerstmis vieren in Wales en dan vliegen we voor een weekse naar den kleinen broeder in Lanzarote voor men eerste stage van het nieuwe seizoen. Hij zit al met een serieus EI in zen broek en begint al aan prehandicapping te doen: "Ik zit er door, ik ben moe, men beentjes doen zeer,..."
Ik zal daar nog eens alle registers opentrekken en zien wat er nog inzit na twee maanden Engeland. De voorbije maanden altijd bezig gebleven maar natuurlijk wel geen 30 uur per week meer. Ik heb de laatste weken heel wat aan spinning gedaan, geregeld een loopke afgewerkt langs the river Tyne en af en toe ook eens op het fietske gesprongen. In Lanzarote wil ik aan de opbouw voor het volgende seizoen beginnen. Dus heel veel kilometers afmalen en een stevige basis opbouwen.
Er zal natuurlijk ook wel een deftig feestje worden afgewerkt van oud naar Nieuw.
Aan iedereen al een prettig kerstfeest en het allerbeste voor het nieuwe jaar.
Bobke en Mel.
Choco!
De door de Guy van de Stroop, in de late uurtjes, regelmatig gescandeerde uitdrukking "Het vat is af" was vandaag gedurende 5h op de fiets volledig op mijn lijf van toepassing. Nul, nul kracht in de benen, pijnlijke quadriceps, een hartslag die nog amper naar omhoog gaat en de oren van mijn fietscompagnon zijn kop zagen over de naar mijn goesting te strakke wind (sorry Gunther) waren voor mij de overduidelijke signalen dat er eventjes zonder enig schuldgevoel met de geteisterde beentjes omhoog gelegen moet en mag worden om verdere vermoeidheid te vermijden (die prijs voor langste zin van het jaar is ook weeral binnen). Onmiddellijk na de rit de koe bij de horens gevat (of de handdoek uit de kast gepakt is misschien beter) en me, sinds lang, een dik uur languit in de zon gelegd.
Vanaf maandag tot en met gisteren wel gans de week weer opnieuw schitterend kunnen trainen. Fris, veel kracht op de fiets en het lopen dat beetje bij beetje terug op lopen begint te lijken.
Voor het kopje is dit een belangrijke week geweest. Ik wou vooral focussen op het lopen. Als ik inderdaad vol voor de Ironman wil gaan moet mijn heup toch in staat zijn de komende maanden een aanzienlijke loopbelasting aan te kunnen. Beter dan verhoopt heb ik deze week op 5 dagen 65 km kunnen lopen met voor het eerst sinds maanden snelheid in de trainingen. Daar waar ik een maand geleden na een duurloop van 20km met Bob Maesen opnieuw aan de onstekingsremmers mocht, ondervond ik maandag na opnieuw een duurloop van 20km niet de minste hinder. Plus, het feit dat ik gisteren voor het eerst in mijn leven 25km op een dag heb gelopen zal misschien ook wel een lichte rol spelen in de sch*tbenen die ik vandaag had :-). De 25km werden wel bijeengesprokkeld door een ochtendtraining van 13km en een avondtraining van 12km. Ik ben van plan om vooral op deze manier mijn weekkilometers verder op te bouwen.
Even een lekkere bokkensprong maken in de chronologie van mijn verslag maar vorige week zaterdag ook nog een fantastische avond gehad. Zoals in mijn vorige bestseller aangehaald stond het La Santa-Kerstfeest gepland. Na drie maanden patersgewijs leven (op die uitspatting bij Hanske zijnen trouw na) lagen de verwachtingen hoog maar werden die met verve ingelost. Goeie sfeer, goei eten, vrouwen die per pint knapper en knapper werden en zowaar dikke prijs bij de jaarlijkse kersttombola. Gelukzak die ik ben won ik zowaar een haartontkrultang (als dit woord bestaat), een kruimeldief en jawel, als kers op de taart, een set huidverzorgingsproducten op basis van het allomgeprezen Aloë Vera.
