Goeiemorgen,

Met verkleumde vingertoppen probeer ik hier neer te tokkelen dat je me voor deze week op mijn Belgische Gsm kan bereiken (0475988876) en niet op de Spaanse. Blij dat ik een weekje thuis ben, maar als ik hier zo door het raam kijk waarschijnlijk ook blij dat ik binnen 7 dagen terug kan vertrekken richting zon, zee en sportparadijs.

Hopelijk tot één van de dagen.

Vanmorgen om 10.30 zijn ma en pa De Wolf hier vertrokken na een verblijf van 2,5 week. Ik hoop dat ze er even veel van genoten hebben dan ik. Altijd fantastisch om ze hier over de vloer te hebben. Na hun vertrek kwamen (net als voorgaande jaren) verschillende collega's me nog eens zeggen hoe een schitterende en vriendelijke mensen mijn ouders wel waren (en hoe het dan kon dat ik zo ne vervelende zagevent was, zo zijn ze wel die rakkers). Ik kan ze alleen maar gelijk geven.

Bijgevoegd nog twee foto's van vanmorgen voor hun vertrek. Aangezien ik pas om 10h moest beginnen werken wou ik er toch zeker voor zorgen om nog een laatste keer rustig met zen driekes op het terras te kunnen ontbijten. Vandaar werd er al om 7h in het 50m dok gesprongen.

Gelukkig zal het maar een heel kort afscheid zijn want volgende week deze tijd lig ik al languit in de zetel in't Hofakker.

PS. Er wordt de laatste dagen serieus wat afgepend van mijnentwege omdat ik sinds enkele dagen 'eindelijk' internet op het appartement heb en er niet langer in een muf werklocaaltje op het net gesurft moet worden.

Adios amigos.

Enkele kiekjes

Enkele foto's van de voorbije week. Ongeveer 90% van mijn fotorepertoire is genomen in één of ander restaurant. Daarom vandaag ons pa aan het werk gezet om samen met ons make, de wereldkampioene La Santa-Road bike-beginners Tourkes afwerken op de foto te kunnen.

Geen paniek, geen paniek,... We zijn hier nog altijd in leven en welzijn. De tijd en inspiratie zijn hier echter even moeilijk te vinden dan, jawel hier komt ie, een spelt in een hooiberg.
Het is hier een ganse week een gezellige drukte geweest in onze riante penthouse. Ons ma en pa zijn hier al gedurende twee weken een stage aan het afwerken om U tegen te zeggen. “U”. Elke dag wordt de koersfiets uit het stoffige bike center gehaald om een ritje af te malen van 25 tot 50km. Nadien wordt er door de padre familias nog palinggewijs door het sop gekliefd in het pissijn ( of “La piscina” op zijn Antwerps). Ons make is hier ondertussen een volleerde duathlete aan het worden aangezien er hier al twee weken op rij een 3 tot 5km loopje rond de lagoon aan de fietstour wordt bijgeplakt. Ook Bob Maesen en Marc De Ren met zijn vrouw zijn hier regelmatig mee het terras komen bevolken om een klapke te doen.
Ondanks het drukke leven als gastheer toch ook een beetje tijd gevonden deze week om de benen bij gelegenheid eens te strekken. Een kleine 28u deze week. Onderverdeeld in 21km zwemmen, 500km fietsen (veel kilometers hiervan hard werkend als Green Teamer tijdens de Bike Week) en 40km lopen (joggen). Ik heb in al die jaren qua uren nog nooit zoveel getraind als dit en vele zullen me zot verklaren gezien de tijd van het jaar. Tijdens al die trainingsuren heb ik echter misschien drie keer eens dieper ingeademd, voor de rest nog steeds alles héél rustig en puur gericht op basis. Morgen volledig platte rust en dan een weekje proberen het aantal loopkilometers lichtjes op te drijven. Ik merk wel doorheen de looptrainingen dat de heup nog altijd een weke plek is waar ik constant voor zal moeten uitkijken.
Ik ben reeds vanaf het begin van de prille triathloncarriere altijd ‘redelijk’ gemotiveerd geweest om het nog zacht uit te drukken maar ik merk dat die motivatie nu nog eens een paar procentjes hoger ligt dan voordien. Bijna dagelijks verzin ik wel iets om al om zeven uur te kunnen beginnen trainen en om fit te blijven. Ofwel stabilisatie-oefeningen voor de heupregio, een kort loopje, buikspieroefeningen in de fitness… De disco heb ik niet meer gezien sinds onzen Bob en Mel hier zijn vertrokken en het ideale trainingsgewicht is ondertussen bereikt. Ik heb voor mezelf dan ook al uitgemaakt dat dit echt de allerlaatste kans is om er iets van te maken in een Ironman. Als ik fit kan blijven wil ik voor mezelf kunnen zeggen in mei dat ik er tot de laatste snik alles voor gedaan heb wat mogelijk was, ook al wandel ik 5h over mijn marathon en eindig ik 867e. Als ik de opbouw kan afwerken die ik in gedachten heb zal het er hopelijk echter compleet anders uit zien.
Binnen anderhalve week kan ik dan nog eens de vlieger bestijgen richting België om Hans Vermeiren plechtig in de huwelijksboot te zien stappen. Ik kan jullie verzekeren. Ik ben er serieus naar het uitkijken.

