Groetjes Bob.
zaterdag 26 januari 2008
vrijdag 25 januari 2008
Afscheidsrit met de roommate
Vandaag hoogstwaarschijnlijk mijn laatste trainingsdag op de fiets afgewerkt. Ik had vanmorgen zin om er eens een speciale rit van te maken. Gelukkig dacht de roommate, Ovike, er net hetzelfde over. Samen met Bertje Jammaer, Olivier Maes en de Foli (Duitse kameraad die hier op het eiland woont) eerst een rustige klimrit afgewerkt van een 100km. Daarna samen met “DE Quadriceps” ons platgelegd op het tijdritstuur voor nog eens 100km extra met z’n tweetjes. Man, gewoon genoten van de eerste tot de laatste minuut. Na 6h35’ moe maar voldaan binnengereden in La Santa met 202km op de teller en een gemiddelde van 30,5km/h.
Merci Schoofske voor de fantastische afscheidsrit.
Merci Schoofske voor de fantastische afscheidsrit.
donderdag 24 januari 2008
Laatste dagjes
Het einde van mijn Lanzarote-avontuur begint meer en meer in zicht te komen. Nog minder dan een week te gaan en we zitten op het vliegtuig richting België. Zeventien maanden geleden kwamen onzen Bobbie en ik hier aan met ons valieske en de fietszak, met de bedoeling negen maanden een aangename job uit te oefenen in het Mekka van de triathlonsport. Het is zonder enige twijfel de beste periode uit mijn leven geworden. Over de ganse lijn een onvergetelijke tijd. Met een paar dips op het einde maar vooral met heel veel en lange ups. Het geeft enkel een wrang gevoel dat ik omwille van een onnozel blessure hier moet vertrekken. Ik voel dat ik hier sportief nog zo, zo veel meer zou kunnen verbeteren indien ik fit was geweest. De motivatie voor de Ironman was ook zo gigantisch groot..maar ja.. Uitstel is geen afstel.
Ik heb me gelukkig redelijk snel over de ontgoocheling kunnen zetten waardoor ik hier toch weeral een paar mooi weekjes heb gehad sinds mijn vakantie in België. Ondanks dat ik geen concrete vooruitzichten heb qua wedstrijden heb ik de voorbije weken toch een aanzienlijk aantal kilometers kunnen bijeen zwemmen en fietsen. Aangezien ik wel moeite heb om me te motiveren om alleen te gaan trainen spreek ik meestal met iemand af om samen te zwemmen of te fietsen. Vorige week was Rutger Beke de zwempartner van dienst. Sinds de zaterdag zal er met onze gast, Bertje Jammaer, al eens in het zwembad gedoken worden.
Vooral aan ‘werkdagen’ als dinsdag zal ik nog regelmatig met plezier terugdenken. Als job 165km de fiets op met 8 gasten welke hier zijn voor de bike week. Om 8h eerst rustig naar de bakker slenteren. Ontbijtje nemen met den Bert. Mezelf in de La Santa koerstenue hijsen en richting bike center om de fiets voor 6h van stal te halen. Tijdens de rit had ik toch ook voortdurend in gedachten: “verdorie de laatste keer misschien op Mirador de Rio” of “ Dju, laatste keer volle gas op Tabayesco”.
Over Tabayesco gesproken. Tabayesco is één van de langere en mooiste klimmen op het eiland. Een 9-tal km lang, niet al te steil maar tijdens de bike-week regelmatig het strijdtoneel voor demarrages waarbij de derailleurs bijna afbreken, het stuur bijna wordt dubbelgeplooid en de lactaatophoping van de kleine teen tot achter de oren voelbaar is. Zo heb ik 3 dagen geleden (als werk natuurlijk) een geweldig duel uitgevochten met Ovi Schovi op de flanken van deze geweldige klim. Nadat het tempo per kilometer progressief werd opgevoerd vergallopeerde de kamergenoot zich halverwege de klim even in zijn 53 (is zijn groot verzet vooraan). Gewonnen spel zo redeneerde ik, en bleef strak het tempo aanhouden. Minuten ging ik hem in de laatste kilometers nog aan zijn broek geven zo dacht in in alle bescheidenheid. Alles ging goed dacht ik tot ik na elke haarspeldbocht de gigantische quadriceps van de Pothoek dichter en dichter zag komen tot uiteindelijk terug in mijn wiel. Blijkbaar snel nog ergens een Durvitanneke (cafeïnebolleke) uit de achterzak opgediept. Toen ik in de voorlaatste bocht met de moed der wanhoop een tandje bijstak en “ Verdekke, Kl**tzak!” hoorde roepen wist ik dat ik deze nipte zege bij thuiskomst nog lang zou koesteren. Het gebeurt immers niet elke dag dat ik de toekomstige top 10 fietser in de Ironman van Lanzarote een Club La Santa-koersbroekske pas.