Het volgende verslag wordt hopelijk terug volledig gerecupereerd en fris neergetokkeld. Het zal nodig zijn dan want ik krijg vanaf 28 december een atleetje uit Newcastle over de vloer die hier na enige triathlon-loze maanden nog eens een stage komt afwerken. Dus kalm houden van de week, en zorgen dat er poeier in de benen zit vanaf volgende week zondag :-).
Vanaf maandag tot en met gisteren wel gans de week weer opnieuw schitterend kunnen trainen. Fris, veel kracht op de fiets en het lopen dat beetje bij beetje terug op lopen begint te lijken.
Voor het kopje is dit een belangrijke week geweest. Ik wou vooral focussen op het lopen. Als ik inderdaad vol voor de Ironman wil gaan moet mijn heup toch in staat zijn de komende maanden een aanzienlijke loopbelasting aan te kunnen. Beter dan verhoopt heb ik deze week op 5 dagen 65 km kunnen lopen met voor het eerst sinds maanden snelheid in de trainingen. Daar waar ik een maand geleden na een duurloop van 20km met Bob Maesen opnieuw aan de onstekingsremmers mocht, ondervond ik maandag na opnieuw een duurloop van 20km niet de minste hinder. Plus, het feit dat ik gisteren voor het eerst in mijn leven 25km op een dag heb gelopen zal misschien ook wel een lichte rol spelen in de sch*tbenen die ik vandaag had :-). De 25km werden wel bijeengesprokkeld door een ochtendtraining van 13km en een avondtraining van 12km. Ik ben van plan om vooral op deze manier mijn weekkilometers verder op te bouwen.
Even een lekkere bokkensprong maken in de chronologie van mijn verslag maar vorige week zaterdag ook nog een fantastische avond gehad. Zoals in mijn vorige bestseller aangehaald stond het La Santa-Kerstfeest gepland. Na drie maanden patersgewijs leven (op die uitspatting bij Hanske zijnen trouw na) lagen de verwachtingen hoog maar werden die met verve ingelost. Goeie sfeer, goei eten, vrouwen die per pint knapper en knapper werden en zowaar dikke prijs bij de jaarlijkse kersttombola. Gelukzak die ik ben won ik zowaar een haartontkrultang (als dit woord bestaat), een kruimeldief en jawel, als kers op de taart, een set huidverzorgingsproducten op basis van het allomgeprezen Aloë Vera.
Het volgende verslag wordt hopelijk terug volledig gerecupereerd en fris neergetokkeld. Het zal nodig zijn dan want ik krijg vanaf 28 december een atleetje uit Newcastle over de vloer die hier na enige triathlon-loze maanden nog eens een stage komt afwerken. Dus kalm houden van de week, en zorgen dat er poeier in de benen zit vanaf volgende week zondag :-).
zondag 14 december 2008
Kort een filmpje posten van YouTube. Het is Ain-Alar, de trainingsmaat voor deze week op de fiets. Het is een filmpje dat hij heeft opgenomen om nieuwe sponsors te vinden. De crisis laat zich blijkbaar overal voelen. Dat zelfs een 13e plaats in Hawaii en de snelste fietstijd daar, nog niet mogen volstaan om zonder zorgen je beroep te kunnen uitoefenen het jaar nadien. Indrukwekkende verschijning. http://www.youtube.com/watch?v=0aT-cyU7eps
zaterdag 13 december 2008
Belgische weersomstandigheden (in de zomer)
Net terug van een lekker 5h durend gevecht met de Lanzarote-wind. Opnieuw vergezeld van twee Esten de fiets over Haria en Mirador gebeukt en gestomt. Spijtig genoeg kan ik hier qua weer in het algemeen niet te hoog van de toren blazen. Naast de al aangehaalde strakke bries, nagenoeg gans de tijd bewolkt, fris en geregeld een lekkere plensbui. Qua fietsen en lopen allemaal weinig hinderlijk voor mijn motivatie maar om me bij dit weer hier in het bij momenten ijskoude water te storten, daar werd deze week al wel eens meerdere keren een zuur gezicht voor getrokken.
