Hey allemaal,
Ik ben aan men laatste werkuurtjes bezig. Tijd om nog een laatste verslagje neer te typen vanuit Lanzarote.
Dit weekend de laastste zware trainingsblok afgewerkt. Zaterdag 3km gezwommen, 70km gefietst en dan 25km gelopen. Zondag 157km gefietst onmiddellijk gevolgd door 4km lopen aan men beoogde marathontempo. En dat was het dan bijna wat de trainingen betreft. Maandag en dinsdag rustdag gehad: precies vakantie, dat doet echt deugd na al die trainingen van de voorbije weken. Vandaag en vrijdag staat er een kort loopje en een zwemtraining gepland. Juist morgen wordt er nog serieus getraind: eerst zwemmen, dan 180km fietsen gevolgd door 5km lopen. Vanaf zaterdag is het dan al rust wat de klok slaat.
Melanie is vandaag naar huis vertrokken. Ze heeft een trouwfeest van een van haar beste vriendinnen deze zaterdag. Omdat ze daardoor mijn verjaardag morgen niet kon vieren, besloot ze maandagavond dat gisteren mijn verjaardag zou gevierd worden. Eerst fantastische cake als ontbijt en mijn cadeautjes open doen, dan een gezellige lunch aan de zee en ´s avonds een verrassingspannekoekenfeesje met al men collega bikeguides, ik voelde me precies terug 8 jaar. En maar vreten. Ik heb daar combinaties zien binnengewerkt worden. Nen halve kilo ijs creme, met als beslag ne pannekoek, op die pannekoek bruine suiker en daarop nog wat poepgelei. Ja het was ni voor niks ne Schot die dat naar binnen speelde. Echt goed gelachen. Als ge gewoon een pannekoekske met suiker wou eten, werd ge vierkant uitgelachen. Pannenkoeken onder de 1000kcal werden niet geduld. Ik denk dat ik al bijna volledig opgeladen ben voor mijn Ironman.
Gisteren heeft Melanie ook haar vlucht naar Florida geboekt. Ze zal me vanaf komende woensdag als de beste cheerleader komen steunen. Ik zar er al een paar dagjes eerder arriveren om wat te acclimatiseren, jetleg te verwerken, wat kleine trainingstochtjes af te werken, parcours te verkennen, me te registreren en vooral om heel veel te slapen (de sleutel tot succes volgens alle toppers).
Ik ga echt proberen vanuit Amerika wat berichtjes op den Blog te zetten.
De groetjes.
Bobke.
woensdag 24 oktober 2007
zaterdag 20 oktober 2007
D- day binnen 2 weken
Hey vriendjes,
Binnen twee weken is het zover: mijn tweede volledige ironman. Na een wat haperende start in mijn voorbereiding moet ik zeggen dat de laatste trainingsweken schitterend verlopen zijn. Deze week toch weer 26,5uur getraind: 67km gelopen, 420km gefietst en een kleine19km gezwommen.
Gisteren een laatste zware piste training afgewerkt. Fantastisch gevoel in de benen, ik kon blijven lopen, ik liep de gevraagde tijden zonder veel moeite. Een enorme opsteker, zeker omdat ik nu op het einde van men zware trainingsperiode ben. Vandaag staat er nog een lange fietstraining op het programma. Morgen intesiever fietsen met daaropvolgend 25km lopen (altijd heel plezant). En dan begint de tapering: trainingsvolume wordt serieus afgebouwd en rusten en schransen wordt het belangrijkste, precies vakantie.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik de laatste weken echt getraind heb als nooit tevoren. Dat is dan ook het enige wat je zelf in de hand hebt. Een dosis geluk op de dag zelf is altijd meegenomen.
Ik hoop er een mooie wedstrijd van te maken. Maar eigenlijk zou ik liegen als ik dat als enige doel zou opgeven. Diep van binnen droom ik van kwalificatie voor Hawaii. Ik zat er 3 minuten naast in Nice en wil er opnieuw volluit voor gaan in Florida.