Voor mijn vertrek staan er nog twee mooie afscheidsfeestjes gepland. Vrijdag gaan we met de Bike Center collega’s een stapje zetten in Puerto Del Carmen. Aangezien den broeder hier tijdens zijn verblijf is uitgegroeid tot het prototype van de gediplomeerde bike mechanic krijgen we regelmatig een flinke fooi van de gasten nadat hij van een krakend stalen ros een geöliede carbonne koerspaard heeft gemaakt. Die welverdiende tips gooien we telkens in een Tip-box waarmee we vrijdag bij wijze van afscheidsfeestje eens een Matti-iaanse lap gaan geven. Bartje en den Batti moeten dus geen al te frisse en montere gastheren verwachten bij aankomst. Maandag is dan mijn laatste show en showroom. Dit zal afsluitend gevierd worden in de Disco. Kijk naar beide afspraken al serieus uit. Het is de moment om het er eens even van te pakken.
Grtz
Ben
Ik heb me gelukkig redelijk snel over de ontgoocheling kunnen zetten waardoor ik hier toch weeral een paar mooi weekjes heb gehad sinds mijn vakantie in België. Ondanks dat ik geen concrete vooruitzichten heb qua wedstrijden heb ik de voorbije weken toch een aanzienlijk aantal kilometers kunnen bijeen zwemmen en fietsen. Aangezien ik wel moeite heb om me te motiveren om alleen te gaan trainen spreek ik meestal met iemand af om samen te zwemmen of te fietsen. Vorige week was Rutger Beke de zwempartner van dienst. Sinds de zaterdag zal er met onze gast, Bertje Jammaer, al eens in het zwembad gedoken worden.
Vooral aan ‘werkdagen’ als dinsdag zal ik nog regelmatig met plezier terugdenken. Als job 165km de fiets op met 8 gasten welke hier zijn voor de bike week. Om 8h eerst rustig naar de bakker slenteren. Ontbijtje nemen met den Bert. Mezelf in de La Santa koerstenue hijsen en richting bike center om de fiets voor 6h van stal te halen. Tijdens de rit had ik toch ook voortdurend in gedachten: “verdorie de laatste keer misschien op Mirador de Rio” of “ Dju, laatste keer volle gas op Tabayesco”.
Over Tabayesco gesproken. Tabayesco is één van de langere en mooiste klimmen op het eiland. Een 9-tal km lang, niet al te steil maar tijdens de bike-week regelmatig het strijdtoneel voor demarrages waarbij de derailleurs bijna afbreken, het stuur bijna wordt dubbelgeplooid en de lactaatophoping van de kleine teen tot achter de oren voelbaar is. Zo heb ik 3 dagen geleden (als werk natuurlijk) een geweldig duel uitgevochten met Ovi Schovi op de flanken van deze geweldige klim. Nadat het tempo per kilometer progressief werd opgevoerd vergallopeerde de kamergenoot zich halverwege de klim even in zijn 53 (is zijn groot verzet vooraan). Gewonnen spel zo redeneerde ik, en bleef strak het tempo aanhouden. Minuten ging ik hem in de laatste kilometers nog aan zijn broek geven zo dacht in in alle bescheidenheid. Alles ging goed dacht ik tot ik na elke haarspeldbocht de gigantische quadriceps van de Pothoek dichter en dichter zag komen tot uiteindelijk terug in mijn wiel. Blijkbaar snel nog ergens een Durvitanneke (cafeïnebolleke) uit de achterzak opgediept. Toen ik in de voorlaatste bocht met de moed der wanhoop een tandje bijstak en “ Verdekke, Kl**tzak!” hoorde roepen wist ik dat ik deze nipte zege bij thuiskomst nog lang zou koesteren. Het gebeurt immers niet elke dag dat ik de toekomstige top 10 fietser in de Ironman van Lanzarote een Club La Santa-koersbroekske pas.