Donderdag was ik zo heldhaftig om om 7h in de kloeke bast het water in te springen. “En ge zult er niet uitkomen voor er 4km in de armen zit, pannekoek”, gonstte het zoals bijna elke zwemtraining in mijn kopke. En jawel, na 4km werd er al rillend, met de warmste sweater, de langste broek en de dikste sokken onder den dons gekropen voor een half uur om de kerntemperatuur terug op peil te brengen. Ter info, na dit schrijfsel heb ik nog een zwemtraining op het heerlijke trainingsmenu gezet. De wetsuit ligt al klaar, vergezeld van het potteke vaseline om de nek niet tot schuurpapier te herleiden.
Echter, nadien gaat er vanavond eens in de verste verte niet aan triathlon gedacht worden. Dan staat hier immers de La Santa kerstdiner gepland. Het hotel organiseert dan een kerstfeest voor al het personeel. Eten en drinken à volenté in Atlantico en nadien de disco. Het is hier al van Bob en Mel hun laatste show (eind september) geleden dat ik hier nog mijn gezicht in de disco heb vertoond en eens ben doorgezakt. Ik hoop dat ze me nog herkennen. Morgenvroeg zal de kleine uitspatting al gelijk uitgezweet mogen worden. Dan moet ik immers om 8h al op het appel staan om de 4km morning run af te malen. Ik zal de tandjes maar goed poetsen op voorhand.
Vrienden van het noorden, u weze bij deze gegroet.
Donderdag was ik zo heldhaftig om om 7h in de kloeke bast het water in te springen. “En ge zult er niet uitkomen voor er 4km in de armen zit, pannekoek”, gonstte het zoals bijna elke zwemtraining in mijn kopke. En jawel, na 4km werd er al rillend, met de warmste sweater, de langste broek en de dikste sokken onder den dons gekropen voor een half uur om de kerntemperatuur terug op peil te brengen. Ter info, na dit schrijfsel heb ik nog een zwemtraining op het heerlijke trainingsmenu gezet. De wetsuit ligt al klaar, vergezeld van het potteke vaseline om de nek niet tot schuurpapier te herleiden.
Echter, nadien gaat er vanavond eens in de verste verte niet aan triathlon gedacht worden. Dan staat hier immers de La Santa kerstdiner gepland. Het hotel organiseert dan een kerstfeest voor al het personeel. Eten en drinken à volenté in Atlantico en nadien de disco. Het is hier al van Bob en Mel hun laatste show (eind september) geleden dat ik hier nog mijn gezicht in de disco heb vertoond en eens ben doorgezakt. Ik hoop dat ze me nog herkennen. Morgenvroeg zal de kleine uitspatting al gelijk uitgezweet mogen worden. Dan moet ik immers om 8h al op het appel staan om de 4km morning run af te malen. Ik zal de tandjes maar goed poetsen op voorhand.
Vrienden van het noorden, u weze bij deze gegroet.
zaterdag 6 december 2008
Terug thuis
Na een schitterende vakantieweek zijn we sinds woensdag terug op de allomgekende rotspartij aanbeland. Toch twee dagen moeite gehad om uit mijn korte maar krachtige Belgische winterslaap te ontwaken. Moest me echt terug aan het trainen zetten want een week plat in de zetel liggen went sneller dan gedacht en is zeker ook een aangename bezigheid zo bleek. De korte motivatiedip is echter alweer volledig terug op de vlieger richting Wezel gezet en ingeruild voor een mooi nieuw pakske ‘moral’.
Hoe kan het ook anders… La Santa is momenteel weer de uitvalsbasis voor een heel peloton atleten. Gisteren ging ik even de borst nat maken, in het voor de moment ijskoude Olympische bad. Ik had 5x400m tempo gepland als kerngedeelte. Het glijden met lange slagen had meer weg van een waterpolo gevecht met mezelf als ik mijn tijden zag. Ten gevolge van het koude water, zo stelde ik me gerust. Kan niet goed zijn voor de spieren en de anders bij wijlen geweldig soepele slag. Tot er een Spanjaardje naast mij dezelfde training op het menu bleek hebben te staan. Elke 400m werd proper afgeklokt op 4’30”. Even 15” ademhalen tussen elke herhaling in bleek voldoende terwijl ik toch een half minuutje nodig had om de longen terug vol te pompen. Blijkbaar viel de impact op zijn spieren nog wel mee. Gelukkig voor mij bleek mijn gebuur Xavier Gomez te zijn. Waarschijnlijk de snelste triathleet op de Olympische afstand op deze aardkloot. Meer dan logisch dan ook dat ik daar een gigantische zwembroek van gepast kreeg.