Volgende week vlieg ik zaterdag naar België om dan zondagmorgen vanuit Brussel naar Tallahassee te vliegen. Een klein weekse acclimatiseren en dan 3 november is het zover. De wedstrijd kan je volgen op ironmanlive.com.
Ik ga proberen vanuit Amerika ook wat leesvoer door te sturen.
De groetjes.
Binnen twee weken is het zover: mijn tweede volledige ironman. Na een wat haperende start in mijn voorbereiding moet ik zeggen dat de laatste trainingsweken schitterend verlopen zijn. Deze week toch weer 26,5uur getraind: 67km gelopen, 420km gefietst en een kleine19km gezwommen.
Gisteren een laatste zware piste training afgewerkt. Fantastisch gevoel in de benen, ik kon blijven lopen, ik liep de gevraagde tijden zonder veel moeite. Een enorme opsteker, zeker omdat ik nu op het einde van men zware trainingsperiode ben. Vandaag staat er nog een lange fietstraining op het programma. Morgen intesiever fietsen met daaropvolgend 25km lopen (altijd heel plezant). En dan begint de tapering: trainingsvolume wordt serieus afgebouwd en rusten en schransen wordt het belangrijkste, precies vakantie.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik de laatste weken echt getraind heb als nooit tevoren. Dat is dan ook het enige wat je zelf in de hand hebt. Een dosis geluk op de dag zelf is altijd meegenomen.
Ik hoop er een mooie wedstrijd van te maken. Maar eigenlijk zou ik liegen als ik dat als enige doel zou opgeven. Diep van binnen droom ik van kwalificatie voor Hawaii. Ik zat er 3 minuten naast in Nice en wil er opnieuw volluit voor gaan in Florida.
Volgende week vlieg ik zaterdag naar België om dan zondagmorgen vanuit Brussel naar Tallahassee te vliegen. Een klein weekse acclimatiseren en dan 3 november is het zover. De wedstrijd kan je volgen op ironmanlive.com.
Ik ga proberen vanuit Amerika ook wat leesvoer door te sturen.
De groetjes.
donderdag 11 oktober 2007
America here I come
De kerk is door de kogel,
Mijn 2de volledige Ironman is gepland. Deze week alle vluchten geboekt. Op 3 november ga ik deelnemen aan de Ironman van Florida. Er is heel wat wikken en wegen aan vooraf gegaan, maar ik ga het erop wagen. Na mijn rustperiode was ik 2 weken zeer goed aan het trainen toen ik ziek werd. Al bij al twee weken gesukkeld, antibiotica moeten nemen, weining kunnen trainen en natuurlijk wanhoop en paniek om tijdig fit te geraken. Ik geloofde er op een gegeven moment eigenlijk zelf niet meer in. Nu in die periode waren Luc Van Lierde en Stefan Vuckovic hier beide Hawaii aan het voor bereiden en beiden waren resoluut. Geef je zelf 1 week om terug trainingsfit te geraken na de antibiotica, doe dan een goede test gedurende het weekend. Als dan alles nog goed zit werk je in twee blokken van 10 tot 12 dagen tot aan de race. Als die mannen dat zeggen...
Dus zo gedaan: twee weken geleden de testen afgelegd: vrijdag 32km gelopen, zaterdag 200km gefiets, gevolgd door een kort tempo loopje, zondag terug 120km gefietst. Ik was zo slecht nog niet, als ik dat nog kon,... Beraad met mijn trainer, mijn raadgever (klein Benneke aka broeder), de ma en de Pa, Melanieke, besluit, de gas open en racen in Amerika.
Ik denk niet dat ik ooit al harder getraind heb als nu. Week 1: 77km gelopen, 500km gefietst en 18km gezwommen goed voor 30 uren training. Week 2: 100km gelopen, 600km gefietst en 14km gezwommen, alles samen 34 trainings uren. Ik voel me goed, kan de trainingen afwerken, voel me sterk worden. Vanaf nu nog 3 weken. Nu eerst 2 rustigere dagen en dan de tweede blok. Het is niet de ideale voorbereiding maar wie weet wel de goede.