Voor mijn vertrek staan er nog twee mooie afscheidsfeestjes gepland. Vrijdag gaan we met de Bike Center collega’s een stapje zetten in Puerto Del Carmen. Aangezien den broeder hier tijdens zijn verblijf is uitgegroeid tot het prototype van de gediplomeerde bike mechanic krijgen we regelmatig een flinke fooi van de gasten nadat hij van een krakend stalen ros een geöliede carbonne koerspaard heeft gemaakt. Die welverdiende tips gooien we telkens in een Tip-box waarmee we vrijdag bij wijze van afscheidsfeestje eens een Matti-iaanse lap gaan geven. Bartje en den Batti moeten dus geen al te frisse en montere gastheren verwachten bij aankomst. Maandag is dan mijn laatste show en showroom. Dit zal afsluitend gevierd worden in de Disco. Kijk naar beide afspraken al serieus uit. Het is de moment om het er eens even van te pakken.
Grtz
Ben
maandag 21 januari 2008
Verslag duathlon
Hey Vrienden,
Zaterdag stond de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen voor de deur. De internationale duathlon van Lanzarote, 5km lopen, 21km fietsen en terug 2,5km lopen. Een goede test om te zien hoe het gesteld is met de conditie. Aangezien ik de laatste maanden alleen maar basistrainingen had gedaan en geen enkele specifieke snelheidstraining, wist ik dan ook niet goed wat ik mocht verwachten.
Topfavoriet was natuurlijk wereldkampioen duathlon Joerie Vansteenlandt.
Al van bij de start nam Joerie de leiding. Ik volgde in 3de positie. Al na 500m voelde ik dat Joeries tempo veel te hoog lag en begon een eigen tempo te zoeken. Na 1km was de winnaar eigenlijk al bekend. Joerie liep stelselmatig weg van de concurrentie. Ik volgde vrij comfortabel in de achtervolgende groep. Na de eerste 5km liep ik samen met 4 anderen de wissel binnen op 45seconden van Joerie.
Na een goede wissel trok ik op de fiets meteen de registers open. In de eerste 5km kon ik enkel op steun rekenen van de Fin Teemo Toivanen. Op de eerste klim moest een van de Spanjaarden de rol al lossen. Teemo had zich blijkbaar ook vergalopeert, want even later moest hij er ook af. Ik voelde me heel sterk op de fiets. Sporadisch kwam Moustafa Safout (winnaar van de superprestige van de Canarische Eilanden in 2007) eventjes aan de kop, maar ik stond er grotendeels alleen voor. Ik bleef echter goed gas geven om niemand te laten terugkomen. Na 10km waren we boven op de laatste helling en vanaf dan stond de wind volledig in de rug. Emilio Fernandez, de betere loper van ons gedrie, had tot dan nog geen meter kop gedaan. Ik moest dus nog iets ondernemen om van hem af te geraken.
De laatste 2km ben ik dan ook vol gedemmareert. Ik pakte vrij snel 100m en kwam alleen als 2de binnen in de wisselzone.
Aan het keerpunt van de laatste loopproef, zag ik Fernandez echter zeer dicht naderen. De laatste km kwam hij spijtig genoeg nog over me. Ik kon de derde plaats vast houden en liep over de finish in 1h01´47. Achteraf bekeken had ik beter wat vroeger aangevallen en misschien op de die manier de 2 plaats kunnen bemachtigen. Maar ik ben zeer tevreden van men wedstrijd en van de vorm voor de moment.
Uitslag:
1. Joeri Vansteelant(Bel) in 00:59:06
2. Emilio Montilla Fernandez (Esp) in 01:01:31
3. Bob de Wolf (Bel) in 01:01:47
Voor de volledige uitslag, foto´s en verslag kan je terecht op www.clublasanta.com.
Groetjes Bob.
Zaterdag stond de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen voor de deur. De internationale duathlon van Lanzarote, 5km lopen, 21km fietsen en terug 2,5km lopen. Een goede test om te zien hoe het gesteld is met de conditie. Aangezien ik de laatste maanden alleen maar basistrainingen had gedaan en geen enkele specifieke snelheidstraining, wist ik dan ook niet goed wat ik mocht verwachten.
Topfavoriet was natuurlijk wereldkampioen duathlon Joerie Vansteenlandt.
Al van bij de start nam Joerie de leiding. Ik volgde in 3de positie. Al na 500m voelde ik dat Joeries tempo veel te hoog lag en begon een eigen tempo te zoeken. Na 1km was de winnaar eigenlijk al bekend. Joerie liep stelselmatig weg van de concurrentie. Ik volgde vrij comfortabel in de achtervolgende groep. Na de eerste 5km liep ik samen met 4 anderen de wissel binnen op 45seconden van Joerie.