Deze ochtend dan opnieuw in mooi gezelschap kunnen trainen. Om 7h had ik afgesproken met de reus van Estland voor 50’ duurloop. Ain Allar Juhansson, ergens in het archief staat hij nog met Bob op de foto in Hawaii, is hier ook gearriveerd. Om 9h dan opnieuw met Ain Allar de fiets op voor 4h duurrit. 2h30” in gezelschap, nadien nog 1h30 individueel de kilometers malen. Echt genoten van de training. Ain Allar is echt een gigantische verschijning op de fiets. Twee maanden geleden verpulverde hij nog alle fietstijden met de snelste fietschrono in Hawaii (een propere 41km/h gemiddeld over 180km beuken tegen een lekker briesje). Vandaag had hij een krachttraining op het programma staan. Mijn ogen staan nog scheel van op zijn SRM (powermeter) te loeren. Zijn laatste blokje werd netjes afgewerkt aan 520W. Voor zij die al eens de fiets boven halen, dat is een vrij behoorlijke weerstand om rond te draaien voor een aantal minuten.
Tot slot nog even dit essays afronden met schitterend nieuws. Althans voor mij, maar Bobbie from Brittain en zijn levensgezellin komen hier het nieuwe jaar inzetten. Het aftellen is al begonnen. Dat hij in Newcastle zijne fiets al maar eens een paar keer op de rollen zet op voorhand anders gaat hij heel veel de carbonne zolen van Nike fietsschoenen en een dikke kont in een zwarte koersbroek voor zijn ogen zien ;-).
Met andere woorden, alles hier terug dik in orde.
Hieronder ook nog enkele foto’s van de trouw van zaterdag kwestie van aan de vraag bij het vorige bericht te voldoen.
Adios
Hoe kan het ook anders… La Santa is momenteel weer de uitvalsbasis voor een heel peloton atleten. Gisteren ging ik even de borst nat maken, in het voor de moment ijskoude Olympische bad. Ik had 5x400m tempo gepland als kerngedeelte. Het glijden met lange slagen had meer weg van een waterpolo gevecht met mezelf als ik mijn tijden zag. Ten gevolge van het koude water, zo stelde ik me gerust. Kan niet goed zijn voor de spieren en de anders bij wijlen geweldig soepele slag. Tot er een Spanjaardje naast mij dezelfde training op het menu bleek hebben te staan. Elke 400m werd proper afgeklokt op 4’30”. Even 15” ademhalen tussen elke herhaling in bleek voldoende terwijl ik toch een half minuutje nodig had om de longen terug vol te pompen. Blijkbaar viel de impact op zijn spieren nog wel mee. Gelukkig voor mij bleek mijn gebuur Xavier Gomez te zijn. Waarschijnlijk de snelste triathleet op de Olympische afstand op deze aardkloot. Meer dan logisch dan ook dat ik daar een gigantische zwembroek van gepast kreeg.
Deze ochtend dan opnieuw in mooi gezelschap kunnen trainen. Om 7h had ik afgesproken met de reus van Estland voor 50’ duurloop. Ain Allar Juhansson, ergens in het archief staat hij nog met Bob op de foto in Hawaii, is hier ook gearriveerd. Om 9h dan opnieuw met Ain Allar de fiets op voor 4h duurrit. 2h30” in gezelschap, nadien nog 1h30 individueel de kilometers malen. Echt genoten van de training. Ain Allar is echt een gigantische verschijning op de fiets. Twee maanden geleden verpulverde hij nog alle fietstijden met de snelste fietschrono in Hawaii (een propere 41km/h gemiddeld over 180km beuken tegen een lekker briesje). Vandaag had hij een krachttraining op het programma staan. Mijn ogen staan nog scheel van op zijn SRM (powermeter) te loeren. Zijn laatste blokje werd netjes afgewerkt aan 520W. Voor zij die al eens de fiets boven halen, dat is een vrij behoorlijke weerstand om rond te draaien voor een aantal minuten.
