Loopje in de storm

Dag ijsberen,

Er zit hier een weer een uiterst contente knaap een verslagje neer te tokkelen. Vanmorgen weer een stapje voorwaarts gezet in de loopopbouw. Na eerst een slaaprecord te hebben afgeklokt (om half negen wakker geworden, jaren geleden dat ik nog zo lang had uitgeslapen!), onmiddellijk de Saucony-loopsloffen aangetrokken om onder een stralend ochtendzonnetje een rustige duurloop af te gaan werken. Althans dat hoopte ik. In plaats daarvan kreeg ik geregeld een Belgische stortbui geserveerd in combinatie met een constante strakke stormwind. Toch voor het eerst sinds juli opnieuw 15km kunnen afmalen zonder noemenswaardige last of hinder. Dik tevreden dus en voorlopig volledig op schema qua opbouw.
Gelukkig heb ik, behalve de langere duurloop, deze week een regeneratieweek ingepland. Immers al dagen geen weer om een hond door te laten. Stormwind, regenbuien,.. niet wat ik hier gewend ben. De laatste vier trainingen die ik hier heb afgewerkt zijn allemaal gepaard gegaan met fikse regen en stormwind. No pain, no fame zullen we maar denken. Al een geluk dat ons ma en pa pas zaterdag arriveren. Ze komen twee weken en half logeren in den 166B. Kijk er weeral verschrikkelijk naar uit. Toch ondertussen weeral bijna 2 maanden geleden dat ik ze nog gezien heb. Sinds twee weken is het immers niet meer Casa De Wolf maar Casa De Wolf – Thomasen. Ik heb er een deense roommate bijgekregen. Een collega van het Bike Center. Echt een schitterende gast, en voorlopig qua fietsen de vaste trainingspartner van dienst.
Vanaf morgen zal de Look585 weer regelmatig van stal gehaald worden voor de zwaardere arbeidsuren. Er komen immers weer twee weken Bikeweek aan. De begeleiders van dienst zijn dit keer Andreas Klier, Servaas Knaven, Rolf Aldag en Jacob Pill. Allemaal ex-profrenners met toch een aardig palmares. We zullen de billekes dus al maar insmeren.
Tot de volgende.

Ola,

Nog eens kort een postduif verzenden vanuit Lanzarote. Daarnet nog met Bobbie de noordpoolbewoner gebeld. Ze hebben sinds gisteren hun intrek genomen in een appartement in Newcastle. Klinkt allemaal niet slecht: alles in het appartement splinternieuw (wasmachine, droogkas, ijskast, ...), op drie minuten wandelen van zijn job en in het midden van Newcastle-centrum. De freak heeft overigens alweer een duurloopje of vier achter de kiezen gestoken sinds hij in het Verenigd Koninkrijk is neergestreken. Vlotte recuperatie van de Ironman zoals men dan zegt.

Hier ter plekke alles ook bonnetjes. Vanmorgen den Benny uitgewuifd. De vloerders van La Santa zullen tevreden zijn. Maandag is er geen enkel tegeltje losgedanst in de disco door deze vervaarlijke shaker. Zelf alles hier nog prima naar mijn zin. Trainingen vlotten zoals gehoopt en gewenst.

Hasta Luego

Zonder woorden, Maui!

Ola Chicos y chicas,

Na al het Hawaï geweld tijd om nog eens even van het andere vulkaaneiland een paar pennentrekken te posten. Natuurlijk vooreerst langs deze weg ook het broerke nog eens bewierroken. Ik heb het geluk gehad hem hier nog 5 weken bezig te hebben kunnen zien tijdens zijn overload-weken. Schitterend dan dat die 30 à 35 uren training per week hebben gebracht wat hij verdient. Als je weet dat het slechts 4 jaar geleden is dat de toenmalige "Bob den imposanten Bencher", aka "Bobke den eerste in de rij richting boerenbal of Highstreet", bij zijn eerste sprinttriathlonneke te Oostmalle na 15km op de fiets tegen de ballustrade stond te stretchen wegens krampen tot achter zijn oren. Dat hij nu na 180km beuken over hellingen en in de wind een soepele marathon in de bakoven op Ali-Drive aflegt in 3h02 dan neem ik mijn petje meermaals af. Vooral omdat ik weet dat hij hier 4 jaar voor gewerkt heeft als een beest en niets hem teveel was qua opofferingen om die gigantische progressie te boeken. Dikke proficiat en ik hoop dat ik op termijn qua marathontijd tot aan je enkels mag komen.