Op 27 oktober vlieg ik naar België, waar ik op 28 oktober de vlieger neem naar Tallahassee. Dan wedstrijdje op 3 november, terugvlucht op 5 november, terug in België op 6 november (gaarne enkele pilskes in de stroop in aangenaam gezelschap, schrijf in jullie agenda!!!!), en tenslotte terug naar Lanzarote met een valies vol jetlag op 7 november, punt.
De groetjes allemaal.
Bobke xxx!!!!
Mijn 2de volledige Ironman is gepland. Deze week alle vluchten geboekt. Op 3 november ga ik deelnemen aan de Ironman van Florida. Er is heel wat wikken en wegen aan vooraf gegaan, maar ik ga het erop wagen. Na mijn rustperiode was ik 2 weken zeer goed aan het trainen toen ik ziek werd. Al bij al twee weken gesukkeld, antibiotica moeten nemen, weining kunnen trainen en natuurlijk wanhoop en paniek om tijdig fit te geraken. Ik geloofde er op een gegeven moment eigenlijk zelf niet meer in. Nu in die periode waren Luc Van Lierde en Stefan Vuckovic hier beide Hawaii aan het voor bereiden en beiden waren resoluut. Geef je zelf 1 week om terug trainingsfit te geraken na de antibiotica, doe dan een goede test gedurende het weekend. Als dan alles nog goed zit werk je in twee blokken van 10 tot 12 dagen tot aan de race. Als die mannen dat zeggen...
Dus zo gedaan: twee weken geleden de testen afgelegd: vrijdag 32km gelopen, zaterdag 200km gefiets, gevolgd door een kort tempo loopje, zondag terug 120km gefietst. Ik was zo slecht nog niet, als ik dat nog kon,... Beraad met mijn trainer, mijn raadgever (klein Benneke aka broeder), de ma en de Pa, Melanieke, besluit, de gas open en racen in Amerika.
Ik denk niet dat ik ooit al harder getraind heb als nu. Week 1: 77km gelopen, 500km gefietst en 18km gezwommen goed voor 30 uren training. Week 2: 100km gelopen, 600km gefietst en 14km gezwommen, alles samen 34 trainings uren. Ik voel me goed, kan de trainingen afwerken, voel me sterk worden. Vanaf nu nog 3 weken. Nu eerst 2 rustigere dagen en dan de tweede blok. Het is niet de ideale voorbereiding maar wie weet wel de goede.
Op 27 oktober vlieg ik naar België, waar ik op 28 oktober de vlieger neem naar Tallahassee. Dan wedstrijdje op 3 november, terugvlucht op 5 november, terug in België op 6 november (gaarne enkele pilskes in de stroop in aangenaam gezelschap, schrijf in jullie agenda!!!!), en tenslotte terug naar Lanzarote met een valies vol jetlag op 7 november, punt.
De groetjes allemaal.
Bobke xxx!!!!
dinsdag 9 oktober 2007
Olla,
Ik denk dat je me deze week nog serieus beu gaat worden. Louise zit immers opnieuw op de schoolbanken. "Gaat dan wat zwemmen, fietsen of lopen luierik!!!", hoor ik jullie al denken. Gisteren in Vejle 3km´tjes kunnen gaan loszwemmen tussen de schoolslaggers, maar zwembad vandaag spijtig genoeg gesloten. Een klein sopje in het Kattegat (echt waar, de zee op 100m van Louise haar huis noemt zo) lijkt me iets te fris voor de vis. De fiets staat op stal in Lanzarote en elke dag lopen kan deze zijn gevoelig heupje nog niet aan. Gisteren al 8km afgelegd met en ok gevoel. Opnieuw tijd zat dus om onzen blog nog eens te bekladden vooraleer over te gaan tot de enige sportactiviteit van de dag: de geweldig interessante mobiliteit-, flexibiliteit- en stabiliteitsoefeningen.
