Dubbel blogverslag

Verslag Kleine: Vandaag, zaterdag, een nieuwe gradatie van stormwind ontdekt. Je hebt, voor de Wuustwezelse fietsfanaten onder ons, de gekende strakke bries tussen het Uilenbos en Beersgat. Vervolgens heb je de klassieke wind op de snuit langs Oesterdam. Een trapje hierboven staat de voor Lanzarote zo typische rukwind vanuit de Atlantische Oceaan. Vandaag echter mochten we kennis maken met een beul van een Lanzarote storm. Optimaal als er voor x-aantal uur voorovergebogen op de Kuota moet gelegen worden. Plan was daarenboven het Ironman-parcours af te werken zonder de passages in het drukke Puerto Del Carmen en Arrecife en ook El Golfo links te laten liggen wegens reeds zodanig verkend dat er zelfs met de ogen dicht en achterstevoren nog niet verkeerd gereden zal worden. Uiteindelijk 2150 hoogtemeters samengebald in 137km.

Ondanks de uiterst belabberde weersomstandigheden toch weer genoten van de rit. Het was immers sinds een hele tijd dat er nog eens in het gezelschap gereden werd van Bobbie van Newcastle. Ook ‘The Tower of Power’, Mark Whitakker, een ex-collega en schitterende kameraad van het Bike Center die hier 10-dagen op stage is geweest in 166B, was van de partij. Voor de rit om 7h overigens eerst met Mark al het sop ingedoken, daar was echter van de Engelsman van Up North (Bobke dus) geen spoor te bekennen. Ik kan hem geen ongelijk geven dat het inderdaad iets aangenamer is om nog een uurke of twee naast Mel te blijven liggen dan 400m’tjes te gaan boksen in het opnieuw behoorlijk koude bad. (Dus voor diegene die van de week afkomen: één devies, wetsuits meepakken voor de zekerheid)

Het was trouwens de eerste trainingsdag na een week van welverdiende recuperatie. Vorige week vrijdag moest ik echt afkloppen. Het vat was serieus af en de twee dagen die ik normaal nog moest trainen voor ik aan de regeneratieweek kon beginnen werden verticaal geklasseerd. Na 3 dagen rust begon het echter al serieus te kriebelen om de trainingen terug te hervatten, wat meestal een goed teken is. De lijn tussen een goede overload en overtraining is immers meestal flinterdun. Ik voelde vandaag echter dat ik op tijd aan de grens gestopt ben. Het zal nodig zijn ook. Eerst nog een week verder trainen met den broeder die hier vanuit het niets als vanouds een trainingskamp komt afhaspelen. Vanaf woensdag komen daar dan nog twee kleppers bij (Bert en Erni,… geweldige joke…Ovi). Het zal drummen worden om al die sardinnekes in het blikje, zijnde de legendarische 166B, te wringen.


Verslag Bob: Sinds donderdag toch al redelijk wat kilometerkes afgehaspeld. Donderdag gelijk 24km gelopen; kwestie van gerodeerd te geraken. Vervolgens ne volle kilometer gezwommen om dan 6 uur onder ne kokenden douche te moeten staan om te bekomen. Ik denk dat het water 4 ° is voor de moment en ne ijsbeer ben ik nooit geweest als het op zwemmen in koud water aankomt.

Vrijdag was goed voor 120km fietsen en een loopke van 12km. Zwemmen heb ik overgeslagen wegens te kou. (Ovi brengt ne wetsuit, ne blue seventhy, zwemoustukken, 5 badmutsen en een reddingvest mee als ge dat ijsbad wilt overleven volgende week)

Vandaag dan in het zog van klein Benneke. Tegen 30 per uur over het Ironman parcours bonken bij ne stormwind van 46 Beaufort. Geregeld een broekske moeten passen; nu ik zou het eerder omschrijven als gezond doseren met het oog op de rest van de week. Nadien werd er nog tegen 2minuten15 de kilometer een overgansloopke gedaan. Nu net terug van 500m zwemmen. Ik zit hier met witte vingers dat verslag te typen. Het weer trek hier op geen K**te; als het hier de volgende dagen geen 40° wordt vrees ik dat erop menne zwemteller niet veel kilometers gaan genoteerd staan.