Wat lopen betreft heb ik vandaag een stevige portie vertrouwen opgedaan. Sinds mijn langgerekte Materazi-sliding over het overigens perfect geplaveide wegdek in Berendrecht was het opnieuw kommer en kwel met de heup (bursitis). Vandaag echter na weken van rusten en heel rustig terug opbouwen een uur zorgeloos en volledig pijnloos kunnen joggen. Om de lopende of triathlonnende lezertjes nog even te laten likkebaarden. Het loopje werd om vijf uur 's namiddags afgewerkt bij een fris oktobertemperatuurtje van 30 graadjes Celsius, in een reeds aardig gebronzeerde ontblote torso.

Nu de vrouwelijke collega's alvast voorbereiden op de komst van de volgende ruwe bolster uit Wuustwezel. Den Breezer komt hier vanaf zaterdag zijn sporttempel verder perfectioniseren via de nodige fietstrainingen, hopelijk enkele looptrainingen rond de Lagoon met ondergetekende, en zijn verwoestende danspasjes op maandag in de disco (waar ik zoals het een sportman betaamt mogelijks opnieuw voor pas).

Saludo

Ben

En dan genieten

Hey vrienden,

We zijn vollop aan het genieten van ons verlofke hier in Hawaii. Alles staat in het teken van vettig eten: burger king, taco bell, donuts, muffins, bagels, pizza, broodpudding, ... en genieten van al het moois hier op het eiland. Zondag zijn we naar het opleidings centrum voor dolfijnen gaan kijken. 's Avonds stond de afterparty op het programma. Wat een groot feest moest worden draaide uit op een sisser. Het begon daar een stortbui te doen, ja men oren. In geen tijd stond alles onder water. Winnaar Craig Alexander stond daar als een verzopen kieken ne speech te geven voor zichzelf en de 9 andere atleten die mee op het podium stonden. Iedereen was op de vlucht voor het hondenweer. Normaal wordt er achteraf deftig gefeest in een danscafeke op Alii Drive. Om toch tot daar te geraken, hadden we ons een vinnig K- weeke aangeschaft (zie foto). Toen we daar aankwamen, kreeg ik het blijde nieuws dat ik niet binnen mocht omdat ik men paske niet bijhad, Amerikanen!? Nat tot op ons onderbroekske, naar huis en boeken dicht. Voordeel gene kater gisteren.

En al een geluk, want gisteren hebben we een van de mooiste plekjes van Big Island bezocht. De vallei waar stukken van de film Water world met Kevin Costner zijn opgenomen. Adembenemend, de vallei he, ni Kevin Costner.

Vandaag is onze laatste dag op Big Island. Morgen nemen we een vlucht naar Maui, waar we 4 dagen van de surf, de prachtige stranden en natuurlijk meer vettig eten, ... gaan genieten.

Hieronder nog wat fotokes.

Groetjes Bob en Mel.

Wedstrijdverslag

Beste supporters,

Het zit erop! Een fantastische ervaring, zeer tevreden met men eerste Hawaii finish en tijd.

Hier zijn men details van de officiële uitslag:

Overall rank en tijd: 106 in 09:29:17
Rank age group M25-29: 13

Zwemplaats age group, zwempaats overall en zwemtijd: 79 922 in 1:11:08
Transition tijd zwem- fiets: 2:16

Fietsplaats age group, overall, tijd en gemiddelde in mph: 19 188 in 5:10:55, gemiddelde: 21.6 Transition fiets- loop: 2:35

Marathon plaats age group, overall en tijd: 2 47 in 3:02:25

Totaal tijd transition: 6:58

Hier een fotoke van voor de start. Dat glimlachje is gespeeld zenne. Ik kijk er nooit naar uit om met 1700 man in de zee te gaan vechten. Op de videobeelden die ik van de voorgaande edities had gezien beloofde het ook hier in Hawaii weer niet veel goeds te worden. Bovendien mag er in Hawaii niet met een wetsuit gezwommen worden, wat de slechte zwemmers, zeker niet ten goede komt. De goei zwemmers zwemmen even snel met of zonder wetsuit. Ne krabber in het water als ik verliest serieus wat tijd in vergelijking met een wetsuit swim.