Wat dit seizoen betreft ben ik natuurlijk dik teleurgesteld geweest dat ik door die vervelende blessure zoveel mooie wedstrijden heb moeten missen (Antwerpen, Ibiza,...), plus Brasschaat verliep ook alles behalve naar wens. En toch,.. ik was daarnet wat aan het rondsurfen en kwam zo via een paar omzwermingen terecht op de site van de triathlon van Gran Canaria. Daar stuitte ik op foto´s die ik zelf nog niet had gezien. Als ik dan terug denk aan die wedstrijd moet ik gewoon tevreden zijn van dit jaar. Zo een wedstrijd, zo een super dag op de fiets maak ik misschien nog zelden mee. Ik denk dat elke triatleet content moet zijn van zijn seizoen als hij elk seizoen een wedstrijd heeft waarvan hij kan zeggen: dit was er vol op. Voor de rest zal er immers toch altijd iets minder lopen of tegenvallen. Het zien van die foto´s en het terugdenken aan die wedstrijd geven mij nog een extra boost om er, eens terug in Lanzarote, een gigantische lap op te geven om hopelijk die ene wedstrijd "vol er op" volgend jaar te hebben tijdens de Ironman in mei.
Grtz amigo´s
Ik denk dat je me deze week nog serieus beu gaat worden. Louise zit immers opnieuw op de schoolbanken. "Gaat dan wat zwemmen, fietsen of lopen luierik!!!", hoor ik jullie al denken. Gisteren in Vejle 3km´tjes kunnen gaan loszwemmen tussen de schoolslaggers, maar zwembad vandaag spijtig genoeg gesloten. Een klein sopje in het Kattegat (echt waar, de zee op 100m van Louise haar huis noemt zo) lijkt me iets te fris voor de vis. De fiets staat op stal in Lanzarote en elke dag lopen kan deze zijn gevoelig heupje nog niet aan. Gisteren al 8km afgelegd met en ok gevoel. Opnieuw tijd zat dus om onzen blog nog eens te bekladden vooraleer over te gaan tot de enige sportactiviteit van de dag: de geweldig interessante mobiliteit-, flexibiliteit- en stabiliteitsoefeningen.
Wat dit seizoen betreft ben ik natuurlijk dik teleurgesteld geweest dat ik door die vervelende blessure zoveel mooie wedstrijden heb moeten missen (Antwerpen, Ibiza,...), plus Brasschaat verliep ook alles behalve naar wens. En toch,.. ik was daarnet wat aan het rondsurfen en kwam zo via een paar omzwermingen terecht op de site van de triathlon van Gran Canaria. Daar stuitte ik op foto´s die ik zelf nog niet had gezien. Als ik dan terug denk aan die wedstrijd moet ik gewoon tevreden zijn van dit jaar. Zo een wedstrijd, zo een super dag op de fiets maak ik misschien nog zelden mee. Ik denk dat elke triatleet content moet zijn van zijn seizoen als hij elk seizoen een wedstrijd heeft waarvan hij kan zeggen: dit was er vol op. Voor de rest zal er immers toch altijd iets minder lopen of tegenvallen. Het zien van die foto´s en het terugdenken aan die wedstrijd geven mij nog een extra boost om er, eens terug in Lanzarote, een gigantische lap op te geven om hopelijk die ene wedstrijd "vol er op" volgend jaar te hebben tijdens de Ironman in mei.
Grtz amigo´s
maandag 8 oktober 2007
Bericht uit Denemarken
Voor de verandering wordt er vandaag eens een berichtje gepost vanuit een iets frissere locatie. Ik ben momenteel immers een klein weekje op verlof bij Louise in Denemarken. Zij zit momenteel op de schoolbanken, de ouders en zusters zijn eveneens den huis uit dus voor mij een zee van tijd om nog eens iets van me te laten horen.
Het heeft overigens bloed, zweet, tranen en iets te veel geld gekost om hier te geraken. Eigenlijk vooral terug weg te geraken. Nu begint er hier vrijdag (de enige dag waarop je rechtstreeks naar Lanzarote kunt vliegen vanuit Denemarken) immers een Deense verlofperiode waardoor je quasi miljonair moet zijn om Denemarken op die dag met een vliegtuig te willen verlaten. Daarom heb ik geprobeerd een goeie oplossing te vinden om terug in Lanzarote te geraken en heb die gevonden. Donderdag vertrek ik hier vanuit Billund, over Kopenhagen, naar Amsterdam. Daar zal ons ma en pa mij komen oppikken. Vervolgens gans de vrijdag nog eens boerelucht opsnuiven in Wuustwezel!!! Om dan zaterdag morgen terug de vlieger te nemen richting Lanzarote. Al is het maar een dagje, het gaat weer super zijn om nog eens thuis te zijn. Ondertussen is dat toch ook weeral twee maanden geleden.
