Vandaag stond om 7u30 een 5 en 10km loopwedstrijd voor het goede doel geprogrammeerd.
Gisterenavond kreeg Mel echt goesting om deel te nemen. Ik had vandaag normaal gezien een rustdag en diende morgen 40minuten te lopen. Ik dacht dat het misschien wel interessant was om mijn planning lichtjes te wijzigen en ook deel te nemen. Op die manier had ik nog eens een laatste intensieve prikkel met het oog op volgende zaterdag en dan kan ik morgen rusten samen met Mel.
Ik had zeker niet de intentie mij volledig kapot te lopen. Gewoon een goede training.
Het startsignaal ging en onmiddellijk liep ik alleen op kop. Ik kwam in een vlot tempo en liep weg van de rest zonder te forceren. Het enige minpunt was dat er niemand voor me uit reed op de fiets. Ook nergens signalen hoe ver in de wedstrijd je gevorderd was. Ik passeerde aan een eerste bevooradingspost. De vrijwilligers waren nog rustig een koffiekletske aan het doen en verschoten zich een buld toen ik passeerde. Ik liep verder, en verder, ... wanneer moet ik hier terugdraaien, waar staan de aanduidingen, waar is dat keerpunt. Op een gegeven moment keek ik op mijn horloge. Ik was in volle overtuiging dat ik op dat moment al lang een keerpunt had moeten zien. De eerst volgend markering op de weg, draaide ik terug. De eerste achtervolger volgde op een veilige afstand. Na een aantal minuten teruglopen kijk ik terug op mijn horloge. Oh shit, ik ben te vroeg teruggedraaid. Ik kwam over de finish in 26min56, een nieuw wereldrecord. Miljaar, dat was balen. Ik was eventjes serieus teleurgesteld: waarom was er niemand om voor me uit te rijden, waar was de markering op de weg, ook vloekend op mezelf omdat ik me van tijd had vergist toen ik op men horloge keek. Na een paar minuten kon ik alles relativeren. Ik voelde me echt goed tijdens de wedstrijd. Ik liep zeer vlot, had goede benen, ben niet diep gegaan en had de wedstrijd vlot kunnen winnen. Dus waarom klagen, volgende week is de grote dag. Bovendien mocht ik van mijn coach Benneke De Wolf geen grote afstanden meer doen de laatste week, dus misschien beter zo. Perfecte training en zeer goed gevoel.
Alles werd nog mooier, toen Mel over de aankomst kwam. Ze liep een schitterende 10km en legde beslag op de eerste plaats in haar age group. Dolgelukkig pronkte ze op het podium met haar prijs! Ook aan perfecte recovery fuel geen gebrek, zie de brownie die ze hier vlotjes naar binnen werkt.
Deze namiddag zwem ik nog 20 minuutjes in de zee.
Morgen volgt dan een volledige rustdag.
De groetjes en hopelijk vind ik de weg volgende week een beetje beter.
Bob en Melanie Roadrunner!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten