Koopje

Hey allemaal,

Ik verkoop mijn tijdritfiets! Hij heeft vorig jaar schitterend dienst gedaan, maar ge kunt moeilijk op 2 fietsen tegelijk rijden.
Het is echt een koopje:

ISAAC JOULE TIJDRITFIETS: MODEL 2006

• SPLINTERNIEUW CARBONNEN KRANKSTEL


• FULL CARBON FRAME, MAAT MEDIUM


• SHIMANO DURA ACE/ ULTEGRA


• 4 WEDSTRIJDEN MEE GEREDEN, DUS NOG IN PERFECTE STAAT


• GEKWALIFICEERD VOOR HAWAII!

PRIJS: VOLLEDIGE FIETS ZONDER WIELEN 1700,-

MET WIELEN: 1900,-

MET FULL CARBON TIJDRITWIELEN 2400,-

Heb je interesse, stuur een e-mail naar dewolfbob@hotmail.com!

Groetjes Bob.

7 Belgische Ironmanwinnaars

Even iets rechtzetten. België heeft 7 Ironmanwinnaars.
Hier de namen: twee Hawaii winnaars: Marc Herremans en Luc Van Lierde
Daarnaast hebben we Dirk Van Gossum, Gerit Schellens, Marino Vanhoenhacker, Bert Jammaer en Rutger Beke.

Mijn excuses voor deze vergissing in het vorige artikel!

De broeders

Een 7-tal jaar geleden, ik was net afgestudeerd, ging ik op zoek naar een nieuwe fitness. Ik sjotte op dat moment nog en was sinds een paar jaar stevig met gewichtjes aan het sleuren. Tot dan had ik altijd in Leuven, in de fitness van de universiteit getraind. Ik koos voor "de Planet fitness" in Merksem. Gedurende 5 jaar heb ik daar vandeeg met gewichten gesmeten. Gemiddeld 4 keer per week sleuren tot dat ik er bij neer viel. Op mijn zwaarst woog ik 79kg voor 1m76 (ni echt het ideale triathlon figuur me dunkt). Ik bleek nogal redelijk overweg te kunnen met den bench press. Op mijn sterkst ooit eens 150kg gedrukt! Na verloop van tijd kreeg ik dan ook de bijnaam Bob den Bencher. Er waren een aantal krachtpatsers waar ik geregeld mee samentrainde. 1 van hen was Wim Jammaer, het klein broertje van Bert Jammaer. Fantastische kerel die me altijd maar weer het onderste uit de kan deed halen. Afzien: dat was het motto!

Jaarlijks organiseerde Planet Fitness ook een Survival. Een wedstrijd over 10 proeven waar kracht, uithouding en afzien bij de beesten centraal stonden. De proeven waren: bench press: meest aantal herhalingen met eigen lichaamsgewicht, dippen: meeste aantal herhalingen, chin ups: meeste aantal herhalingen, leg press: meeste aantal herhalingen met 2 x lichaamsgewicht, deadlift: om ter meeste heffen, clean and press: meeste aantal herhalingen met helft van lichaamsgewicht, 1,5km lopen: snelste tijd op de loopband, sit ups: meeste herhalingen, 500m roeien: snelste tijd op Concept 2 roeimachine, farmerswalk: 65kg in beide handen en zo ver mogelijk wandelen (1 van de onderdelen in sterkste man wedstrijden).

Wim was telkens 1 van de te duchten tegenstanders. Eigenlijk stond onze ganse trainingsopbouw in het teken van deze wedstrijd. Tegen elkaar op werd er getraind met het oog op die wedstrijd. Ik ben 2 maal op de tweede plaats gestrand.

Nu op een gegeven dag kwam ik de fitness binnen en zag ik een smal ventje gelijk ne zot op de loopband lopen. Ik dacht bij mezelf: "allez wat doet die smalle pannekoek hier nu in ne fitness, op ne loopband". Ja op dat moment was men motto hoe breder hoe beter, hoe sterker, hoe liever! Nu bleek dat smal ventje den broer van de Wim te zijn, Bertje Jammaer.

Op een 1 van die survival wedstrijden kwam Bert zijn klein broertje aanmoedigen en heb ik een tijdje met den Bert staan praten.

Nu 4 jaar geleden moest ik door een blessure mijn voetbal carriere vaarwel zeggen en rolde ik in de triathlonsport. Ik leerde Bert beter en beter kennen. En sinds mijn verblijf in Lanzarote is hij mijn trainingspartner nummer 1 geworden als hij op stage komt. Bert is ne super atleet en ne schitternde kerel en ik denk dat hij dat afzien toch gemeen heeft met zijn broer.

De dag van vandaag is Bert 1 van de 7 Belgische Ironman winnaars en zie ik hem voor sensatie zorgen in Hawaii. Wim is ondertussen goed voor 120kg droog aan den haak, is 1 van de sterkse mannen in België en is fanatiek bezig met powerliften en sterkste man wedstrijden. Vorige week won Wim de sterkse man van Wommelgem nog. Ik ben heel blij dat ik beide gasten heb leren kennen en dat ik samen met hen heb kunnen trainen. Nu ik denk dat ik het momenteel nog efkes bij den Bert ga houden als trainingspartner. Wie weet dat ik ooit terug naast de Wim sta te schreeuwen in de fitness. Maar voor de moment is dat niet echt de beste combinatie met triathlon. Het zijn namelijk die jaren van krachttraining die er voor gezorgd hebben dat ik zo een soepele schouders heb en zo ne fantastische zwemmer ben, NOT! Mijn eerste triathlonnekes die ik meedeed moest men met 7 man menne wetsuit dicht sleuren. Ik ben ondertussen een 8 tal kilokes lichter en begin men armen meer en meer uit het water te krijgen. Wie weet verander ik ooit nog in nen triathleet!

Onderstaand heb je de gebroeders op beeldplaat. Zoek de 10 verschillen!

Tip: Wim is degene die de camion voortrekt!

Ga eens kijken op de volgende blogs!

http://bertjammaer.blogspot.com/

http://www.sterksteman.blogspot.com/

Groetjes Bobke.

Foto´s Ironman Lanzarote

Hier het wedstrijdverslag via foto voorzien van gepaste en ongepaste commentaar.

Foto 1: Het is wat zo de laatste minuutjes voor de start. Links en rechts wordt er nog een wetsuitje volgepist, armkes worden voor de 526ste keer losgezwaaid, velen denken dat ze beter nog een 5de kakske hadden gedaan, hier en daar wordt er nog een laatste gelleke naar binnengewerkt, maar vooral, van den eerste tot de laatste, veel stress en wachten op dat startschot! Op de eerste rij stonden de pro´s, onder de groenen boog stonden 1200 age grouperkes klaar. Ik ben diegene met dat oranje badmutske!

Foto 2: Knal, boem, patat. Met 1200 op elkaar duiken en dan 150m verzuipen tot aan de eerste boei.

Foto 3: Koekskes op de muil uitdelen en incasseren. Borreltje pakken. Beentje trek. Stampke links en rechts. Dat is niet waar ze; ik ben een heel sportief zwemmerke!

Foto 4: Sleuren en trekken aan dat stuur op de fiets. We moesten van onze werkgever en tevens de organisator van de Ironman, deelnemen in Club La Santa outfit. Vandaar de ongebruikelijke race outfit: mijn Club La Santa koerstrui deed dienst tijdens het fietsen en mijn green team T- shirt werd omgedoopt tot wedstrijdtenue tijdens het lopen. Ik kan u verzekeren dat het geen sinicure is om zo een koerstruike aan te krijgen als ge kletsnat zijt, nen harstlag van 180 hebt en net 3,8km gezwommen hebt. Om dan dat koerstruike terug uit te krijgen na een kort fietstochtje van 180km en dan in dat green team hozeke te springen: opnieuw geen makie. Had ik er bovendien niet beter op gevonden om het nog achterste voren aan te doen ook zeker; allez dat spel opnieuw uitdoen; dan terug aan proberen krijgen; zeer snelle wissel, niet dus! Bovendien weet ik nu ook waarom al die triathlonpakskes in strakke licra zijn. Mijn green team outfitje absorbeerde ongelooflijk goed water. Dat is iets dat ge kunt missen tijdens ne marathon. Na elke bevoorrading kon ik gelijk nen dweil men toppeke uitwringen (zie onderstaande fotokes)!