Tot slot nog even dit essays afronden met schitterend nieuws. Althans voor mij, maar Bobbie from Brittain en zijn levensgezellin komen hier het nieuwe jaar inzetten. Het aftellen is al begonnen. Dat hij in Newcastle zijne fiets al maar eens een paar keer op de rollen zet op voorhand anders gaat hij heel veel de carbonne zolen van Nike fietsschoenen en een dikke kont in een zwarte koersbroek voor zijn ogen zien ;-).
Met andere woorden, alles hier terug dik in orde.
Hieronder ook nog enkele foto’s van de trouw van zaterdag kwestie van aan de vraag bij het vorige bericht te voldoen.
Adios
dinsdag 2 december 2008
Reisverslag
Nadat Bobbie hier een tijdje geleden regelmatig verslag uitbracht vanop tropische reisbestemmingen (Kona, Mawi,...) met bijhorende foto's van wuivende palmbomen, is het ditmaal mijn beurt om een korte impressie te schetsen van mijn mooie reisbestemming.
Na lang grasduinen in de Spaanse reisbrochures besloot ik, lak aan alle tradities, een reisbeweging noordwaarts te maken ipv de traditionele zuidelijke trip. Mijn oog viel onmiddellijk op een vijfsterren-Resort in Wuustwezel. Ik kan al dadelijk onderstrepen dat de ontvangst door de waard en zijn waardin een dikke zesde ster verdiende.
Ontdekkingsreiziger die ik ben wou ik me natuurlijk zo veel als mogelijk onderdompelen in de traditionele Vlaamse levenswijze, kwestie van een aanzienlijke portie van de bij wijlen vreemde lokale cultuur op de snuiven. Daarom mocht een regelrecht Belgisch huwelijksfeest niet op het reisprogramma ontbreken. Schitterende ervaring en dit op zich al maakte de lange trek naar het noorden de moeite waard. Toeristgewijs werden alle sportvoedingsrichtlijnen even opzij geschoven en werd er voor een weekend eens gretig gezondigd door rijkelijk te genieten van de traditionele keuken. Rode wijn ipv. sportdrank, Stella in den Highstreet als Recovery Shake, eendeborst met kroketten ipv de klassieke tonijnsalade van de kantine, en een appelstrüdeltje ipv. de zure, lastig te pellen appelsien. Langs deze weg nog eens mijn welgemeende gelukwensen aan het kersverse paar. Hopelijk zijn ze 's nachts tijdig de trap opgeraakt :-)
Enige minpuntje dat ik kan aanstippen van deze verder sublieme reiservaring is het lokale weer. De eerste drie dagen van mijn noordpoolreis hebben mijn, van bleinen en kapotte teennagels voorziene poezelige voetjes meer op de "chauffaash" (mooi locaal woord) gelegen dan in mijn sloefen gezeten. Ook twee donsdekens, een dik paar sokken en een dikke T-shirt volstonden maar net om de nachtelijke kou te trotseren. Qua stagebestemming voor actieve sporters durf ik dus andere reisbestemming aan te raden. Op maandag had ik, na bijna een ganse week de luierik uithangen, een één uur durend loopje gepland doorheen de locale toendra's. Na 26' dacht die gigantische kramp in mijn beide quadriceps daar blijkbaar iets anders over. Drie winters op rij overslaan maakt van een ooit zo doorwinterde eskimo als ik, blijkbaar snel een teer serreplantje.
Dus om af te ronden. Wuustwezel, een schitterende reisbestemming. Fantastische week gehad. Tof om al de locals nog eens terug te zien, om te zien dat er weer een extra bolle buik in de vriendenklik zit. Ook van genoten dat er net dezelfde periode ook een koppel uit Newcastle in het Resort verbleef waarvan de mannelijke helft verdacht veel op de waard leek.