Na een goede wissel trok ik op de fiets meteen de registers open. In de eerste 5km kon ik enkel op steun rekenen van de Fin Teemo Toivanen. Op de eerste klim moest een van de Spanjaarden de rol al lossen. Teemo had zich blijkbaar ook vergalopeert, want even later moest hij er ook af. Ik voelde me heel sterk op de fiets. Sporadisch kwam Moustafa Safout (winnaar van de superprestige van de Canarische Eilanden in 2007) eventjes aan de kop, maar ik stond er grotendeels alleen voor. Ik bleef echter goed gas geven om niemand te laten terugkomen. Na 10km waren we boven op de laatste helling en vanaf dan stond de wind volledig in de rug. Emilio Fernandez, de betere loper van ons gedrie, had tot dan nog geen meter kop gedaan. Ik moest dus nog iets ondernemen om van hem af te geraken.
De laatste 2km ben ik dan ook vol gedemmareert. Ik pakte vrij snel 100m en kwam alleen als 2de binnen in de wisselzone.
Aan het keerpunt van de laatste loopproef, zag ik Fernandez echter zeer dicht naderen. De laatste km kwam hij spijtig genoeg nog over me. Ik kon de derde plaats vast houden en liep over de finish in 1h01´47. Achteraf bekeken had ik beter wat vroeger aangevallen en misschien op de die manier de 2 plaats kunnen bemachtigen. Maar ik ben zeer tevreden van men wedstrijd en van de vorm voor de moment.
Uitslag:
1. Joeri Vansteelant(Bel) in 00:59:06
2. Emilio Montilla Fernandez (Esp) in 01:01:31
3. Bob de Wolf (Bel) in 01:01:47
Voor de volledige uitslag, foto´s en verslag kan je terecht op www.clublasanta.com.
Groetjes Bob.
zondag 20 januari 2008
Duathlon Lanzarote
In afwachting van onzen Bobbie zijn persoonlijk verslag van zijn knappe 3e plaats in de Duathlon van Lanzarote, al een klein verslagje van de race verschenen op een interessante sport-website van Lanzarote (www.FB-optimizer.com).
The men’s race:
The story of first position is quickly told: JOERIE VAN STEELANT !!! The only time his opponents saw him was at the start line and after race, chatting with some orange in his hand…His first run leg (15:43 min) already gave him a lead of 45 sec. What followed was a demonstration of bike skill. He flew around the 20 km course letting world class triathlete Thomas Hellriegel (Hell on Wheels) comment. “That is awesome…!” Second run leg Joerie had no problems to secure his second consecutive victory on Lanzarote in 00:59:06.And behind him: five athletes set off together on the bikes. It was Bob de Wolf who set the pace sitting in front of the group most of the time. The 24th of Ironman Florida set such a pace that after 10km up hill only Adoudad and Montilla Fernandez (ESP) could follow. These three entered the second transition together. The last 2,5km had to bring the decision. Montilla Fernandez (1:01:32) had the best legs as he had kept in the background on the bike leg. De Wolf (1:01:47) came third running faster than Adoudad (1:02:08).
The men’s race:
The story of first position is quickly told: JOERIE VAN STEELANT !!! The only time his opponents saw him was at the start line and after race, chatting with some orange in his hand…His first run leg (15:43 min) already gave him a lead of 45 sec. What followed was a demonstration of bike skill. He flew around the 20 km course letting world class triathlete Thomas Hellriegel (Hell on Wheels) comment. “That is awesome…!” Second run leg Joerie had no problems to secure his second consecutive victory on Lanzarote in 00:59:06.And behind him: five athletes set off together on the bikes. It was Bob de Wolf who set the pace sitting in front of the group most of the time. The 24th of Ironman Florida set such a pace that after 10km up hill only Adoudad and Montilla Fernandez (ESP) could follow. These three entered the second transition together. The last 2,5km had to bring the decision. Montilla Fernandez (1:01:32) had the best legs as he had kept in the background on the bike leg. De Wolf (1:01:47) came third running faster than Adoudad (1:02:08).
Grtz Ben
maandag 14 januari 2008
Fotokes Kerstfeestje Club La Santa
Uitgeroepen tot koppel van de avond:
Als prijs had het winnende koppel het genoegen te mogen poseren tesamen met jaja, Ben De Wolf in hoogsteigen persoon.
Groetjes Bobke.