Groeten allemaal vanuit een nog steeds zonovergoten en vandaag zelfs heet Lanzarote.

Kameradskis,

Vandaag weer 10 keer tegen mezelf gezegd: "dit is waarom ik ben teruggekomen." Voor sommigen misschien een dag uit een nachtmerrie, voor mij puur genieten. Vanmorgen om kwart na zeven uit de veren om samen met Kim, de roommate, en een pas gearriveerde gast, Bob Maesen (in Athene nog 5e op de Olympische Spelen in Kajak) een ochtendloopje af te werken. 16km rustig bollen over de hellingen en langs de kust. Om negen uur stond de ma en de pa al met een rijkelijk gevuld ontbijt te wachten. Dus één devies, beentjes onder tafel schuiven.

Nadien wou ik drie kilometer rustig gaan loszwemmen. Echter bij een aangenaam herfstzonnetje en een 50 meter baan voor jou alleen blijkt zwemmen toch niet altijd zo'n verschrikkelijke sport om te trainen dus ipv na 3km werd er na 5km uit het dok gekropen. Opnieuw werd deze, althans voor twee weken, compleet verwende 'atleet' met een rijkelijk gevulde lunchtafel opgewacht door ma en pa De Wolf. Zoals hoger aangehaald geldt er in zulke situaties één devies, opnieuw beentjes onder tafel schuiven.

Eén uurtje later werden de trainingspartners van deze ochtend opnieuw opgetrommeld voor training nummer drie. Twee uur en half de fiets op. Afwisselend werd een soepele tred met wind in de rug afgewisseld met krakend Carbon en geplooide crankstellen tijdens de stukken storm op kop.

Vanavond stond er dan nog een mooie maaltijd gepland in onze favoriet bij uitstek 'Meza Luna'. Het is hier België boven deze week. Naast ons ma en pa, en Bob Maesen hebben hier ook Rudy van Trisport met enkele kameraden, en Nick Nuyens en zijn vrouw mee een vermeldenswaardige spanning gaan zetten op de maag. Nu dus moe maar volkomen voldaan dit stukje poëzie aan het neertokkelen.

PS. Morgen terug hard er tegenaan. Werkendag zoals voor ieder van jullie. 130km afmalen tijdens de bikeweek naar Mirador Del Rio :-).

Excuses voor het enthousiasme.

Slaapwel en de groeten.

Vanuit het noorden!

Hey kameradski's,

Goeiendag zeggen in Lanzarote, triathlonneke doen in Hawaii, hamburgers freten bij de vleet, jetlagske verwerken, appartementje zoeken, appartementje vinden, verhuizen, nieuw job, een heel week werken, jawadde, ... en dan weekend.

We stellen het hier schitterend in Newcastle. Fantastisch appartementje gevonden op 2 minuten wandelen van men job, regelrecht in het bruisende hart van de stad. De eerste week in men nieuwe job beviel me zeer goed.

We mogen niet klagen van het weer. Nog niet te veel regen gezien en het kwik schommelt rond de 7 graden, voor Newcastle temperaturen voor een frisse zomerdag, mooi dus.

Af en toe trek ik men loopslofkes eens aan om een tripke langs the river Tyne af te werken. We hebben ons deze week ook een fitness abonnementje aangeschaft. Ik vind voor de moment weer ontzettend veel plezier in het zwieren met gewichtjes.

Iedereen is welkom voor een pintje of een matchke voetbal in St James Parc.

Groetjes Bobke.