Ik vrees alleen dat voor het komende half jaar nog enkel verslagen verzonden zullen worden vanuit thuisbasis Lanzarote. Tot de IM van Antwerpen heb ik geen plannen en budget meer om deze bestemming nog eens aan te doen. Vanaf nu draait het voor mij nog om één ding: eindelijk afwerken waarvoor ik twee jaar geleden, en drie maanden geleden opnieuw, voor vertrokken ben, IM Lanzarote. Mijn schema voor de komende zes maanden: trainen en mezelf tot in de puntjes soigneren. Geloof me, ik ga er net zo van genieten als deze week van de rust.
Groeten en hopelijk tot snel.
Na lang grasduinen in de Spaanse reisbrochures besloot ik, lak aan alle tradities, een reisbeweging noordwaarts te maken ipv de traditionele zuidelijke trip. Mijn oog viel onmiddellijk op een vijfsterren-Resort in Wuustwezel. Ik kan al dadelijk onderstrepen dat de ontvangst door de waard en zijn waardin een dikke zesde ster verdiende.
Ontdekkingsreiziger die ik ben wou ik me natuurlijk zo veel als mogelijk onderdompelen in de traditionele Vlaamse levenswijze, kwestie van een aanzienlijke portie van de bij wijlen vreemde lokale cultuur op de snuiven. Daarom mocht een regelrecht Belgisch huwelijksfeest niet op het reisprogramma ontbreken. Schitterende ervaring en dit op zich al maakte de lange trek naar het noorden de moeite waard. Toeristgewijs werden alle sportvoedingsrichtlijnen even opzij geschoven en werd er voor een weekend eens gretig gezondigd door rijkelijk te genieten van de traditionele keuken. Rode wijn ipv. sportdrank, Stella in den Highstreet als Recovery Shake, eendeborst met kroketten ipv de klassieke tonijnsalade van de kantine, en een appelstrüdeltje ipv. de zure, lastig te pellen appelsien. Langs deze weg nog eens mijn welgemeende gelukwensen aan het kersverse paar. Hopelijk zijn ze 's nachts tijdig de trap opgeraakt :-)
Enige minpuntje dat ik kan aanstippen van deze verder sublieme reiservaring is het lokale weer. De eerste drie dagen van mijn noordpoolreis hebben mijn, van bleinen en kapotte teennagels voorziene poezelige voetjes meer op de "chauffaash" (mooi locaal woord) gelegen dan in mijn sloefen gezeten. Ook twee donsdekens, een dik paar sokken en een dikke T-shirt volstonden maar net om de nachtelijke kou te trotseren. Qua stagebestemming voor actieve sporters durf ik dus andere reisbestemming aan te raden. Op maandag had ik, na bijna een ganse week de luierik uithangen, een één uur durend loopje gepland doorheen de locale toendra's. Na 26' dacht die gigantische kramp in mijn beide quadriceps daar blijkbaar iets anders over. Drie winters op rij overslaan maakt van een ooit zo doorwinterde eskimo als ik, blijkbaar snel een teer serreplantje.
Dus om af te ronden. Wuustwezel, een schitterende reisbestemming. Fantastische week gehad. Tof om al de locals nog eens terug te zien, om te zien dat er weer een extra bolle buik in de vriendenklik zit. Ook van genoten dat er net dezelfde periode ook een koppel uit Newcastle in het Resort verbleef waarvan de mannelijke helft verdacht veel op de waard leek.
Ik vrees alleen dat voor het komende half jaar nog enkel verslagen verzonden zullen worden vanuit thuisbasis Lanzarote. Tot de IM van Antwerpen heb ik geen plannen en budget meer om deze bestemming nog eens aan te doen. Vanaf nu draait het voor mij nog om één ding: eindelijk afwerken waarvoor ik twee jaar geleden, en drie maanden geleden opnieuw, voor vertrokken ben, IM Lanzarote. Mijn schema voor de komende zes maanden: trainen en mezelf tot in de puntjes soigneren. Geloof me, ik ga er net zo van genieten als deze week van de rust.
Groeten en hopelijk tot snel.
Abonneren op:
Posts (Atom)