Om 6h45 gingen de PRO's van start. Een kwartiertje later werden wij te water gelaten. Nu in Hawaii start je een hondertal meter in de zee. Wij hongen daar dus een kwartier te watertrappelen vooraleer het kanonschot ging. Geregeld ne rechtse in uw ballen, een knie in uwe rug, ideaal was dat niet. Toen het startschot klonk was het echt over elkaar kruipen. Ik was op de 3 rij gestart om niet onmiddellijk overzwommen te worden. Na een half minuutje kon ik beginnen zwemmen. Al bij al had ik onmiddellijk vrij veel ruimte om me heen. Ik moet bekennen dat het van al de wedstrijden die ik gedaan heb een van de aangenaamste zwembeurten was: op geen enkel moment moeten vechten, niet overzwommen geworden, geen klappen geïncasseerd. Het gevoel was ook niet al te slecht. Er stond alleen serieus wat stroming en deining. Ik wou rond de 1h10 zwemmen. Met 1h11, gezien de omstandigheden, zat ik daar dicht bij. Alleen hier in Hawaii wordt ik nog een netjes op de feiten gedrukt he. 922st uit het water. Ik verlies 23 minuten op de eerste PRO's, ook bijna 20 minuten op de eerste mannen in men age group. Begint er maar aan dan...

Eens op de fiets kon men inhaalrace dus beginnen. De eerste 2 uur reed ik zeer sterk en comfortabel. De eerste 40km reed ik in 1h02, na 80km kwam ik door in 2h08 en was al een serieus eind opgeschoven. Een beetje verderop begonnen we aan de klim naar Hawi. Op training was dat klimmeke zeer goed meegevallen. Gisteren stond er daar echter een windje schuin op de kop, ja watte. Ik heb een goed ritme gezocht en zeker niet geforceerd. Na het keerpunt vlogen we dan naar beneden, wind in de rug. Geregeld moest je toch uitkijken voor windstoten van de zijkant en je stuurtje goed vasthouden. Eens we terug op de grote autosnelweg richting finish kwamen, wachtte ons een leuke verrassing. Een deftig briesje stond vol op de kop. De laatste 60km zouden dus nog lastig worden. Na 130km kreeg ik een zwak momentje. Ik moest het tempo serieus laten zakken en op zoek naar energie. In tien minuten speelde ik 3 gellekes naar binnen en ik kwam er snel terug door. De laatste 40km reed ik terug sterk met een goed gevoel. Uiteindelijk binnen in 5h10 met net geen 35km per uur gemiddeld. Ik was ondertussen een klein 700 plaatskes opgeschoven.

En dan de marathon. Ik opende naar goede gewoonte zeer snel. Ik loop altijd met het alles of niets motto. Ik liep de eerste 5km onder de 20minuten, kwam na tien kilometer door in exact 40minuten en halfweg in 1h25. Enkel op de steile klim van Palani road kreeg ik het efkes benauwd. In volle klim kreeg ik daar een kramp tot achter men oren. Gewoon blijven voortlopen gelijk nen houten klaas tot ik boven was. En oef de krampen verdwenen ook. Ik voelde me ontzettend sterk tot kilometer 37. Ik was bezig om onder de 3uur te lopen. Maar dan patat, gedaan. De laatste 5km was het vat af. De eerste keer tijdens de marathon dat ik voorbij gelopen werd. Spijtig van dat inzinkingske, anders zat de top honderd er in. Maar ja het is Hawaii hier he. Toch nog 3u02 gelopen goed voor de 47ste looptijd van alle deelnemers. De laatste kilometers was echt afzien tot de laatste honderd meters op Alli Drive. In niets te vergelijken. Rijen dik staan de mensen te schreeuwen en tieren. Fantastisch gevoel. Uiteindelijk 106de en 13de in men age group. Als je weet dat er 157 PRO's aan de start stonden, ben ik daar dik tevreden mee.

Die klepper hier op de rechtse foto reed iedereen op een hoopke met een fietstijd van 4h26. Ain Allar Johanson, schitterende kerel en ex- trainingspartner in La Santa, uiteindelijk finishte hij 13de.

Als ik ooit wil terugkomen om beter te doen, zit er maar 1 ding op. Eindelijk eens iets aan men zwemmen doen.

's Avonds heb ik me een efkes laten gaan in den Burger King. We liepen er Rutger Beke, die zijn schitterende 3de plaats kwam vierer, Thierry Verbinnen en Wim Van de Wiele nog tegen het lijf. Alle Belgen zijn hetzelde he. Frut aub. Nadien eventjes de sfeer gaan opsnuiven aan de aankomst. Hawaii is fantastisch in alle opzichten.