Verder kan ik toch ook al wel melden dat er voor het eerst gene verhuis naar waar dan ook gepland staat. Ik gaan dus nog geen ´Breezerke´doen. Ik ondervind dat ik, ondanks dat Louise vertrokken is, nog altijd enorm graag in Lanzarote ben. Wel voel ik dat ik er echt een doel moet hebben om voor te kunnen trainen, dat ik een reden moet hebben om daar te zitten en te blijven anders is het er immers een heel beperkt, klein wereldje. Ik ben er dan ook serieus, heel serieus zelfs aan het denken om ineens tot de Ironman van Lanzarote te blijven (mei 2008). Natuurlijk niet om daar nog eens op een MTB voor Luc Van Lierde te gaan fietsen maar om zelf het lijf eens te onderwerpen aan die 10h durende lijdensweg.
Ik ga nu eens mijn revalidatie-oefeningen aanvatten. Eens daarmee klaar zal Louise bijna thuis zijn. Ze heeft al beloofd om me als een volleerde begeleidster op de fiets gezelschap te houden tijdens mijn 8km looptrainingske. Ik ben immers nog steeds heel rustig aan het opbouwen. Laat ons hopen dat ik er elke week een km of twee kan bij aan plakken.
Grtz allemaal en voor sommige tot de vrijdag,
Ben
Het heeft overigens bloed, zweet, tranen en iets te veel geld gekost om hier te geraken. Eigenlijk vooral terug weg te geraken. Nu begint er hier vrijdag (de enige dag waarop je rechtstreeks naar Lanzarote kunt vliegen vanuit Denemarken) immers een Deense verlofperiode waardoor je quasi miljonair moet zijn om Denemarken op die dag met een vliegtuig te willen verlaten. Daarom heb ik geprobeerd een goeie oplossing te vinden om terug in Lanzarote te geraken en heb die gevonden. Donderdag vertrek ik hier vanuit Billund, over Kopenhagen, naar Amsterdam. Daar zal ons ma en pa mij komen oppikken. Vervolgens gans de vrijdag nog eens boerelucht opsnuiven in Wuustwezel!!! Om dan zaterdag morgen terug de vlieger te nemen richting Lanzarote. Al is het maar een dagje, het gaat weer super zijn om nog eens thuis te zijn. Ondertussen is dat toch ook weeral twee maanden geleden.
Verder kan ik toch ook al wel melden dat er voor het eerst gene verhuis naar waar dan ook gepland staat. Ik gaan dus nog geen ´Breezerke´doen. Ik ondervind dat ik, ondanks dat Louise vertrokken is, nog altijd enorm graag in Lanzarote ben. Wel voel ik dat ik er echt een doel moet hebben om voor te kunnen trainen, dat ik een reden moet hebben om daar te zitten en te blijven anders is het er immers een heel beperkt, klein wereldje. Ik ben er dan ook serieus, heel serieus zelfs aan het denken om ineens tot de Ironman van Lanzarote te blijven (mei 2008). Natuurlijk niet om daar nog eens op een MTB voor Luc Van Lierde te gaan fietsen maar om zelf het lijf eens te onderwerpen aan die 10h durende lijdensweg.
Ik ga nu eens mijn revalidatie-oefeningen aanvatten. Eens daarmee klaar zal Louise bijna thuis zijn. Ze heeft al beloofd om me als een volleerde begeleidster op de fiets gezelschap te houden tijdens mijn 8km looptrainingske. Ik ben immers nog steeds heel rustig aan het opbouwen. Laat ons hopen dat ik er elke week een km of twee kan bij aan plakken.
Grtz allemaal en voor sommige tot de vrijdag,
Ben
Abonneren op:
Posts (Atom)
