Laatste dagjes

Het einde van mijn Lanzarote-avontuur begint meer en meer in zicht te komen. Nog minder dan een week te gaan en we zitten op het vliegtuig richting België. Zeventien maanden geleden kwamen onzen Bobbie en ik hier aan met ons valieske en de fietszak, met de bedoeling negen maanden een aangename job uit te oefenen in het Mekka van de triathlonsport. Het is zonder enige twijfel de beste periode uit mijn leven geworden. Over de ganse lijn een onvergetelijke tijd. Met een paar dips op het einde maar vooral met heel veel en lange ups. Het geeft enkel een wrang gevoel dat ik omwille van een onnozel blessure hier moet vertrekken. Ik voel dat ik hier sportief nog zo, zo veel meer zou kunnen verbeteren indien ik fit was geweest. De motivatie voor de Ironman was ook zo gigantisch groot..maar ja.. Uitstel is geen afstel.

Ik heb me gelukkig redelijk snel over de ontgoocheling kunnen zetten waardoor ik hier toch weeral een paar mooi weekjes heb gehad sinds mijn vakantie in België. Ondanks dat ik geen concrete vooruitzichten heb qua wedstrijden heb ik de voorbije weken toch een aanzienlijk aantal kilometers kunnen bijeen zwemmen en fietsen. Aangezien ik wel moeite heb om me te motiveren om alleen te gaan trainen spreek ik meestal met iemand af om samen te zwemmen of te fietsen. Vorige week was Rutger Beke de zwempartner van dienst. Sinds de zaterdag zal er met onze gast, Bertje Jammaer, al eens in het zwembad gedoken worden.

Vooral aan ‘werkdagen’ als dinsdag zal ik nog regelmatig met plezier terugdenken. Als job 165km de fiets op met 8 gasten welke hier zijn voor de bike week. Om 8h eerst rustig naar de bakker slenteren. Ontbijtje nemen met den Bert. Mezelf in de La Santa koerstenue hijsen en richting bike center om de fiets voor 6h van stal te halen. Tijdens de rit had ik toch ook voortdurend in gedachten: “verdorie de laatste keer misschien op Mirador de Rio” of “ Dju, laatste keer volle gas op Tabayesco”.

Over Tabayesco gesproken. Tabayesco is één van de langere en mooiste klimmen op het eiland. Een 9-tal km lang, niet al te steil maar tijdens de bike-week regelmatig het strijdtoneel voor demarrages waarbij de derailleurs bijna afbreken, het stuur bijna wordt dubbelgeplooid en de lactaatophoping van de kleine teen tot achter de oren voelbaar is. Zo heb ik 3 dagen geleden (als werk natuurlijk) een geweldig duel uitgevochten met Ovi Schovi op de flanken van deze geweldige klim. Nadat het tempo per kilometer progressief werd opgevoerd vergallopeerde de kamergenoot zich halverwege de klim even in zijn 53 (is zijn groot verzet vooraan). Gewonnen spel zo redeneerde ik, en bleef strak het tempo aanhouden. Minuten ging ik hem in de laatste kilometers nog aan zijn broek geven zo dacht in in alle bescheidenheid. Alles ging goed dacht ik tot ik na elke haarspeldbocht de gigantische quadriceps van de Pothoek dichter en dichter zag komen tot uiteindelijk terug in mijn wiel. Blijkbaar snel nog ergens een Durvitanneke (cafeïnebolleke) uit de achterzak opgediept. Toen ik in de voorlaatste bocht met de moed der wanhoop een tandje bijstak en “ Verdekke, Kl**tzak!” hoorde roepen wist ik dat ik deze nipte zege bij thuiskomst nog lang zou koesteren. Het gebeurt immers niet elke dag dat ik de toekomstige top 10 fietser in de Ironman van Lanzarote een Club La Santa-koersbroekske pas.

Voor mijn vertrek staan er nog twee mooie afscheidsfeestjes gepland. Vrijdag gaan we met de Bike Center collega’s een stapje zetten in Puerto Del Carmen. Aangezien den broeder hier tijdens zijn verblijf is uitgegroeid tot het prototype van de gediplomeerde bike mechanic krijgen we regelmatig een flinke fooi van de gasten nadat hij van een krakend stalen ros een geöliede carbonne koerspaard heeft gemaakt. Die welverdiende tips gooien we telkens in een Tip-box waarmee we vrijdag bij wijze van afscheidsfeestje eens een Matti-iaanse lap gaan geven. Bartje en den Batti moeten dus geen al te frisse en montere gastheren verwachten bij aankomst. Maandag is dan mijn laatste show en showroom. Dit zal afsluitend gevierd worden in de Disco. Kijk naar beide afspraken al serieus uit. Het is de moment om het er eens even van te pakken.

Grtz

Ben