Als prijs had het winnende koppel het genoegen te mogen poseren tesamen met jaja, Ben De Wolf in hoogsteigen persoon.
Wat later op de avond vond klein Benneke het tijd om zijn veroeste versiertrukken nog eens uit te proberen. Vol geloof in eigen kunnen...
Het vrouwelijk schoon werd er wild van...
Beroemd triathleet Ovi Schovi was ook van de partij en hoe....
Het urenlange geweld op de dansvloer werd echter cash betaald in de terugreis!
Groetjes Bobke.
Vanop de groene vulkaan
Gegroet beste vrienden,
De eerste keer in ons 16 maanden durende verblijf hier op Lanzarote dat er zowaar groene begroeing te zien is op ons Eilandje. Best wel indrukwekkend. De voorbije maand een aantal keren een stevig regenbuike gehad gedurende de nacht en dat heeft er voor gezorgd dat we ons op sommige plaatsen in de Schotse Highlands wanen.
Op sportief vlak is het hier weer ongelooflijk genieten. De creme de la creme van de triathlon- en duathlonwereld is hier weer de basis aan het leggen voor de rest van het seizoen.
De voorbije weken dan ook al schitterende trainingritjes kunnen afwerken. Vorige zondag 130km en vorige dinsdag 155km gefietst in het gezelschap van Luc Van Lierde, Dirk Van Gossum en Dennis Devriendt, telkens met een gemiddelde van meer dan 30km/h. Woensdag dan 127km met den broeder en Joerie Vansteenlandt aan 32,5km/h. Vrijdag stond de eerste rit van de bike week op het programma tesamen met Malcolm Eliotte (winnaar van de puntentrui in de Vuelta en wereldkampioen bij de Masters), waarschijnlijk den beste coureur boven de 40jaar. En dan tenslotte de voorbije zaterdag nog de koninginnenrit van de bikeweek gereden over elk bergje, col en klimmeke van het eiland aan meer dan 30 per uur. Ook Rutger Beke, Stefan Vuckovic, Thomas Hellreigel, Nina Kraft en Ovi Schovi vertoeven hier voor de moment.
Wat het lopen betreft heel wat kilometerkes afgetuft tesamen met Joerie en ook een paar keer met Luc. Alles tesamen de voorbije 2 weken meer dan 800km gefietst, 134km gelopen en een goei 15km gezwommen. We kunnen dus stellen dat de voorbereiding voor het nieuwe seizoen goed gestart is. Het blijft hier echt wel the place to be!
We kunnen voor de moment ook nog eens plat Wezels klappen. De familie Dingenmans is hier volop op stage, Pa voor den Ironman, Jeroen om zijn koersseizoen voor te bereiden samen met de Stijn Van Looveren. Volgende week wordt er bovendien nog hoog Wezels bezoek verwacht, den Battie en Bartje Van Looveren. Den Bart vooral voor de disco en den Ben om zijn triathlonseizoen op gang te trekken, of was het andersom...? Ik hoop dat Bartje deze keer op tijd terugdraait in de mini triathlon. Ze hebben vorige keer 3 weken achter hem aan het zoeken geweest, die bleef maar lopen. De week nadien komt Bennieke hier weer alle parcoursrecords van de tabellen vegen. Ongelooflijk plezant om maten over de vloer te hebben.
Nu zoals ge allemaal al hebt kunnen lezen zal ik vanaf februari klein Benneke moeten missen. Het zal toch serieus wennen zijn. Ik zal u langs deze weg al even aangeven dat onzen Ben in topconditie op de operatietafel zal liggen. Zoals hij deze zaterdag de langste col van het eiland weer naar boven reed, amai menne frak. Ik ben bijna 7 keer in het ravijn gereden van het afzien. Dit betekent dat hij volgens mij in geen tijd terug topfit gaat zijn. Er is nu geen andere keuze en ik hoop enkel maar op een zeer geslaagde operatie en een snelle optimale revalidatie. En dan, daar ben ik 100% zeker van, zal hij nog ongelooflijke prestaties laten zien. Ik weet wat hij kan (meer dan hijzelf denk ik). Ik hoop gewoon uit de grond van mijn hart, dat hij eens een paar seizoenen zonder blessures kan trainen en kan laten zien wat er inzit.
De groetjes van Bobke.