Ik zou graag nog een aantal mensen willen bedanken. Vooreerst mijn schatje: gewoon voor alles, het is het mooiste wat er is om je dromen te kunnen realiseren met de vrouw van je leven. Ons Ma en Pa voor hun onvoorwaardelijke steun, mijn klein broerke voor de peptalk, motivatie en het juiste trainings- en wetenschappelijk advies, familie, vrienden en supporters voor al de fantastische aanmoedigingen, Marc Fassaert voor de trainingen de voorbije jaren, Rudi van Trisport voor de schitterende producten, Mario van QTR voor alle steun en Planet X voor mijn vliegmachien.

Vanavond worden er pintjes gedronken of wat hadde gedacht!

Bobke en Mel!

Supercontent

Heel goed gefietst en super gelopen. 13 in mijn age group, rond de 106de plaats overall in 9h29.

Mega tevreden.

Volledig verslag, definitieve uitslag en meer foto's volgen morgen. Ik ben choco!

Bobke en Melleke.

Eindelijk

Hey allemaal,

Dit is men laatste verslag voor de wedstrijd, het volgende verslag gaat men wedstrijdverslag zijn. Het wordt tijd. De laatste dagen ben je toch constant met de wedstrijd bezig; alles staat in het teken van rusten, eten, rusten,... En na een tijdje heb je het dan echt wel gehad en kan het niet snel genoeg zaterdag zijn.

Gisterenavond vond de pastaparty plaats. Toch wel een belevenis. Dan realiseer je je dat het hier echt wel om het Wereldkampioenschap gaat en begint het te kriebelen diep van binnen.

Vandaag dan begonnen met een 15tal minuutjes loslopen op Alli Drive. Ik denk dat iedereen hetzelfde plan had. Zo druk bevolkt met trainende atleten. Nadien nog eens voor tien minuutjes de zee ingeplonst. En dan opnieuw beentjes omhoog. Deze namiddag dan naar de start gereden met de fiets om alles in te checken. En dat was het dan. Het is allemaal in gereedheid voor de grote dag. Zodakelijk nog een half kiloke paste binnenstoempen en men bed in. En dan...

Ik wil op voorhand iedereen al bedanken voor al de steun en succeswensen. Ik zal er alles aan doen morgen om een mooi resultaat neer te zetten. Bedankt voor de vele mailtjes en reacties. Het doen ontzettend deugd! Iedereen die wil kan de wedstrijd live volgen op http://www.ironmanlive.com/ en op sporza radio.

Groetjes Bob en Mel.

Het begint te kriebelen

Aloha,

Vandaag stond volledig in het teken van eten, drinken en rusten. Heel de morgen de beentjes omhoog gelegd, af en toe al wat in orde gebracht voor de wedstrijd, een powernapke tussendoor en koolhydraten laden.

Deze namiddag zijn we dan eventjes langs de Ironman expo gereden. Als ge daar rondloopt en de atmosfeer opsnuift, begint het stillaan wel te kriebelen voor zaterdag. Alles maar dan ook alles draait voor de moment rond triathlon op Ali Drive. En zoals ge op de onderstaande foto kunt zien, begint Mel ook meer en meer haar draai te vinden in het hele Ironmangebeuren.

We liepen ook nog bekend volk van La Santa tegen het lijf. Onze sportdirector en Welness manager staan op de expo om de Ironman van Lanzarote te promoten.

Het is fantastisch om al dat topmateriaal te zien. Hier een fotoke van Fabian Cancellarra zijn fietske en dan eentje met zijne opvolger. Als ge geld genoeg hebt, moogt ge me der altijd zo ene cadeau doen.

Morgen ga ik 's morgens een kwartiertje loslopen, daarna duik ik voor een tiental minuutjes den aquarium in. Dan is het alles gereedbrengen, een tiental kilometerkes losrijden en de fiets gaan inchecken vanaf 14u30. En dan is het eindelijk zover. Wat het weer betreft, mogen we voor de moment niet klagen. Het is altijd zeer mooi in de voormiddag, maar rond de middag overtrekt het telkens. Dat betekent dat het, als het zo blijft, een vrij 'koele' marathon gaat worden. Nu nog hopen dat de wind geen te zotte toeren uithaalt.

Groetjes Bob en Mel.