Foto 5: Mijn doel vooraf was om in dezelfde ronde dan de winnaar te eindigen. Ik kwam binnen met de fiets, deed mijn wissel en begon aan mijn marathon. 1 probleem. Bertje Jammaer was al aan zijne 2de ronde begonnen. Nu na een paar km lopen, begon ik in een super tempo te komen. Aan het keerpunt na 5km zag ik dat ik tot 150m van Bert was genaderd. Ik dacht bij mezelf: kan ik dat wel maken, superBerje voorbij lopen. Die liep op kop, klaar om zijne eerste Ironman te gaan winnen, wat als die begint te twijfelen aan zichzelf, aan zijn tempo, ... omdat ik daar een kamikazi marathonneke aan het doen ben. Nu na 7km kwam ik bij Bert. Ik zei: "ni naar mij zien, ik ben gewoon aan een zot lopeke bezig, ik ga men patat nog wel krijgen." Op deze foto ben ik Bert juist voorbijgelopen (allez ja, hij had nog wel nen toer voor natuurlijk). Maar ge kunt wel aan men gezichtje zien dat ik dat eigenlijk wel graaf vond, hihi. Sorry Bert.





Foto 6: Ronde 2: amai wat ben ik hier aan het doen. Ik raak precies gene grond, superbenen. Jihaa!





Foto 7: Ronde 3: bye bye superbenen, AMAI men benen!

Foto 8: Drie armbandjes: nog 1 rondje van 10,5km te gaan. Ge kunt ni geloven in wat ne staat die beentjes dan al verkeren. Op mijn gezichtje kunt er toch wel iets uit afleiden: dat wordt nog goe lachen dat laatste toereke!

Foto 9: Vorig jaar is 1 van onze collega´s in de laatste meters van zijn Ironman fenomenaal op zijn bakkes gegaan. In zijn vreugdedans wou hij met zijn laatste krachten handje klap doen met Ovieke die toen als green teamer aan het supporteren was. Op het gepaste moment trok Schoofske zijn hand weg, zodat onze collega vrolijk tegen den asfalt smakte. Hij landde met zijn kin op de finishlijn. Zonder zwans hij stond zelfs niet op zijn finishfoto. Nog nooit zo hard gelachen. Vandaar mijn gefocuste blik naar de grond tot ik over die meet was!

Foto 10: Hier waaide men klakse bijna af. Efkes corrigeren voor de sponsor dacht ik!

Foto 11: Hier een promotiefoto voor mijn nieuwe sponsor: Signal tandpasta voor glanzend witte tanden.

Foto 12: Hier het podium in mijn age group. Doel voor de wedstrijd was op dat podium geraken. Dus missie geslaagd. Ik was tijdens deze foto naar ons Pa zijn codakske aan het loeren. Als voleerde PApparazi had hij zich tussen de professionele pers gesmeten om ook beeldmateriaal te verzamelen!

Het was een schoon koerske,
Bobke.

Beelden IM Lanzarote

Beeldverslag van de Ironman van vorige week op de volgende link:

http://www.tri-mag.de/index.php?option=com_xevgfx&func=detail&id=66&Itemid=251

Groetjes Bob.

PS. Ik ben dat feesten ni meer gewoon man. Ne kater, ik wist ni meer wat dat was. Nu terug wel dus! Neenee, gewoon goed aan het rusten, af en toe eens feesten (gelak de beesten) en hier en daar al eens een klein trainingske inlassen.