De eerste keer in ons 16 maanden durende verblijf hier op Lanzarote dat er zowaar groene begroeing te zien is op ons Eilandje. Best wel indrukwekkend. De voorbije maand een aantal keren een stevig regenbuike gehad gedurende de nacht en dat heeft er voor gezorgd dat we ons op sommige plaatsen in de Schotse Highlands wanen.
Op sportief vlak is het hier weer ongelooflijk genieten. De creme de la creme van de triathlon- en duathlonwereld is hier weer de basis aan het leggen voor de rest van het seizoen.
De voorbije weken dan ook al schitterende trainingritjes kunnen afwerken. Vorige zondag 130km en vorige dinsdag 155km gefietst in het gezelschap van Luc Van Lierde, Dirk Van Gossum en Dennis Devriendt, telkens met een gemiddelde van meer dan 30km/h. Woensdag dan 127km met den broeder en Joerie Vansteenlandt aan 32,5km/h. Vrijdag stond de eerste rit van de bike week op het programma tesamen met Malcolm Eliotte (winnaar van de puntentrui in de Vuelta en wereldkampioen bij de Masters), waarschijnlijk den beste coureur boven de 40jaar. En dan tenslotte de voorbije zaterdag nog de koninginnenrit van de bikeweek gereden over elk bergje, col en klimmeke van het eiland aan meer dan 30 per uur. Ook Rutger Beke, Stefan Vuckovic, Thomas Hellreigel, Nina Kraft en Ovi Schovi vertoeven hier voor de moment.
Wat het lopen betreft heel wat kilometerkes afgetuft tesamen met Joerie en ook een paar keer met Luc. Alles tesamen de voorbije 2 weken meer dan 800km gefietst, 134km gelopen en een goei 15km gezwommen. We kunnen dus stellen dat de voorbereiding voor het nieuwe seizoen goed gestart is. Het blijft hier echt wel the place to be!
Wat al die trainingsarbeid heeft opgeleverd gaan we zaterdag eens testen in de eerste wedstrijd van het seizoen. Hier in La Santa staat immers de Internationale duathlon op de affiche. Een wedstrijd over 5km lopen, 21km fietsen en dan afsluitend terug 2,5km lopen. Hopen dat we even goed of beter kunnen doen dan de 7de plaats van vorig jaar. Joerie Vansteenlandt, winnaar vorig jaar, zal ook opnieuw aan de start staan.
We kunnen voor de moment ook nog eens plat Wezels klappen. De familie Dingenmans is hier volop op stage, Pa voor den Ironman, Jeroen om zijn koersseizoen voor te bereiden samen met de Stijn Van Looveren. Volgende week wordt er bovendien nog hoog Wezels bezoek verwacht, den Battie en Bartje Van Looveren. Den Bart vooral voor de disco en den Ben om zijn triathlonseizoen op gang te trekken, of was het andersom...? Ik hoop dat Bartje deze keer op tijd terugdraait in de mini triathlon. Ze hebben vorige keer 3 weken achter hem aan het zoeken geweest, die bleef maar lopen. De week nadien komt Bennieke hier weer alle parcoursrecords van de tabellen vegen. Ongelooflijk plezant om maten over de vloer te hebben.
Nu zoals ge allemaal al hebt kunnen lezen zal ik vanaf februari klein Benneke moeten missen. Het zal toch serieus wennen zijn. Ik zal u langs deze weg al even aangeven dat onzen Ben in topconditie op de operatietafel zal liggen. Zoals hij deze zaterdag de langste col van het eiland weer naar boven reed, amai menne frak. Ik ben bijna 7 keer in het ravijn gereden van het afzien. Dit betekent dat hij volgens mij in geen tijd terug topfit gaat zijn. Er is nu geen andere keuze en ik hoop enkel maar op een zeer geslaagde operatie en een snelle optimale revalidatie. En dan, daar ben ik 100% zeker van, zal hij nog ongelooflijke prestaties laten zien. Ik weet wat hij kan (meer dan hijzelf denk ik). Ik hoop gewoon uit de grond van mijn hart, dat hij eens een paar seizoenen zonder blessures kan trainen en kan laten zien wat er inzit.
De groetjes van Bobke.
zaterdag 5 januari 2008
Definitieve terugvlucht is geboekt. Op 30 januari sta ik terug in de vrieskou en de regen met de valies! Spijtig genoeg in het midden van de 2 toppers van Wezel hun verlof, maar terugvliegen op zaterdag zou dubbel zo duur geweest zijn. En ik zal de centjes nog kunnen gebruiken denk.