Vulkaan

Alokes,

Vandaag stonden nog 2 lichte trainingen op het schema. Deze morgen begonnen met een loopje van 20 minuutjes. Een keertje 2 minuten en een keer 1 minuut tempo en al de rest rustig.

Daarna genoten van een stevig ontbijt en dan naar het zwembad gereden. De afstanden zijn hier in yards. Ik dacht al dat ik verschrikkelijk snel zwom. Het zwembad is om en bij de 23 meter lang vandaar mijn toptijden. Na een halfuurtje zat het erop. Luc Van Lierde en Dennis Devriendt gingen ook juist aan hun zwemmeke beginnen. Nog vlug wat goede raad opgestoken.

Deze namiddag zijn we dan naar het zuiden van het eiland gereden om het Vulkaan park te bezoeken. Hieronder al een kleine impressie aan de hand van wat geschoten beeldmateriaal.

Morgen liggen mijn benen heel den dag naar boven. Tegen de avond ga ik de Ironman expo eens bezoeken. Om 18 uur staat de pastaparty geprogrammeerd met aansluitend de atletenbriefing.

Nu is het weeral bedtijd. Om 20u is ons kaarske altijd uit. Ik slaap hier bijna alle dagen het klokje rond. Slaapwel of goeimorgen.

Bob en Mel.

Race nummer 1653

Hey vrienden,

Vandaag stond er een laatste fietsrit op het programma. In totaal een 55 tal kilometerkes gereden. Ik heb eerst de lus verkend die je dient af te leggen vooraleer je op de grote motorweg richting keerpunt in Hawi vertrekt. Geen sinicure met al het verkeer, te veel verkeerslichten en wegenwerken. Na die lus een blokje van 10 minuten goed gas gegeven op de grote autoweg en dan rustig losgereden naar de condo. Mel heeft zich in tussentijd ook sportief weten bezig te houden in ons plonsbaddeke.

Na de middag ben ik me dan gaan registreren. Nog even een klapke geslagen met Stefan Vuckovic (winnaar IM Florida 2007 en zilver Olympische Spelen in Sydney, komt geregeld over de vloer in La Santa), die in topvorm verkeerd, liet hij me verstaan. Hij zei dat hij nog een ferm cadeauke voor me heeft liggen: ne paraplu voor in Newcastle, de smeerbos, zo spotten met ne mens.

Mijn race nummer is 1653!

Na de registratie ben ik de zee nog eens ingesprongen voor een 20 tal minuutjes. Ik had gezelschap van een ferm schildpadje. Die zijn hier van een iets groter kaliber als bij ons op de kermis. Het blijft fantastisch om in een reuze aquarium te zwemmen. Het zal zaterdag wel wat anders zijn als ze daar 1700 atleten te gelijk in smijten. Ik denk niet dat we dan nog veel viskes gaan zien.

De dag werd afgesloten met een laatste koolhydraatarme maaltijd. Ik kijk zo uit naar morgen om eindelijk te beginnen schranzen en laden. Ik probeer het altijd bij gezond eten te houden in het begin van de week om dan vanaf woensdag er vol tegenaan te gaan wat de carbs betreft. Ole.

De groetjes.

Bob en Mel.

Rustag, toeristendag!

Aloha,

Vandaag weer genoten van een dagje volledige rust. Ideaal om eens een aantal mooie plekjes van Big Island op te zoeken. We hadden een route uitgestippeld die ons tot de andere kant van het eiland zou leiden.

Hieronder al een aantal foto's van ons tripje! We hebben op het strand gelegen bij 40° graden Celsius en in de mist en regen gereden op 2000 meter hoogte. Fantastisch dagje uit. En op die manier geen stress en geen tijd om te veel aan de Ironman te denken.

Hier op Big Island bevindt zich het hoogste punt in de Pacifische Oceaan, een actieve vulkaan die 4000meter boven de zeespiegel uitstijgt. De toppen zijn bedekt met sneeuw. Het grappige is dat de lokale bevolking naar de top rijdt met hun 4 x 4's, hun koffers volladen met sneeuw en naar beneden rijden om op het strand met sneeuwballen te smijten!

We hebben echt genoten van ons dagtripje.

Morgen staat er 1h30 fietsen op het programma en een 20 minuutjes zwemmen in de zee. Vanaf morgen kunnen we ook gaan registreren en zal ik dus men racenummer kennen.

Groetjes Bob en Mel.