Nu hier proberen nog 3 mooi weken van te maken. Vrijdag begint hier voor twee weken een bike week. Gelukkig mag ik blijven zwemmen en fietsen. Heb de motivatie al terug gevonden om in zo goed mogelijke conditie naar de operatietafel te gaan zodat ik op zich maar 6 weken totaal niets mag doen. Zo zal ik sneller terug een doenbaar niveau halen tijdens de revalidatie en opbouw dan wanneer ik nu al volledig zou stoppen. Morgenvroeg wordt er al opnieuw om acht uur met den broer de fiets op gesprongen.
Grtz.
Ben
Vroegtijdig vertrek uit het paradijs
Helo,
Zoals een paar dagen geleden vermeld moest ik woensdag op onderzoek naar het ziekenhuis in Deurne in de hoop eindelijk een concreet antwoord te krijgen op de maandenlange heupproblemen. Wel, een antwoord heb ik gekregen maar het is alles behalve een aangenaam. Ik moet op 27 februari geopereerd worden aan de heup. De operatie kan enkel gebeuren in België en ook de 3 maanden revalidatie wil ik absoluut in België doen. Dit betekent dan ook dat ik hier donderdag in La Santa mijn ontslag heb ingediend en vroeger dan gepland en verwacht terug naar België zal komen.
Een exacte datum van terugkomst heb ik nog niet. Waarschijnlijk 2 februari want ik vernam hier gisteren dat den Batti zowaar een tripje richting het trainingsparadijs heeft geboekt van 25 januari tot 2 februari, samen met Bartje Van Looveren. Dus mogelijks neem ik dezelfde vlieger terug als de mannen.
Ik hou jullie op de hoogte en tot heel gauw dus..
Grtz
Ben
Zoals een paar dagen geleden vermeld moest ik woensdag op onderzoek naar het ziekenhuis in Deurne in de hoop eindelijk een concreet antwoord te krijgen op de maandenlange heupproblemen. Wel, een antwoord heb ik gekregen maar het is alles behalve een aangenaam. Ik moet op 27 februari geopereerd worden aan de heup. De operatie kan enkel gebeuren in België en ook de 3 maanden revalidatie wil ik absoluut in België doen. Dit betekent dan ook dat ik hier donderdag in La Santa mijn ontslag heb ingediend en vroeger dan gepland en verwacht terug naar België zal komen.
Een exacte datum van terugkomst heb ik nog niet. Waarschijnlijk 2 februari want ik vernam hier gisteren dat den Batti zowaar een tripje richting het trainingsparadijs heeft geboekt van 25 januari tot 2 februari, samen met Bartje Van Looveren. Dus mogelijks neem ik dezelfde vlieger terug als de mannen.
Ik hou jullie op de hoogte en tot heel gauw dus..
Grtz
Ben
woensdag 2 januari 2008
I'm leaving on a jetplain!!
Hello,
Vandaag alweer de laatste dag in Wuustwezel. Het heeft echt enorm deugd gedaan de feestdagen hier in België te kunnen doorbrengen. Ik had me geen betere verlofweek kunnen inbeelden. Eerste dag van de vakantie nog eens live de sfeer op een cyclocross mogen opsnuiven. Een half uurtje na de aankomst hing ik al wel boven de chauffage om mijn bevroren lippen, handen en voeten te ontdooien.
Zaterdagavond gezellig met de kameraden van het sportkot in Leuven eens iets gaan eten in Antwerpen. De meeste van die mannen had ik bijna twee jaar niet meer gezien.
Eén van de redenen waarom ik deze week nog eens wou afkomen was dat de maten van Wezel nog eens besloten hadden om naar goede gewoonte met de hele bende het nieuwe jaar in te zetten. Dit jaar hadden de feestneuzen Café Local uitgepikt als feestlocatie. Daar mocht en wou ik dus absoluut niet ontbreken. En terecht... Super gezellige avond gehad. 't Was fantastisch nog eens een pintje (of een rood wijntje) te pakken tussen de lachbuien door ( ik heb daar wel de Matti zijn elegant bulderlachje gemist). Gisteren dan de houten kop nog een binnen gestoken op het traditioneel familiefeestje.
Deze middag staat er nog een belangrijke afspraak geprogrammeerd. Ik hoop eindelijk, na 6 maanden blessureleed, te weten te komen wat er precies aan de heup scheelt. Ze hopen op de artro-mri die ze gaan nemen te kunnen zien dat ik een klein scheurtje in mijn gewrichtskapsel heb. Het ideaal scenario zou zijn dat ze inderdaad het scheurtje zien. Dan zou ik onmiddellijk een cortisone spuit kunnen krijgen. Dit zou mogelijk voldoende kunnen zijn om op korte termijn van de klachten verlost te zijn. Dan zou ik eindelijk het komende seizoen wat kunnen beginnen plannen. Ik heb nu al wel voor mezelf uitgemaakt dat de IM van Lanzarote geschrapt wordt. 6 maanden zonder deftige looptrainingen wordt cash betaalt op onze kleine vulkaan. Daarom me misschien meer richten op enkele Belgische halve triathlons. Dit hoop ik heel in het kort allemaal te kunnen plannen.
Tot slot moet ik hier absoluut ons ma en pa enorm bedanken voor alle moeite die ze hier de hele week weeral voor mij gedaan hebben. Van weg en weer rijden naar Schiphol (zelfs om half 2 vannacht), over het koken van de beste Belgische kost tot het met mij afschuimen van de ziekenhuizen en dokters,... altijd werd het zonder verpinken gedaan.
Eigenlijk iedereen van familie en maten, mercie voor de ontvangst en de schoon week. Je zult allemaal op eenzelfde ontvangst kunnen rekenen mocht je zin hebben om eens goedkoop 3500km meer naar het zuiden te trekken.
Grtz en waarschijnlijk voor de meeste tot de zomer.
Ben
Vandaag alweer de laatste dag in Wuustwezel. Het heeft echt enorm deugd gedaan de feestdagen hier in België te kunnen doorbrengen. Ik had me geen betere verlofweek kunnen inbeelden. Eerste dag van de vakantie nog eens live de sfeer op een cyclocross mogen opsnuiven. Een half uurtje na de aankomst hing ik al wel boven de chauffage om mijn bevroren lippen, handen en voeten te ontdooien.
Zaterdagavond gezellig met de kameraden van het sportkot in Leuven eens iets gaan eten in Antwerpen. De meeste van die mannen had ik bijna twee jaar niet meer gezien.
Eén van de redenen waarom ik deze week nog eens wou afkomen was dat de maten van Wezel nog eens besloten hadden om naar goede gewoonte met de hele bende het nieuwe jaar in te zetten. Dit jaar hadden de feestneuzen Café Local uitgepikt als feestlocatie. Daar mocht en wou ik dus absoluut niet ontbreken. En terecht... Super gezellige avond gehad. 't Was fantastisch nog eens een pintje (of een rood wijntje) te pakken tussen de lachbuien door ( ik heb daar wel de Matti zijn elegant bulderlachje gemist). Gisteren dan de houten kop nog een binnen gestoken op het traditioneel familiefeestje.
Deze middag staat er nog een belangrijke afspraak geprogrammeerd. Ik hoop eindelijk, na 6 maanden blessureleed, te weten te komen wat er precies aan de heup scheelt. Ze hopen op de artro-mri die ze gaan nemen te kunnen zien dat ik een klein scheurtje in mijn gewrichtskapsel heb. Het ideaal scenario zou zijn dat ze inderdaad het scheurtje zien. Dan zou ik onmiddellijk een cortisone spuit kunnen krijgen. Dit zou mogelijk voldoende kunnen zijn om op korte termijn van de klachten verlost te zijn. Dan zou ik eindelijk het komende seizoen wat kunnen beginnen plannen. Ik heb nu al wel voor mezelf uitgemaakt dat de IM van Lanzarote geschrapt wordt. 6 maanden zonder deftige looptrainingen wordt cash betaalt op onze kleine vulkaan. Daarom me misschien meer richten op enkele Belgische halve triathlons. Dit hoop ik heel in het kort allemaal te kunnen plannen.
Tot slot moet ik hier absoluut ons ma en pa enorm bedanken voor alle moeite die ze hier de hele week weeral voor mij gedaan hebben. Van weg en weer rijden naar Schiphol (zelfs om half 2 vannacht), over het koken van de beste Belgische kost tot het met mij afschuimen van de ziekenhuizen en dokters,... altijd werd het zonder verpinken gedaan.
Eigenlijk iedereen van familie en maten, mercie voor de ontvangst en de schoon week. Je zult allemaal op eenzelfde ontvangst kunnen rekenen mocht je zin hebben om eens goedkoop 3500km meer naar het zuiden te trekken.
Grtz en waarschijnlijk voor de meeste tot de zomer.
Ben
Abonneren op:
Posts (Atom)
